กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 244

ผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงหลังจากความสัมพันธ์บนเตียง

ในอากาศมีเพียงลมหายใจที่คลุมเครือ และทุกอย่างกำลังพัฒนาไปในทิศทางที่ไม่สามารถควบคุมได้...

ทั้งสองคนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่ชั้นล่าง

ณิชาหมดแรง และเธอพยายามจะลืมตาขึ้น

เธอเคยถูกพวกอันธพาลลากเข้าไปในตรอกมืดๆ มาก่อน หัวของเธอกระแทกกับกำแพง และเลือดก็ออกมา เดิมทีอาการยังไม่ดีขึ้น วันนี้ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้อีก มันเลยทำให้ไร้เรี่ยวแรง

เธอกัดปลายลิ้น ความเจ็บปวดบังคับให้ตัวเองตื่น

เธอจะหลับไปแบบนี้ไม่ได้ อรัลและปัณณ์ยังคงรอเธออยู่

เธอพยุงตัวขึ้น และก้มลงไปหยิบเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพรม...

มีแขนที่แข็งแรงยื่นมาโอบรอบเอวของเธอ แล้วผลักเธอกลับขึ้นไปบนเตียง

ร่างสูงของเวธัสอยู่บนหัวของเธอ นิ้วเรียวของเขาเลื่อนผ่านกรามและริมฝีปากที่อ่อนนุ่มของเธอ ริมฝีปากบางเซ็กซี่ยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย แต่มีความเกลียดชังที่ซ่อนอยู่

“เพื่ออรัล คุณยอมแม้แต่จะนอนกับผม แต่ทำไมคุณไม่ตัดขาดกับไอ้เก้าเพื่อผมล่ะ?”

เขารู้ว่าหลังจากที่เธอออกจากคฤหาสน์สนธิไชย เธอถูกพาไปที่วิลล่าส่วนตัวของดนัย

ที่นั้นจะไม่ให้บุคคลภายนอกเข้าไป

แต่เธอพักอยู่ที่นั่นหนึ่งคืน ตลอดทั้งคืน!

อันที่จริง เขายังลังเลที่จะแต่งงานกับกันญ่า แต่เอกเป็นคนรายงานข่าวให้เขาทราบ และเขาตัดสินใจทันทีว่าจะแต่งงาน

ณิชาเม้มริมฝีปากแน่น

เธอเหลือบมองเขาอย่างไม่พอใจ...

“แล้วแต่คุณว่าจะคิดยังไง เพราะคุณไม่เคยฟังคำอธิบายของฉันอยู่แล้ว”

“ตอนนี้ผมอยากฟัง พูดสิ” เสียงของเวธัสแหบเล็กน้อย เขาพูดข้างหูเธอ ซึ่งฟังดูเซ็กซี่และอันตรายมาก

“……”

เป็นครั้งแรกที่ ณิชามองเขาอย่างจริงจังและสงบ

ตั้งแต่เลิกกันจนถึงตอนนี้ เธอเคยคิดที่จะเลิกติดต่อกับเขานับครั้งไม่ถ้วน

แต่ในเวลานี้ เมื่อเห็นตัวเธอที่สองสะท้อนอยู่ในแววตาของเขา เธอพบว่าตัวเองสั่นสะเทือนอย่างน่าขัน

เธอล้มเหลวจริงๆ...

แม้แต่หัวใจของตัวเองก็ยังควบคุมไม่ได้

ขนตาเรียวยาวสั่นสะท้าน เธอตัดสินใจที่จะบ้าอีกครั้ง...

“ถ้าตอนนี้ฉันบอกคุณว่า ฉันไม่เคยอยากจะร่วมมือกับดนัยเพื่อจัดการคุณ หลายสิ่งหลายอย่างเป็นเพียงเรื่องบังเอิญจริงๆ คุณจะเชื่อไหม”

“…” ทั้งสองสบตากันและทั้งคู่ก็เงียบไป

ลมพัดเข้าทางหน้าต่างเล็กน้อย ผ้าม่านก็ปลิวไปกระทบกระจก ทำให้เกิดเสียงดัง

“ฉันเชื่อ” เวธัสบีบคำสองคำออกจากคอของเขา

หัวใจของณิชาที่ตายไปแล้วก็สว่างขึ้นเล็กน้อย เธอจับชายเสื้อของเขาไว้แน่น ความตื่นเต้นที่อธิบายไม่ได้ก็ผุดขึ้นมาในหัวใจของเธอ “จริงเหรอ?”

ในเวลาต่อมา คำพูดของเขาก็ส่งเธอไปสู่นรกโดยตรง

“ถ้าฉันเชื่อก็โง่แล้ว!”

“...” เป็นไปอย่างที่คิด เขาไม่เชื่อเธอ

เมื่อคิดถึงวันวานที่มีความรักที่หอมหวาน มีเสียงหัวเราะ และมีน้ำตา ในใจเธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขมขื่น

เขาคงไม่เคยไว้ใจเธอเลยใช่ไหม?

ราวกับว่าเธอกำลังปิดบังความลับและแกล้งแสดงละครกับเขาอยู่...

แต่ไม่มีใครคิดว่าสุดท้ายเธอจะต้องสูญเสียหัวใจของตัวเอง

ณิชาลุกขึ้นและผลักหน้าอกของเขาออก เธออยากจะจากไป

เวธัสไม่ยอมปล่อยเธอไป—