กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 167

ห้องส่วนตัวที่นี่มีห้องพักผ่อนให้ด้วย และเขามักจะมีเสื้อโค้ตสองสามตัวแขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้า

เขามาอิมพิเรียลคลับกับเพื่อนเป็นครั้งคราว และจะนอนที่นี่เมื่อเมา...

ทันทีที่เขาเปิดประตูเดินเข้ามา เวธัสถอดแจ็คเก็ตของเขาเอง เสื้อของเขาถูกสาดด้วยคราบไวน์เล็กน้อย คิ้วของเขาก็ขมวดแน่น

เขาถอดและเดินไปด้วย สุดท้ายก็เปลือยท่อนบนเข้าไปในห้องพักผ่อน...

ในขณะที่เขากำลังจะเปิดประตูตู้เสื้อผ้า ดวงตาที่เย็นเฉียบคมของเขาก็เหลือบไปเห็นอะไรที่นูนๆ อยู่ใต้ผ้าห่มบนเตียง ราวกับว่ามีคนนอนอยู่ตรงนั้น

ปลายจมูกดมเบาๆ แต่แทนที่จะเป็นกลิ่นการ์ดีเนียที่คุ้นเคย กลับเป็นกลิ่นหอมของดอกมะลิที่ฉุนเฉียวและแรงมาก

เวธัสเลิกคิ้วอย่างเย็นชา ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรออกมา

“มีผู้หญิงอยู่ในห้องของฉัน ให้ยามมาลากเธอออกไป”

หลังจากพูดจบ เขาก็ยังคงแต่งกายอย่างเงียบ แต่เมื่อน้ำตาลซึ่งอยู่ใต้ผ้าห่มได้ยินคำพูดที่ไร้มนุษยธรรมเช่นนั้น เธอก็โมโหมากๆ

เธอยังไม่สนใจเรื่องหยอกล้ออีกต่อไป เธอดึงผ้าห่มออก เผยให้เห็นสายเอี๊ยมสุดเซ็กซี่ที่เธอสวมอยู่ เผยให้เห็นไหล่ที่สวยและรูปร่างเว้าโค้งของเธอ

“คุณเวธัส ฉันเอง!” เธอตะโกนอย่างกังวล

เวธัสติดกระดุมเสื้อของเขา จมูกของเขานั้นสูงมาก ดวงตาลึกของเขาจ้องมองมาที่เธอ

“จะออกไปเองหรือจะให้คนมาลากออกไป”

น้ำเสียงของเขาไม่มีการเปลี่ยนแปลง ยังคงมีท่าทีที่ไม่แยแส

น้ำตาลไม่เชื่อว่าเขาจะไม่สนใจผู้หญิงที่มาหาเขาถึงที่ เธอลงจากเตียงและเดินเท้าเปล่าไปตรงหน้าเขา ผิวที่ขาวนวลของเธอส่งกลิ่นหอมเย้ายวนของหญิงสาวออกมา เธอเหมือนกับงูน้ำเลย เธอพยายามมุดเข้าไปในอ้อมแขนของเวธัส

ดวงตาของเวธัสมีความรังเกียจอย่างชัดเจน เขาใช้ฝ่ามือใหญ่จับคอเธอ

น้ำตาลกำลังเจ็บปวด แต่กลับแสดงท่าทางที่มีเสน่ห์ สายตาของเธอช่างเย้ายวนนัก ในดวงตาของเธอเหมือนมีน้ำตาที่ระยิบระยับอยู่

“คุณเวธัส อย่าผลักฉันออกไปเลย ฉันชอบคุณจริงๆ ฉันไม่ขอให้คุณทำดีกับฉันเหมือนณิชา ตราบใดที่คุณเต็มใจให้ฉันอยู่เคียงข้างคุณ แม้ว่ามันจะเป็นแค่คนรับใช้ ฉันก็เต็มใจ...”

หลังจากพูดจบเธอก็จงใจกัดริมฝีปากอวบอิ่ม เธอทาลิปกลอสสีพีช ซึ่งดูมีเสน่ห์มาก

เธอมีคู่นอนมามากมาย และเธอรู้ว่าผู้ชายชอบอะไรในตัวเธอมากที่สุด

อย่างไรก็ตาม การเคลื่อนไหวนี้ทำให้เวธัสรู้สึกรังเกียจมากขึ้นไปอีก!

เวธัสผลักเธอออกจากประตูทันที

เมื่อสะบัดมือ น้ำตาลก็สะดุดล้มลงบนพรมแดง เธอสวมเพียงสายเอี๊ยมเซ็กซี่และผ้าคลุมสีดำบางๆ ซึ่งไม่สามารถปิดบังสิ่งใดได้เลย และยามเหล่านั้นก็กำลังจะมาในไม่ช้า...

หัวใจของน้ำตาลทรุดลง เธอลุกขึ้นจากพื้นอีกครั้ง และยังคงประจบประแจงเวธัสเหมือนเดิม

เธอจับมือเขามาวางไว้บนหน้าอกของตัวเอง

“คุณเวธัส ณิชาเป็นขอให้ฉันมาดูแลคุณ คุณอย่าไร้ความรู้กับฉันเลย..”

เมื่อเวธัสได้ยินคำว่าณิชา เขาผลักเธอออกไป คิ้วของเขาขมวดแน่น "เธอพูดว่าอะไรนะ?"

“จริงๆ ณิชาเป็นคนบอกฉันว่าคุณอยู่ในอิมพิเรียลคลับ และเธอขอให้ฉันมาหาคุณ เรากลับไปที่ห้องกันเถอะ ฉันจะดูแลคุณเอง ดีไหมคะ” น้ำตาลเห็นว่าแรงผลักของเขาน้อยลง เธอจึงรีบคว้าตัวเขา เอามือของเขาวางลงที่หน้าอกของตัวเอง

หลังจากสงบไปครู่หนึ่ง ความน่ากลัวก็บังเกิดขึ้น!

ความเยือกเย็นควบแน่นในดวงตาของเวธัส เขาสะบัดน้ำตาลออกอย่างหยาบคาย ...

ตึก

หลังศีรษะของน้ำตาลกระแทกกับผนัง และเธอก็อ้าปากค้างด้วยความเจ็บปวด

เธอยังไม่ทันได้สติ ยามกลุ่มหนึ่งก็ทราบข่าวจึงเข้ามา พวกเขาจ้องมองตรงไปยังเรือนร่างของน้ำตาลที่อยู่ใต้ผ้า...