กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 196

ณมนก็เคยเห็นรูปของธนา แล้วก็ยิ้มจนตาหยีพร้อมกับเดินเข้าไปทักทาย

“คุณธนาเหรอคะ? ”ณมนจับมือกับเขา “มาหาคุณขวัญรึเปล่าคะ? เธอยังทำงานอยู่เลย หรือว่าให้ฉันช่วยเรียก……”

พอธนาได้ยินชื่อแรกขวัญก็ขมวดคิ้วเข้าหากันทันทีโดยอัตโนมัติ

แต่พอเห็นว่าณิชาออกมาพร้อมกับณมนนั้น ก็คลี่ยิ้มออกมาและส่ายหน้า

“ไม่ใช่ครับ ผมมาหาณิชา”

“ณิชา？”ณมนอ้าปากจนกลายเป็นรูปตัวo สายตาของเธอจ้องมองวนเวียนสลับไปมาระหว่างณิชากับธนา “พวกคุณ……พวกคุณรู้จักกันเหรอคะ? ดีเลย ณิชา ก็ว่าทำไมวันนั้นเธอถึงได้ใส่ใจเรื่องระหว่างคุณธนากับคุณขวัญจังเลย ที่แท้ก็หึงนี่เอง！”

ณิชาเหงื่อตก เพราะกลัวว่าธนาจะเข้าใจผิด ก็เลยรีบอธิบาย “เธออย่าพูดจาไร้สาระนะ ฉันกับธนาเคยร่วมงานโปรเจ็คหนึ่งมาด้วยกันเมื่อก่อน ก็เลยรู้จักกัน ไม่ใช่เรื่องซุบซิบแบบที่เธอคิด ฉันคิดว่าถ้าเธอไม่ใช่ผู้ช่วยนักออกแบบ คงจะไปเป็นปาปารัซซี่แล้วล่ะ……”

“ฮิๆ ฉันไม่เป็นปาปารัซซี่หรอก ฉันยังต้องปีนขึ้นไปอีกสูง”

ณมนพูดแล้วก็ผลักณิชาไปตรงหน้าของธนา แล้วก็โบกมือให้กับเขา “ดูท่าแล้วเย็นนี้ฉันต้องกินข้าวคนเดียวแล้ว ไม่รบกวนเวลาพวกคุณกินข้าวกันแล้ว รีบไปเถอะ……”

ธนาส่งสายตาซาบซึ้งให้ณมน หลังจากนั้นก็ถามณิชา “ผมมีเกียรติจะได้เลี้ยงข้าวคุณหน่อยไหม? ”

“มันก็ต้องแน่นอนอยู่แล้ว ครั้งที่แล้วคุณติดเลี้ยงข้าวฉันอยู่มื้อหนึ่ง”

ณิชาไม่ได้หาเรื่องอ้าง ไม่ยังงั้นก็จะดูห่างเกินกันมากเกินไป

ทั้งสองเดินเคียงข้างกัน รอยยิ้มบนใบหน้าของณมนก็หายไปในทันที

ไม่น่าแปลกใจที่ณิชาสามารถเข้าบริษัทด้วยประกาศนียบัตรมัธยมปลายได้

ที่แท้เบื้องหลังก็มีธนาคอยสนับสนุนอยู่นี่เอง

ณมนจับริมฝีปากสีเชอร์รี่ของเธอและเหลือบมองไปรอบๆ สำนักงานอย่างแค้นเคืองใจ

ทันใดนั้น สายตาของเธอก็ตกลงไปที่ประตูห้องทำงานของแรกขวัญ……

รอยยิ้มแปลกๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเธออีกครั้ง

……

เวธัสกลับมาถึงเมืองพรกลางดึก

โทนี่รอคอยการกลับมาของเขานานแล้ว ตอนที่เวธัสลงจากเครื่องนั้น เขาก็มอบเอกสารปิดผนึกให้กับเวธัส

“คุณเวธัส นี่คือสิ่งที่คุณให้ผมสืบหาไว้ก่อนที่คุณจะเดินทางไปต่างประเทศครับ”

เวธัสรับแฟ้มเอกสารนั้นมา ไม่ได้รีบดู แล้วก็โยนมันไปบนที่นั่งข้างคนขับ หลังจากนั้นก็ขับรถ เหยียบคันเร่ง ให้รถพุ่งไปบนท้องถนนอย่างรุนแรง และไม่รู้ว่าจะขับรถถนนวงแหวนที่สามของเมืองพรได้นานแค่ไหน หน้าปัดน้ำมันแสดงให้เห็นว่าน้ำมันเหลือไม่เยอะแล้ว เขาก็เลยเลือกไปปั๊มน้ำมันที่ใกล้ที่สุด

ใช้ประโยชน์จากช่องว่างระหว่างการเติมน้ำมันของพนักงาน ตาของเขาถอยกลับไปที่แฟ้มนั้น……

เหมือนกล่องแพนดอร่า

เขามีลางสังหรณ์ที่แข็งแกร่งมากว่าสิ่งที่อยู่ภายในไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการเห็น

ในท้ายที่สุด เขาเปิดแฟ้มออก และกองรูปถ่ายก็เล็ดลอดเข้ามาในตาของเขา

จากกล้องวงจรปิด ณิชารีบเปลี่ยนเสื้อคลุม และนั่งแท็กซี่ไปห้างJNเพื่อมุ่งหน้าไปที่ร้านกาแฟที่ชั้นบน ระหว่างทางนั้นไม่ได้เจอใคร คนที่น่าสงสัยเพียงคนเดียวนั้นคือคนที่อยู่ในลิฟต์……

ในภาพแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าชายคนหนึ่งกำลังจับมือของณิชาด้วยสายตาที่อ่อนโยน และกำลังพูดคุยและหัวเราะกับณิชา

เมื่อมองไปที่รูปลักษณ์ที่หล่อเหลาของชายคนนั้น เวธัสก็ปกคลุมไปด้วยชั้นน้ำแข็งในทันที