กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 158

เมื่อเผชิญหน้ากับการเห็นณิชาที่ทั้งร่างห่อด้วยผ้าห่มสักหลาด นั่งอยู่ที่เบาะโดยสารในรถสีดำคันหรู

ดวงตาของสิดาก็เปล่งประกายขึ้นทันที ยิ้มตาหยีแล้ววิ่งเข้ามา

มือสองข้างลูบแนวเส้นที่ราบเรียบข้างกาย.......

“แม่?” ณิชาเห็นสิดาแล้ว เปลือกตากระตุกสองสามครั้ง ห่อผ้าห่มสักหลาดแน่นด้วยความอึดอัดใจ

สิดาตัดใจละสายตาไปจากรถหรูไม่ได้ สังเกตเห็นสีหน้าซีดขาวของณิชา “อ้าว ทำไมสีหน้าของลูกไม่น่าดูขนาดนี้?”

“หนูเป็นหวัดนิดหน่อยค่ะ คุณเวธัสคนนี้ส่งหนูกลับมา” ณิชาคิดแล้วคิดอีก ก็ไม่ได้อยู่บนรถอีก เปิดประตูออกและลงจากรถเอง

สิดาพยุงเธอไว้ทันที ขณะเดียวกันก็มองสังเกตผู้ชายที่อยู่บนที่นั่งคนขับ

นับว่าเป็นแรกที่เวธัสได้เจอกับสิดาอย่างเป็นทางการ

ลงจากรถด้วยมารยาท พยักหน้าให้เธอ.......

“คุณสิดา สวัสดีครับ”

สิดากลืนน้ำลาย ยิ้มอย่างตื่นเต้นดีใจ ยื่นมือไปทางเขาอย่างอบอุ่น “คุณเวธัส? คุณก็คือนายจ้างของบ้านพักหลังนั้นที่ณิชาเป็นคนออกแบบสินะคะ? ได้ยินชื่อเสียงมานาน ฉันได้ฟังณิชาชื่นชมคุณอยู่น่ะค่ะ”

“นั่นเป็นเกียรติของผมครับ” เวธัสก็จับมือตอบกับเธอเป็นมารยาทเล็กน้อย “คุณณิชาไม่สบาย รบกวนคุณสิดารีบส่งเธอกลับไปพักผ่อนโดยเร็วที่สุดด้วยครับ”

“แน่นอนค่ะ.......” สิดายิ้มจนดวงตาเป็นร่องเส้น “ไม่งั้นคุณเวธัสก็ไปดื่มชากันสักถ้วยเถอะค่ะ? คุณดูสิเสื้อผ้าของคุณก็เปียกเหมือนกัน.......”

เวธัสยังไม่ได้เปิดปาก ณิชาก็เหมือนถูกหนามเม่นแทงที่ก้น เสียงอ่อนๆ “แม่คะ คุณเวธัสเขายุ่งมากนะคะ และดึกขนาดนี้แล้ว เขาไปก็ไม่สะดวกค่ะ”

“มีอะไรไม่สะดวกกัน? คนอื่นเขาส่งลูกกลับมา จะว่ายังไงก็ควรเชิญเขาไปนั่งหน่อย! อีกอย่าง ก็ไม่ได้ให้ลูกอยู่กับเขาสองคนสักหน่อย แม่และปัณณ์ก็ล้วนอยู่บ้านไม่ใช่เหรอ.......”

ณิชา “.......”

ก็เพราะว่าปัณณ์อยู่บ้าน ดังนั้นจึงให้เขาเข้าไปไม่ได้น่ะสิ!

ดวงตาเย็นยะเยือกทั้งคู่ของเวธัสหรี่ลง

ผู้หญิงคนนี้ไม่อยากให้ขึ้นไปขนาดนี้เชียว?

แต่เขากลับเกิดความสนใจขึ้นมาแล้ว

“ในเมื่อคุณสิดาพูดแบบนี้ งั้นผมก็น้อมรับไว้แล้วกันครับ”

ณิชา “.......” ที่บอกว่าเย็นชาเย่อหยิ่งล่ะ?

ใจทั้งดวงเต้นก็ขึ้นลงตึกตักทันที ณิชารีบล้วงโทรศัพท์มือถือออกมาส่งข้อความหาปัณณ์ ให้เขาหาวิธีไปซ่อนตัวที่บ้านเพื่อนบ้านสักครู่

โดยปกติณิชาและเพื่อนบ้านเข้ากันได้ดีมาก บวกกับปัณณ์ก็น่ารักมาก ให้เพื่อนบ้านรับเลี้ยงไว้ครู่หนึ่งไม่น่าจะเป็นปัญหา

เพียงแต่ส่งข้อความไปแล้ว แต่ไม่ได้รับข้อความตอบกลับ ปัณณ์ได้เห็นข้อความแล้วหรือไม่กันแน่?

เวลาค่ำเล็กน้อยแล้ว เขาก็อาจจะนอนไปแล้วก็ได้

ในที่สุดก็กลับถึงบ้าน สิดาหยิบกุญแจเปิดประตู กลิ่นหอมการ์ดิเนียพรั่งพรูมาที่จมูก

ณิชาจัดที่ทางที่ห้องรับแขกให้เวธัส จากนั้นอ้างว่าตัวเองต้องการไปเปลี่ยนเสื้อผ้า หนีเข้าห้องห้องนอนใหญ่ ให้สิดารับรองเวธัส

สิดาก็ไม่ทำให้ผิดหวัง

ในสายตาของเธอ เวธัสก็คือทองคำแท่ง!

ทั้งใจของณิชาล้วนอยู่บนตัวของปัณณ์

เขาเห็นข้อความแล้วไปที่บ้านเพื่อนบ้านแล้ว หรือว่าหลับไปแล้วกันแน่?

เธอแทบจะรอที่จะรู้ผลลัพธ์ไม่ไหว......

ผลักประตูห้องนอนออก เห็นเพียงบนเตียงนอนเล็กๆที่อบอุ่นโอบกอดกระเป๋าเล็กๆไว้

เห็นได้ชัด ลูกชายไม่ได้เห็นข้อความโดนสิ้นเชิง!

“หม่ามี๊ หม่ามี๊กลับมาแล้ว?” วันนี้ปัณณ์เล่นมาทั้งวันแล้ว เหนื่อยไปหน่อย ดังนั้นจึงนอนหลับอย่างสบายเป็นพิเศษ

เมื่อได้ยินการเคลื่อนไหวของการเปิดประตู ขยี้ตาที่ง่วงนอน