กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 197

“พวกเขา……พวกเขาก็แค่ยังไม่ยอมรับมันในตอนนี้เท่านั้นเอง เชื่อผมนะ ให้เวลาผมหน่อย ผมสามารถเกลี้ยกล่อมพวกเขาได้”ธนารู้สึกตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ เขาดึงมือณิชามา

ผิวขาวเหมือนครีม เนียนและยืดหยุ่น

นั่งใกล้เธอจนได้กลิ่นอ่อนๆ ของดอกการ์ดิเนียจากร่างกายของเธอ……

แค่คิดก็หัวใจเต้นเร็วขึ้น

ธนารับประกันอย่างจริงจังขึ้น “ในใจของผม คุณคือคนที่ดีที่สุด แค่ผมเห็นคุณครั้งแรกก็รู้สึกชอบคุณหัวปักหัวปลำแล้ว แต่ครั้งนั้นคุณยังอยู่ที่โบรุยกรุ๊ป ผมรู้ว่ายังไม่ถึงเวลา แต่ว่าตอนนี้……ทุกอย่างมันคงที่แล้ว ให้โอกาสผมหน่อย แล้วก็ให้โอกาสตัวคุณเองด้วย ให้ผมได้ดูแลคุณกับปัณณ์สองแม่ลูกได้ไหม？”

เมื่อทั้งสองสบตากัน ณิชาเห็นภาพสะท้อนของตัวเองในรูม่านตาอันมืดมิดของเขา

เธอเชื่อว่าเขาจริงจัง

แต่เธอก็เชื่อเหมือนกันว่า ตอนนี้เธอเป็นตัวสร้างปัญหา มีปัญหามากมายในร่างกายของตัวเอง ใครก็ตามที่มาข้องเกี่ยวกับเธอจะโชคร้าย และเธอจะไม่เกี่ยวให้คนอื่นต้องมาเดือดร้อนเพราะตัวเองอีกต่อไป

และเธอ……ไม่แน่ว่าก็อาจจะไปจากสนธิไชยกรุ๊ปในเร็วๆ นี้

“ขอโทษด้วยนะ ธนา พวกเราเป็นเพื่อนกันจะดีกว่า”ณิชาดึงมือออกมาจากเขาช้าๆ แล้ววางธนบัตรสีเทาทั้งสองใบไว้ แล้วก็หันหน้าเดินออกไปอย่างไม่ลังเล

หากคุณไม่สามารถให้คำตอบที่แน่ชัดได้ ก็อย่าให้ความหวังอันริบหรี่แก่เขา

ณิชาออกมาจากร้านอาหาร ลมหนาวพัดเข้ามาที่ใบหน้าของเธอ เส้นผมปลิวผ่านหูอย่างแผ่วเบา และเธอก็รู้สึกได้สติขึ้นเยอะมาก ทันใดนั้นโทรศัพท์ในกระเป๋าก็ดังขึ้น

เมื่อเธอเห็นว่าชื่อผู้โทรคือเวธัส รูม่านตาของเธอก็เล็กลงเล็กน้อย นอกจากความกระวนกระวายใจของเธอแล้ว เธอยังมีความคาดหวังที่คาดไม่ถึงอีกด้วย

หลังจากการเลิกราในรถในวันนั้นก็ไม่มีการติดต่อกันอีกเลย

เขาออกไปทำงานที่เมืองนอก และเธอก็เข้ามาทำงานอยู่ในสนธิไชยกรุ๊ปเงียบๆ ก็ไม่ได้บังเอิญเจออะไรกัน ถ้าอย่างงั้นตอนนี้เขา……กลับมาแล้วงั้นเหรอ?