กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 159

ณิชาแกว่งชาม ดื่มน้ำใส่น้ำตาลทรายแดงต่อ

ตามน้ำใส่น้ำตาลทรายแดงที่ลงท้องไป ร่างกายของณิชาก็ค่อยๆอบอุ่นขึ้นมา ความปวดก็ค่อยๆหายไปบ้างแล้ว.......

ในที่สุดก็ดื่มน้ำใส่น้ำตาลทรายแดงหมด ในท้องของเธอแน่นมาก นี่เป็นถึงถ้วยใหญ่หนึ่งถ้วยเต็มๆเชียว

เธอเอาชามลายครามวางไว้บนแท่นเตรียมอาหาร เวธัสอุ้มเธอท่าเจ้าหญิงขึ้นมาอย่างกะทันหัน

ความรู้สึกที่พุ่งมาอย่างฉับพลันทำให้ณิชาหาจุดยึดไม่ได้ โอบรอบคอของเขาโดยไม่รู้ตัว ขนตาของสั่นไหวเล็กน้อย นี่เขาจะทำอะไร?

เวธัสไม่ได้สนใจความสงสัยของเธอ สาวเท้ายาวๆเดินกลับไปที่โซฟา

บนหัวเข่าของเธอมีรอยแผลที่เลือดซึมอยู่ที่หนึ่ง ดูแล้วน่ากลัว

ณิชาคิดไม่ถึงว่าเขาต้องการจะดูบาดแผลให้เธอ ปากแผลนั่นน่าเกลียดเล็กน้อย ด้วยสัญชาตญาณเธอไม่อยากให้เขาเห็นเข้า

เธอคิดจะชักขากลับมา แต่สีหน้าท่าทางของเวธัสเย็นชา เอื้อมมือออกมากดตรงผิวสีเขียวที่ฟกช้ำรอบบาดแผลทันที

ณิชาสูดหายใจด้วยความตกใจตรงนั้น

เวธัสถาม “เจ็บเหรอ?”

“คุณว่าไงล่ะ?” ณิชากัดฟันเปล่งเสียงไม่พอใจออกมาเบาๆ นี่เขาไม่ได้พูดไร้สาระอยู่เหรอ

“รู้ว่าเจ็บแล้วยังจะรั้นอีก?” เวธัสมองค้อนเธอแวบหนึ่ง น้ำเสียงเย็นชา

ตอนนั้นยอมแพ้เขา เขาก็คงไม่ปล่อยให้เธอวิ่งออกมาคนเดียว

เบียดเสียดบนรถสาธารณะแล้วยังจะเจอคนเลวอีก......

เธอกลัวก็เพราะว่าเป็นครั้งแรกแล้ว

“ในบ้านคุณมีผ้าก๊อซและแอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อไหม?”

ณิชาชี้ไปตรงช่องเล็กด้านล่างตู้ทีวีอย่างเชื่อฟัง บาดแผลนั้นเจ็บมากจริงๆ

“ตรงนั้นมีกล่องยาเล็กๆอยู่”

“นั่งตรงนี้ อย่าขยับ” เวธัสกำชับคำหนึ่ง ไปหยิบกล่องยามาด้วยความรวดเร็ว เอาผ้าก๊อซและแอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อรวมทั้งกรรไกรและเครื่องมืออื่นๆออกมา

ขณะที่แอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อราดเข้าไปที่บาดแผล ณิชาเจ็บจนร้องออกมาเบาๆ นัยน์ตาเปล่งประกายแวววาวเล็กน้อย “เจ็บจัง......”

จัดการบาดแผลเสร็จแล้ว เวธัสพันผ้าก๊อซบนหัวเข่าของณิชาสองรอบ ณิชาเจ็บจนไม่มีอารมณ์โกรธแล้ว

เวธัสเข้ามาใกล้อย่างฉับพลัน จับไหล่ของเธอไว้ กดเธอไว้บนเบาะนุ่มๆของโซฟา

ดมกลิ่นอายของเธอเฮือกหนึ่ง “ให้ฉันกอดเธอหน่อย”

ถูกเขาโอบไว้แนบแน่นในอ้อมกอด ณิชาร้องเสียงอู้อี้ “คุณหนักมาก ควรจะลดน้ำหนักรึเปล่า?”

บรรยากาศที่ดีสูญสลายไปเพราะประโยคนี้

เขามีรูปร่างและน้ำหนักได้มาตรฐานขนาดนี้ คิดไม่ถึงว่ายังจะรังเกียจที่เขาไม่ลดน้ำหนักอีก?

ผู้หญิงไร้อารมณ์

ลุกขึ้นจากบนตัวของเธอ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเวธัสแฝงความอดทนไว้เล็กน้อย แล้วก็เห็นณิชารีบลุกขึ้นมาจากโซฟาอย่างรีบร้อนเช่นกัน จัดระเบียบชุดนอนนิดหน่อย