กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 179

ส่วนงานออกแบบที่ณิชาส่งเข้ามา ก็ถูกทิ้งไปเลย ไม่มีใครเอาไปให้คุณย่าศิริจันทร์ดู

คุณย่าเองก็ไม่มีกะจิตกะใจไปดูงานออกแบบของเธอด้วย

น้ำตาลยิ้มร้ายๆ อย่างพึงพอใจ

ณิชา อยากสู้กับฉันหรอ?

รอให้ถึงชาติหน้าก่อนเถอะ

และไม่เสียแรงที่เธอคิดวางแผนมาขนาดนี้ เธอตั้งใจเอาผู้เข้าแข่งขันที่มีผลงานไม่ค่อยดีนัก ให้มานำเสนอเป็นลำดับแรกๆ ก็เพื่อให้ทุกคนจะได้ใช้เวลาในการนำเสนอไม่นาน ณิชาก็จะได้กลับมาไม่ทัน

……

ณิชาติดอยู่ในห้องน้ำ

ตอนแรกนึกว่าตัวเองแค่กินอะไรผิดมา พอพักสักครู่ก็คงจะดีขึ้นเอง

แต่ความจริงกลับไม่เป็นอย่างนั้น

เธออยู่ในห้องน้ำมาเกือบจะชั่วโมงนึงแล้ว ระหว่างนั้นเธอก็ได้วานพนักงานให้ไปซื้อยาหยุดถ่ายให้ และยังขอเป็นชนิดพิเศษด้วย พอกินไปก็หยุดถ่ายได้บ้าง

แต่พอเธอเดินออกจากห้องน้ำมา ใบหน้าของเธอก็ซีดมาก ริมฝีปากชา เหมือนว่าจะเป็นลมได้ตลอดเวลา

เธอเอามือดันกำแพงไว้ และเดินไปทางห้องโถง

เธอเข้าใจว่าจะผ่านหมายเลขของเธอไปแล้วแน่ๆ

จึงไม่ได้คาดหวังว่าจะมาทันเวลา กรณีที่แย่ที่สุดก็คือการตัดสินว่าเธอได้ทำการสละสิทธิ์เอง

แต่ในกฎการแข่งขันก็ระบุไว้ว่า ถ้ามีเหตุจำเป็นก็ทำการขอเลื่อนเวลาได้…

อาการของเธอตอนนี้ คงถือว่าเป็นเหตุจำเป็นได้สินะ?

ที่หน้าห้องโถงมีคนเฝ้าอยู่สองสามคน พอได้รู้ว่าผู้หญิงหน้าซีดที่อยู่ตรงหน้าคือณิชา จึงบอกกับเธอว่าผ่านเลขของเธอไปแล้ว และห้ามไม่ให้เธอเข้าไป เพราะเดี๋ยวจะวุ่นวาย

ณิชาก็ไม่ได้ร้อนรนอะไร เธอเดินอย่างช้าๆ ไปตามทางเดินยาวและนั่งลง

พยายามสูดหายใจลึกๆ เพื่อจะได้มีแรงขึ้นบ้าง

แต่เธอหมดเรี่ยวแรงแล้ว

มือถือในกระเป๋าดังขึ้น แต่ก็ไม่ทันได้สังเกต

……

“ขอโทษค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ ......”

ที่บริษัทสนธิไชยกรุ๊ป เวธัสฟังเสียงผู้หญิงที่ตอบแบบอัตโนมัติในสาย ก็ขมวดคิ้วขึ้นมา

ตอนพักระหว่างการประชุม เขาโทรหาณิชาหลายสายมาก

และไม่มีการตอบรับจากปลายสายเลย

หัวใจเริ่มเต้นตึกตัก เพราะการประชุมครั้งนี้สำคัญมาก ทุกคนที่มาเข้าร่วมประชุมก็เป็นหุ้นส่วนหมด

และก็ยังมีคุณลุงคุณอาของตระกูลสนธิไชยอีกด้วย ทำให้เวธัสไปไหนไม่ได้

เวธัสโทรหาชาลี เพราะยังไง เจ้าของเอสพี จิวเวลรี่ก็คือคนของตระกูลรุ่งโรจน์……

“อะไรนะ? ช่วยหรอ? ไม่ไปหรอก！บริษัทการบันเทิงของฉันมีเรื่องต้องจัดการเยอะเลย！” ชาลีพูดเสียงดังจากปลายสาย เมื่อได้ยินว่าเวธัสขอให้ช่วย

แม้ว่าบริษัทการบันเทิงของเขาจะไม่มีเรื่องสำคัญอะไร แต่ไม่ว่ายังไงก็ต้องมีคนคอยคุมงานสิ

“มือถือณิชาโทรไม่ติดเลย ไปดูให้หน่อยสิ” เวธัสพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงและเป็นกังวล “บริษัทการบันเทิงเซ็นจูรี่อยู่ใกล้บริษัทเอสพี จิวเวลรี่มาก ถ้านายเดินทางไวหน่อย สิบนาทีก็น่าจะถึงแล้ว”

ชาลีรู้สึกแปลกใจ “เกิดเรื่องกับณิชาหรอ?”

“ฉันคิดว่าน่าจำใช่”

ชาลีไม่ได้พูดปฏิเสธอีก แต่พูดตอบไปว่า “ทำไมไม่ไปดูเองล่ะ? นี่เป็นเวลาที่นายจะได้แสดงความเป็นแฟนไอย่างเต็มที่！ จะมาหาว่าฉันแย่งโอกาสจากนายไม่ได้นะ…”

เวธัส “……”

“ถ้าณิชาเห็นว่าฉันไปช่วยเธออย่างเท่ แล้วเกิดรู้สึกชอบฉันขึ้นมา งั้นฉันก็คงทำอะไรไม่ได้แล้ว”

“…คิดมากไปหรือเปล่า มีฉันอยู่ เธอไม่กล้าคิดนอกใจหรอก” เวธัสพูดอย่างมั่นใจเต็มขั้น แล้วกดวางสายไป

เวธัสเปิดดูข้อความที่เธอส่งมา

นานป่านนี้แล้ว ยังท้องเสียอยู่อีกเหรอ?