กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 194

สีหน้าของณิชาค่อยๆ แข็งทื่อ “เธอคิดว่าเวธัสเป็นคนประเภทที่เพื่อลูกแล้ว จะปฏิบัติต่อแม่ของลูกอย่างดีงั้นเหรอ? แล้วอีกอย่าง ฉันไม่มีวันยอมขายลูกของตัวเองเพื่อเงินเด็ดขาด”

“ตายแล้ว ฉันก็แค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง อย่าโกรธสิ……”เจนนี่รู้ว่าณิชาไม่มีทางพาลูกไปหาญาติฝั่งนู้นหรอก เพราะไม่มีใครรู้ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง

แต่พอพูดถึงความคิดที่ณิชาอยากจะหนี เจนนี่ก็อดไม่ได้ที่จะลองวิเคราะห์ดู

“ณิชา ฉันรู้ว่าเธอกลัวว่าจะถูกแย่งลูกไป แต่ว่าเธอจะมาสับสนแบบนี้ไม่ได้นะ เวธัสเป็นใคร อำนาจมากมายแค่ไหน? คุณหนูเพียงคนเดียวของตระกูลสนธิไชย ถ้าเกิดว่าเธอพาเขาหนีไป ฉันคิดว่าต้องมีการพลิกแผ่นดินหาแน่นอน……”

ณิชามองไปที่เธอ “ดังนั้น ฉันก็เลยต้องสร้างตัวตนกับพาสปอร์ตขึ้นมาใหม่ ครั้งที่แล้วคนจากตลาดมืดที่เธอรู้จัก พอจะช่วยฉันติดต่อเขาอีกทีได้ไหม? ”

เจนนี่เข้าใจในทันที “ไม่มีปัญหา โยนมาให้ฉันได้เลย”

“ขอบใจนะ ขอบใจมากๆ เลย เจนนี่”ณิชาตาแดงขึ้นมาในทันที เธอกอดเจนนี่แล้วก็เริ่มสะอื้น

เจนนี่ก็กอดเธอกลับเช่นกัน “ฉันไม่อยากจากเธอไปเลย ไม่งั้นเธอก็ไม่ต้องหนีไหม บางทีบุคคลปริศนาคนนั้นอาจจะแค่อยากหลอกเธอก็ได้ อาจจะไม่มีทางเปิดโปงเรื่องนี้กับเวธัสก็ได้นะ？”

“ไม่”ณิชาเงยหน้าขึ้นมา และพูดอย่างแน่วแน่ “ฉันจะไม่เดิมพัน 1 ใน 10,000 โอกาสนั้น "

ลูกของเธอ เธอต้องดูแลให้ได้

......

ด้านนอกคฤหาสน์ตระกูลรุ่งโรจน์

น้ำตาลนั่งคุกเข่ามาหนึ่งวันเต็มแล้ว ขาทั้งสองข้างมันชาจนไร้ความรู้สึกไปแล้ว

มีคนใช้เดินผ่านไปมาเรื่อยๆ และพวกเขาก็กระซิบบางคำเมื่อเห็นน้ำตาลคุกเข่าอยู่ที่นั่น

เมื่อวานพอเธอกลับมาถึงตระกูลรุ่งโรจน์ ก็รู้สึกเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ เดิมอยากจะได้การปลอบใจจากที่บ้าน……

แต่ไม่คิดเลยว่า เธอพึ่งจะกลับมา ทัตพงศ์ก็ลงมาจากชั้นบนอย่างฮึดฮัด แล้วก็ตบหน้าเธอโดยที่ไม่พูดอะไรเลย

อินอรปลอบทัตพงศ์ ถึงได้รู้จากปากของเขาว่า เวธัสออกคำสั่งห้าม ต้องการให้บริษัทค้าวัสดุก่อสร้างของทัตพงศ์ปิดตัวลงภายในหนึ่งเดือน ขณะนี้ พันธมิตรนับไม่ถ้วนได้ร้องขอให้ยุติความร่วมมือ และยอมชดใช้ค่าเสียหายที่ชำระบัญชีแล้ว ดีกว่าไปยุ่งเกี่ยวกับทัตพงศ์……

น้ำตาลรู้ดีว่าเธอกับตระกูลรุ่งโรจน์เป็นแค่ส่วนเติมเต็มของกันและกัน ตอนนี้คนที่จะช่วยตระกูลรุ่งโรจน์ได้มีเพียงแค่คุณย่าศิริจันทร์เท่านั้น

เธอตื่นตระหนกและวิ่งไปที่ประตูคฤหาสน์ในชั่วข้ามคืนแล้วคุกเข่า

นอกจากอ้อนวอนให้คุณย่าใจอ่อนแล้ว เธอก็หมดหนทางแล้วจริงๆ ……

แต่ไม่ว่าเธอจะขอโทษและยอมรับผิดอย่างไร คุณย่าศิริจันทร์ก็ไม่เคยปรากฏตัวขึ้นเลย

ความเย็นยะเยือกเข้าจู่โจม น้ำตาลร่างกายแข็งทื่อจนชาไปหมดทั้งตัว

มีฝนตกปรอยๆ จากบนท้องฟ้า

หยาดน้ำฝนตกลงมาบนผมยาวที่สิ้นหวังของเธอ และจุดสีขาวเล็กๆ ทำให้ใบหน้าซีดของเธอซีดยิ่งขึ้น

ลมหนาวพัดมา และน้ำตาลก็เอนตัวไปด้านหน้าจนเซลงกับพื้น ตอนที่เธอรู้สึกเหมือนกับตัวเองกำลังจะเป็นลมไปนั้น ทันใดนั้น ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากโถงทางเดิน และมุ่งหน้ามาที่เธอ

น้ำตาลพยายามกัดปลายลิ้นของตัวเอง เลือดไหลออกจากมุมปาก เธอทั้งดูน่าสมเพชและน่าสงสารยิ่งกว่าเดิม……

แต่ว่าตอนที่เธอลืมตามองอย่างชัดเจนแล้วนั้น ก็พบว่าคนที่เธอเห็นก็คือตุ๊ก

“น้าตุ๊ก? ”เห็นได้ชัดว่าน้ำเสียงของน้ำตาลดูผิดหวัง แต่ว่าก็เต็มไปด้วยความคาดหวัง “น้าตุ๊ก หรือว่าคุณย่ายอมเจอฉันแล้วเหรอคะ? ”

ในมือของตุ๊กถือร่มสีดำอยู่คันหนึ่ง “คุณน้ำตาลคะ อะไรที่ฉันทำได้ฉันก็ช่วยคุณทำไปหมดแล้ว คุณท่านบอกว่า จะช่วยให้ตระกูลรุ่งโรจน์ไม่ล้มละลาย แต่ว่าต่อไปคุณไม่ต้องมาที่นี่อีกแล้ว”

น้ำตาลได้ยินประโยคแรกก็รู้สึกดีใจเล็กน้อย แต่ประโยคถัดมาที่บอกว่าไม่ต้องมาที่คฤหาสน์อีก เหมือนกับตัดสินประหารชีวิตเธอเลย！