กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 147

ดวงตาของเวธัสมีระลอกคลื่น

แค่นี้ก็งอแงแล้วหรอ?

วินาทีที่เธอหันหลังไป เวธัสก็เอื้อมมือออกไปดึงเธอมาไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง

กรามกดเข้ากับเบ้าไหล่ของเธอ เบาๆและไม่แรงจนเกินไป

ลมหายใจร้อนระอุระหว่างริมฝีปากและฟันของเขาเจาะเข้ากับผิวหนังของเธออย่างแรงตามคอที่เปิดเล็กน้อย ณิชาขนลุกซู่ไปทั้งตัว ร่างกายค้างแข็ง เท้าของเธอรู้สึกเหมือนอยากจะหนี

“เรียกชื่อผมสิ”เวธัสเผด็จการ ไม่ให้เธอไป

การที่ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ในห้องเดียวกันสองต่อสองนั้น ณิชาไม่ค่อยกังวลเท่าไหร่ เพราะถึงยังไงเธอก็มีประจำเดือนคอยป้องกันอยู่

“……พวกเราจะพัฒนาเร็วเกินไปหน่อยแล้ว ฉันเรียกไม่ได้”

เขาจงใจตีความความหมายของเธอผิด เสียงของเขาแหบห้าวและเป็นแม่เหล็ก เต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์ “คุณเป็นคนทำให้มันเร็วเอง แล้วก็ไม่ชอบให้มันเร็วเองงั้นหรอ? เรียกเร็ว”

“คุณ……”

ณิชาตัวหดในทันที เดิมทีเธอเตี้ยกว่าเขาประมาณครึ่งหัว เธอเอียงหัว ริมฝีปากเชอร์รี่ที่สวยงามของเธอก็เปิดเล็กน้อย กับการแก้แค้นของสัตว์ร้ายตัวเล็ก ปลายฟันของเธอเจาะเข้าไปในผิวหนังของเขาและเขาพูดอย่างโกรธเคือง “อันธพาล รีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ……”

สำหรับเวธัส ความเจ็บปวดนี้เหมือนกับการขีดข่วนเท่านั้นเอง

แต่ว่าเขาก็ปล่อยเธอไปอย่างเชื่อฟัง……

……

ณิชาปฏิเสธข้อเสนอที่ใจดีของเวธัสว่าจะเป่าผมให้เธอ เธอถือไดร์เป่าผมและเข้าไปในห้องน้ำ

พอมองไปที่ตัวเองในกระจก ณิชาก็หน้าแงในทันที！

ชุดนอนของเธอเป็นแบบกระดุมและไม่มีซิป เมื่อกี้ตอนที่จู่ๆเวธัสก็ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าห้องน้ำ เธอค่อนข้างรีบ ก็เลยติดกระดุมผิด เธอติดกระดุมเม็ดที่สามและสี่ผิด เป็นผลให้ด้านซ้ายของกระเป๋าที่กระโปรงผู้หญิงสูงและต่ำและส่วนขนาดใหญ่เปิดอยู่ตรงกลาง!

เผยให้เห็นผิวที่ขาวกระจ่างใส ตำแหน่งนี้เป็นตำแหน่งของหน้าอกด้านหน้า และเมื่อชำเลืองมอง คุณยังสามารถเห็นหุบเขาขึ้นและลงได้……

เมื่อกี้เวธัสมองเธอแบบนั้นเพราะว่าเสื้อผ้าของเธอติดกระดุมผิด?

พอคิดได้แบบนี้ เลือดของณิชาแทบจะไหลทวนกระแส เธอแทบอไม่ไหวที่อยากจะหารูมุดเข้าไปเหลือเกิน

น่าอายจริง！

หลังจากอยู่ในห้องน้ำได้ครึ่งชั่วโมง ตอนจะออกมาอีกครั้ง ณิชาก็สูดหายใจเข้าลึกๆ

เวธัสเหมือนจะไปอาบน้ำในห้องอื่นมาแล้ว

ตอนนี้ เขานอนอยู่บนเตียงขนาดkingsize กำลังอ่านนิตยสารการเงินในมือของตัวเองอยู่

เขานอนใกล้หน้าต่างทางด้านซ้าย มีพื้นที่กว้างขวางทางด้านขวา สงวนไว้สำหรับเธออย่างชัดเจน

“มานี่สิ” เขาตบตรงที่ว่างด้านข้างของเขา

ณิชาใจเต้นแรงเหมือนตีกลอง เธอค่อยๆเปิดผ้าห่มอย่างระมัดระวังและนอนลงไป โดยที่ศีรษะของเขาฝังอยู่ใต้ผ้าคลุม มีเพียงหน้าผากสีงาช้างและหัวสีดำเท่านั้นที่โผล่ออกมา

ระหว่างทั้งสองคน มีที่ว่างให้อีกคนหนึ่งมานอนได้เลย

เวธัสมีรอยยิ้มขี้เล่นบนริมฝีปากบางๆของเขา หลังจากพลิกหน้านิตยสารการเงินสองหน้าสุดท้ายแล้วเขาก็ปิดไฟแล้วนอนลง

ที่นอนดูเหมือนจะหย่อนลงเล็กน้อยขณะที่เขานอนลง

ณิชาตื่นเต้นมากขึ้นกว่าเดิม มือของเธอกำผ้าห่มแน่นตลอดเวลา

วินาทีต่อมา จู่ๆก็มีฝ่ามือใหญ่คู่หนึ่งมาพาดผ่านเอวและหน้าท้องของเธอ ชายคนนั้นใช้พลังงานมืด และ ณิชาถูกบังคับให้แนบติดกับหน้าอกของชายคนนั้น เธอตกใจมากจนเกร็งไปทั้งตัว “คุณ……”

“นอนสิ”

เวธัสกลืนคำพูดถัดมาของเธออย่างเอาแต่ใจ

อุณหภูมิของฝ่ามือที่เอวและหน้าท้องนั้นร้อนแผดเผา และณิชาก็รู้สึกเหมือนเป็นสายธนูที่ถูกขึงเอาไว้ ตรึงเครียดมาก

“งั้นปล่อยฉันสิ คุณทำแบบนี้แล้วฉันไม่ค่อยสบาย นอนไม่หลับ”

ในกลางคืนที่มืดมิด จู่ๆเวธัสก็ลืมตาขึ้นมา แล้วก็มองไปที่ณิชาด้วยสายตาเหมือนเหยี่ยว กลิ่นหอมจาง ๆ ของเธอในลมหายใจอยู่ใกล้จนเขาสามารถจุมพิตปลายผมของเธอได้ทันทีที่ก้มหน้าลงมา “ในเมื่อนอนไม่หลับ งั้นเรามาทำอะไรที่เหนื่อยกว่านี้เพื่อให้คุณนอนหลับดีไหม?”

ถึงแม้จะรู้ว่าเขาไม่สามารถแตะต้องเธอได้จริงๆ แต่ว่าณิชาก็ยังคงตัวสั่น

ไม่ว่าจะเป็นเมื่อสี่ปีที่แล้ว หรือคืนนั้นที่ห้างJN...

มันไม่ใช่ประสบการณ์ที่ดีสำหรับเธอ