กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 178

ณิชากลับไปนั่งที่นั่งข้างคนขับอย่างเชื่อฟัง ด้วยสีหน้าไร้เดียงสา เธอกะพริบตากลมโตปริบๆ และถามอย่างจริงจังว่า “อร่อยไหม?”

เวธัสทำสายตามีเลศนัย เหมือนกำลังเก็บซ่อนอะไรไว้

ไม่นาน เขาก็เอ่ยปากพูดออกมาว่า “เดี๋ยวคืนนี้ผมจะจัดการคุณ！”

ณิชา “…” เวธัสเหมือนกำลังจะโกรธ

แต่นี่ไม่ใช่อารมณ์โกรธ

แต่อย่างไรก็ตาม แค่ทำให้ปีศาจกษัตริย์ที่ถือดีหายโกรธก็พอแล้ว

ลูกชายก่อเรื่อง คุณแม่ก็คอยจัดการ

ชีวิตช่างน่าเศร้าเหลือเกิน

……

เมื่อมาถึงห้องโถงขนาดใหญ่ของบริษัทเอสพี จิวเวลรี่ ก็มีผู้เข้าแข่งขันมากันเยอะแล้ว

ทุกคนมีป้ายหมายเลขเป็นของตัวเอง

ณิชาได้หมายเลข 17 ซึ่งก็เป็นลำดับในการแข่งขันที่กำลังดีเลย

เธอรออยู่ที่ข้างเวทีอย่างใจเย็น และหันไปทักทายผู้เข้าร่วมการแข่งขันชายหญิงบ้างประปราย

เนื่องจากเวลาในการรอค่อนข้างนาน ทางบริษัทเอสพี จิวเวลรี่จึงได้ทำการจัดเตรียมน้ำดื่มไว้ให้ผู้เข้าแข่งขันด้วย

ผู้หญิงผมยาวประบ่าคนนึง ส่งน้ำผ่านมาทีละขวดๆ

พอณิชาได้รับน้ำ ก็พูดขอบคุณด้วยความเคยชิน

ณิชาไม่ค่อยชอบน้ำเต้าหู้ที่เวธัสซื้อมาเมื่อตอนเช้าพอดี แบบนี้จะได้มีน้ำไว้กินแก้กระหายด้วย

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ

พอการแข่งขันดำเนินมาถึงหมายเลขที่ 12 จู่ๆ ณิชาก็รู้สึกไม่ค่อยสบายตัวขึ้นมา ตอนแรกพยายามอดทนเอาไว้ แต่ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ก็ยิ่งปวดที่ท้องมากขึ้นเรื่อยๆ บวกกับมีเสียงดังในท้อง และหลังของเธอก็เปียกเหงื่อไปหมด

ณิชาอดทนต่อไปไม่ไหวแล้ว…

ก่อนจะขอโทษผู้หญิงที่นั่งข้างๆ และขอทางเพื่อที่จะไปห้องน้ำ

……

ณิชาไม่นึกมาก่อนเลยว่าตัวเองต้องมาท้องเสียในเวลาสำคัญแบบนี้！

ทั้งที่ช่วงนี้เธอเองก็ไม่ได้กินอาหารแสลงอะไรนี่นา…

ณิชาเอามือกุมท้องน้อย และนั่งอยู่ที่โถชักโครกอย่างทรมาน

เธอคิดอยู่นานว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองกันแน่ หรือว่า…จะเป็นอาหารเช้าที่เวธัสซื้อมาให้?

พอนึกถึงตรงนี้ จู่ๆ ณิชาก็เห็นใบหน้าเจ้าคิดเจ้าแค้นของเวธัสลอยมา ทำให้เธอตัวสั่นเทา

คงไม่ใช่ฝีมือของเวธัสหรอกมั้ง?

เพราะยังไงเขาก็รู้ว่าวันนี้คือวันแข่งขันรอบชิงชนะเลิศ คงไม่แกล้งกันแรงขนาดนี้หรอก

ณิชาหยิบมือถือขึ้นมาพิมพ์ข้อความแล้วส่งให้เวธัส

ในเวลาเดียวกัน เวธัสกำลังอยู่ในที่ประชุมผู้บริหารระดับสูงของบริษัทสนธิไชยกรุ๊ป เพราะล่าสุด มีโครงการสร้างเมืองในเมืองขนาดใหญ่ที่เมืองพร และนี่จะเป็นโครงการสำคัญของสนธิไชยกรุ๊ปในปีนี้ จึงต้องเจรจาให้ได้รับความเชื่อมั่นจากอีกฝ่ายให้ได้…

ในขณะที่ทุกคนกำลังคุยปรึกษากันอย่างกระตือรือร้น มือถือของเวธัสก็ดังขึ้น

เขาขมวดคิ้ว และยื่นมือไปหยิบมือถือเพื่อทำการปิดเครื่อง ก็เห็นว่าคนที่ข้อความมาคือณิชา

“คุณท้องเสียไหม?”

เวธัสจ้องหน้าจอมือถือนิ่ง ก่อนรัวนิ้วพิมพ์ตอบข้อความไปว่า “เปล่านี่ คุณท้องเสียหรอ?”

ณิชาเห็นข้อความที่ชายหนุ่มส่งกลับมา

และไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เธอถึงยังเลือกที่จะเชื่อเขา

เพราะเขาไม่ใช่พวกที่ทำแล้วไม่ยอมรับ……

ณิชาอาจจะไปกินอะไรผิดมาเองแหละมั้ง?

“นิดหน่อย แต่ไม่เป็นอะไรมาก ไม่รบกวนเวลาทำงานของคุณแล้ว” ณิชารีบพิมพ์ตอบ แล้วปิดเสียงโทรศัพท์ เธอนั่งถ่ายต่ออีกครู่ ก่อนจะลุกออกจากโถแล้วเดินออกห้องน้ำมา

มองตัวเองที่อยู่ในกระจก ใบหน้าซีดเซียว ริมฝีปากก็ไร้เลือด…