กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 186

“เจนนี่ ถ้าเธอยังพูดอีกฉันจะเลิกคบกับเธอแล้วนะ”

ถ้าเกิดว่าเจนนี่สามารถหุบปากได้จริงๆ ก็แปลกแล้ว

เธอมีรอยยิ้มแปลกๆ บนใบหน้าของเธอ……

“ดูจากร่างกายของคุณเวธัสแล้วเนี่ย ท่าทางจะคืนละหลายๆ ครั้งเลยสินะ? แล้วตัวเล็กๆ อย่างเธอรับไหวเหรอ? หรือว่าให้ฉันไปหาคนช่วยซื้อยาช่วยให้หลั่งเร็วหน่อยดีไหม……เฮ้อ อย่าเลย แบบนั้นไม่ค่อยดีกับผู้ชายเท่าไหร่”

ณิชา “……” ไม่ฟังๆ ก็แค่พูดคำพล่ามๆ

เธอเอามือปิดหูแล้วก็นอนกลับลงไปบนเตียงอีกครั้ง

……

วันถัดมา ตอนที่ฟ้าสว่างนั้น ณิชาก็ได้รับข้อความจากเวธัส

เขาบอกว่าเขาจะเอาอาหารเช้ามาให้ อยากกินอะไรมั่วซั่ว

ณิชารู้สึกลึกแปลกๆ บอกไม่ถูก

เหมือนกับว่าเวธัสจะดีกับเธอขึ้นเรื่อยๆ ……

ดูแลเธอทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ แต่พอมาดูเธอแล้ว กลับเหมือนไม่เคยทำอะไรให้เขาเลยด้วยซ้ำ

แล้วก็มีเสียงกริ่งที่ตรงประตู

ณิชานึกว่าเวธัสอาหารเช้ามาแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าคนที่เข้ามาก็คือ……

แขกไม่ได้รับเชิญ น้ำตาล

น้ำตาลจงใจมาแต่เช้า และก่อนจะมาก็ตั้งอกตั้งใจแต่งตัวอย่างดี

ใส่สูท ชาแนล ถุงน่อง และรองเท้าส้นสูง

ผมม้วนเป็นลอนคลายๆ ความงดงามที่ดูมีสติปัญญาและสง่างาม เหมือนภูมิทัศน์ที่สวยงาม พอเธอเดินมา มีพยาบาลและแพทย์หลายคนมองมาที่เธอ...

แม้แต่ณิชาก็ยังอดชมไม่ได้ ว่าน้ำตาลมีต้นทุนที่น่าประทับใจจริงๆ

ในมือของน้ำตาลถือตะกร้าผลไม้มา

เธอเดินเข้ามาในห้องผู้ป่วยคนเดียว แล้วก็เอาตะกร้าผลไม้วางไว้ด้านข้าง

เจนนี่ได้ยินเสียงในห้องผู้ป่วย แล้วก็เดินออกมาจากห้องน้ำ

เพราะว่าค่อนข้างจะเช้าอยู่ เธอล้างหน้าได้ครึ่งทางแล้ว โดยมีที่คาดผมกระต่ายน่ารักอยู่บนหัว หน้าสด และมองไปที่น้ำตาลด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นัก “เธอมาทำอะไรที่นี่？”

ความเมตตาที่จอมปลอม

เพราะว่าเธอ ณิชาถึงได้เข้าโรงพยาบาล

น้ำตาลไม่ได้สนใจเจนนี่เลยแม้แต่นิดเดียว เธอมองไปรอบๆ ห้องอย่างสบายๆ

นี่คือห้อง VIP ชั้นสูง นอน 1 คืนราคาไม่ต่ำกว่าโรงแรม 6 ดาวข้างนอกเลย……

เวธัสดีกับเธอมากจริงๆ

อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉา

“แน่นอนว่าฉันก็ต้องมาเยี่ยมคุณณิชาสิ”น้ำตาลยิ้มให้กับณิชาอ่อนโยน “วันนี้คุณรู้สึกยังไงบ้าง？”

ณิชานั่งพิงหัวเตียง แล้วก็เอาหมอนนุ่มๆ ขนาดเล็กพิงไว้ด้านหลังเอว

เธอดื่มน้ำอุ่นลงไปให้ชุ่มคอ แล้วก็เผชิญหน้ากับใบหน้าเล็กๆ ที่เสแสร้งของน้ำตาล

และก็ไม่ได้อยากจะพูดวนไปวนมากับเธอเท่าไหร่นะ

“ยาถ่ายพวกนั้นคุณก็เป็นคนแอบใส่ให้ฉันเอง แล้วคุณคิดว่าฉันจะรู้สึกยังไงล่ะ？”

“ยาถ่ายงั้นเหรอ？”น้ำตาลมีท่าทีไม่เข้าใจ แล้วก็รีบโบกมือ “คุณณิชา คุณอย่ามาล้อเล่นสิ ฉันจะแอบใส่ยาถ่ายในน้ำของคุณได้ยังไงกัน……”

ณิชาไม่พลาดที่จะเห็นความพึงพอใจที่ซ่อนอยู่ในดวงตาของน้ำตาล

เธอมองไปที่เธอด้วยสายตาที่เย็นชา สีหน้าค่อยๆ ถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็ง

“ไม่ต้องมาเล่นลิ้นแล้ว ฉันรู้ว่าเป็นคุณ”

“คุณณิชา ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่”น้ำตาลแกล้งโง่ต่อไป สีหน้าเต็มไปด้วยความเสียใจ “เมื่อวานคนขับรถเกือบจะชนคุณแล้ว ฉันรู้สึกแย่กับมันมากวันนี้ก็เลยมาเยี่ยมคุณ แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นว่าคนใส่ร้ายว่าฉันเป็นคนทำร้ายคุณงั้นเหรอ? คุณไปกินอะไรที่สกปรกมาหรือเปล่า? อาการท้องเสียมีตั้งหลายสาเหตุ คุณไม่สามารถเอาความผิดมาใส่หัวฉันโดยไม่ตรวจดูได้นะ ฉันรับไม่ไหวหรอก”