กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 265

ณิชาอดทนไม่ให้ใส่เดี่ยวกับเธอ

ที่แท้เธอดูถูกคนประเทศอื่นก็เพราะเรื่องความอึดของผู้ชายน่ะหรอ “ถึงออฟฟิศละ ฉันไปทำงานก่อน”

“ณิชา...” Amyเห็นเธอไม่ไยดี ก็อดไม่ได้ที่จะพูดด่า “เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน ให้เธอเอามาให้ฉันนี่ฉันไว้หน้าเธอนะ อย่ามาลองดีกับฉัน...”

ณิชาเข้าไปในออฟฟิศโดยไม่หันกลับมามอง เป็นอะไรที่ประหลาดสุดๆ

Amyมองแผ่นหลังของเธอและกระทืบเท้าอย่างโกรธเคือง “นังผู้หญิงเอเชีย กล้าดียังไงถึงเมินฉัน...”

ณิชาก้าวไปข้างหน้าแล้วหันกลับมาอย่างกะทันหัน

ดวงตาที่เธอมองAmyเริ่มเย็นชาขึ้นทีละขั้น...

“ทุกคนเกิดมาเท่าเทียมกัน เธอเอาความหยิ่งผยองขนาดนี้มาจากไหน ฉันขอเตือนเลยนะ หยุดดูหมิ่นคนเอเชีย ที่ฉันไม่สนใจเธอเพราะขี้เกียจเปลืองน้ำลาย ถ้าเธอยังไร้มารยาทไม่หยุด อย่าหาว่าฉันใจร้ายแล้วกัน!”

“แก—”

“ความสามารถต่างหากที่กำหนดคุณค่าของคน ไม่ใช่สีผิวกับสายเลือด!”

Amyหน้าแดง อยากจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็เห็นIvanยืนอยู่ข้างหลังณิชาไม่ไกลนัก

Ivanเหมือนจะรู้สึกถึงบรรยากาศที่ไม่ดี ถามAmyว่า “เอกสารที่ผมต้องการได้หรือยัง เอาไปให้ผมที่ออฟฟิศนะ เดี๋ยวต้องใช้”

“รับทราบค่ะ กำลังจะไปค่ะ ...” Amyต้องไปเตรียมของก่อน แต่ก็ไม่ลืมที่จะชำเลืองมองณิชา

ณิชาหันกลับมานั่งที่โต๊ะ จะเริ่มวันยุ่งๆ แล้วเหมือนกัน

เปิดโปรแกรมRhino3d ณิชาเริ่มทำโมเดลพื้นฐาน พอได้โมเดลแล้ว สิ่งต่างๆ ถึงจะตามมา

เดิมทีนี่เป็นงานของIvan แต่Ivanกังวลว่าคนอื่นจะพูดว่าเขาหวงงาน ไม่ยอมให้โอกาสลูกน้อง เขาจึงสั่งให้ณิชากับAmyทำด้วยกันแล้วเอามาให้เขา แล้วเขาจะจัดการทีหลัง...

Ivanเหลือบมองหน้าจอ แล้วก็ละสายตาไม่ได้

ณิชาไม่รู้ตัวเลยว่ามีคนแอบมองอยู่ข้างหลัง สร้างโมเดลเรียบร้อยแล้ว

“ตรงนี้ ทำไมคุณถึงออกแบบอย่างนี้ล่ะ” ทันใดนั้น เสียงของIvanก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง

ณิชาหันหน้ากลับมา ก็เห็นแววตาของIvanเขาชี้ไปที่ปลายโครงสร้างที่หน้าจอคอมพิวเตอร์และถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง

ณิชาตกใจ แต่ก็รีบดึงสติกลับมา

“อาคารแบบโค้งงอต้องการจิตวิญญาณของงานฝีมือค่ะ อาคารโค้งที่ดีต้องเต็มไปด้วยความรู้สึกลื่นไหล หนึ่งในจุดที่สำคัญที่สุดคือความต่อเนื่องของความโค้ง โมเดลในลักษณะนี้จะมีพื้นผิวด้านบนที่เรียบง่ายเส้นโรงสร้างมีมิติ ทำให้ประกบกันได้สนิทรูปร่างก็แข็งแรงมาก”

Ivanลูบกราม แล้วพูดว่า "คุณใส่กระจกให้ผมดูหน่อย"

ไม่นานนักณิชาก็สร้างกำแพงม่านกระจกตามที่Ivanขอ การเชื่อมต่อกับพื้นผิวด้านบนนั้นยังคงราบรื่น และถ่ายทอดความงดงามของรูปทรงโค้งมนได้อย่างสมบูรณ์แบบ

ตอนที่โมเดลออกมา Ivanเห็นก็ชอบ

“คุณไม่ได้เรียนจบมหาวิทยาลัยไม่ใช่เหรอ” Ivanมองณิชาอย่างสงสัย “รู้เยอะขนาดนี้เชียว”

“ถึงฉันจะเรียนไม่จบ แต่ฉันก็ตั้งใจทำงานนี่คะ”

“โอเค ตั้งแต่วันนี้คุณรับผิดชอบโมเดลนี้นะ ทำเสร็จแล้วส่งมาให้ผม” Ivanออกคำสั่ง

Amyกลับมาพร้อมเอกสารที่เตรียมมาแล้วก็ได้ยินประโยคนี้เข้าพอดี ดวงตาของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที

“คุณอาบอกไม่ใช่เหรอว่าโมเดลนี้จะให้ฉันทำ ทำไมให้ณิชาล่ะ...”

“ณิชาพื้นฐานดี ให้เธอทำน่ะเหมาะแล้ว เดี๋ยวฉันหางานอื่นให้เธอ”