กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 275

ณิชาใช้แรงทั้งหมดฟาดหมอนออกไป

ก่อนหน้านี้ ตัวเธอเองก็ไม่คิดว่า จะมีวันที่เธอจะหยิบหมอนมาฟาดใส่เขาอย่างแรงด้วยความโกรธเคืองขนาดนี้ แถมยังฟาดไปที่ศีรษะอีกด้วย……

ฟาดไปหลายครั้งติดๆกัน ณิชารู้สึกหมดเรี่ยวแรง กลับลงไปนั่งที่เดิมด้วยความเหนื่อยหอบ

หายใจไม่เป็นจังหวะอย่างมาก……

แรงขนาดนี้กระทบมาที่หน้าผาก จริงๆแล้วไม่รู้สึกเจ็บอะไรเลย

เวธัสหยิบหมอนออก เผยให้เห็นถึงใบหน้าที่หล่อเหลาชั่วร้าย เขาจ้องมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขาท่ามกลางแสงจันทร์

บางทีอาจเป็นเพราะอารมณ์พลุ่งพล่านตื่นตัว สองไหล่กระตุกเล็กน้อย……

เขาคิดจะยื่นมือออกไปคว้ามือของเธอ

ณิชาสลัดออก

เวธัสสีหน้าหนักอึ้งเล็กน้อย

เธอไม่ยอมให้แตะต้อง เขาดึงดันคว้ามือเล็กๆของเธออย่างดื้อรั้น

ณิชาคิดที่จะหลบเลี่ยง หลังจากชักเย่อกันไปมาอยู่สักพัก ทำให้ฝ่ามือของตัวเองเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ

“ก็ผมจะแตะ แล้วก็มีแค่ผมเท่านั้นที่แตะต้องได้”เวธัสเอามือของเธอมาแนบที่ริมฝีปาก จูบลงไปอย่างอ่อนโยนหนึ่งที“ผมกับพวกเธอไม่ได้มีอะไรกัน คุณหึงผมอย่างนั้นเหรอ?”

ณิชารู้สึกว่าบริเวณที่เขาจูบ ราวกับมีไฟกำลังลุกโชน……

จู่ๆก็มีคำพูดของเจนนี่ผุดขึ้นมาในหัว

เวธัสฮุบตระกูลรุ่งโรจน์เอาไว้

ถ้าเขากับน้ำตาลไม่มีอะไรกัน จากลักษณะนิสัยใจคอของเขาแล้ว จะพลิกลิ้นพูดกลับไปกลับมาอย่างนั้นเหรอ?

“คุณช่วยหลงตัวเองให้มันน้อยๆหน่อย”

ณิชาอาศัยจังหวะที่เขาไม่ทันได้สนใจ พลิกมือข่วนไปที่ใบหน้าของเขาจนเป็นรอยเลือด ระบายความโกรธแค้นของตัวเองออกมา

เวธัสรู้สึกประหลาดใจสุดๆ การกระทำก็นิ่งชะงักไป ใบหน้าปวดแสบปวดร้อน ใบหน้าที่ถือว่ายังหล่อเหลาของเขานิ่งขรึมลงทันที

“เจ็บ……”ณิชาใจเต้นตึกตัก รู้สึกได้ว่าบรรยากาศแปลกไป จู่ๆก็กุมหน้าท้องเอาไว้ สีหน้าเผยให้เห็นถึงความเจ็บปวด

เวธัสกลัวว่าเมื่อตะกี้เธอออกแรงมากเกินไป จะมีผลกระทบต่อทารกในครรภ์ เขาไม่มีกะจิตกะใจที่จะโมโหแล้ว “เจ็บตรงไหน? ให้ผมดูหน่อย……”

อาศัยช่องโหว่ตอนที่เขาปล่อยมือ ณิชาผลักเขาตกเตียงไปทันที

เสื้อคลุมอาบน้ำของเวธัสร่วงหล่นลง ยังไม่ทันได้เก็บขึ้นมาคลุมให้ดี ณิชาก็ไล่เขาออกไปจากห้องแล้ว

ประตูห้องถูกปิดอย่างแรง ณิชาพิงตรงบานประตูหายใจหอบหืด เวธัสมองดูประตูที่ปิดสนิท ได้ยินเสียงล็อคประตูอย่างชัดแจ๋ว ปลายคิ้วยกขึ้น มองดูรองเท้าแตะสีชมพูที่ตัวเองใส่อยู่หนึ่งข้าง แล้วก็ท่อนบนที่เปลือยเปล่า……

สภาพน่าสมเพชจริงๆ

เวธัสก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะเป็นฝ่ายเข้าไปหาเรื่องทำไมเหมือนกัน

หลังจากพูดเตือนณิชาผ่านบานประตูไปสองสามประโยค ก็กลับไปนอนลงบนโซฟา

ใช้ลิ้นกับริมฝีปากวนไปรอบๆฟัน ดูเหมือนจะยังมีความหวานอยู่จางๆ ตามมาด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆของดอกพุด

ลูบๆรอยคราบเลือดที่อยู่ตรงแก้ม

ชิ อารมณ์ยิ่งอยู่ยิ่งรุนแรงมากขึ้น

พลิกไปพลิกมาก็ไม่มีกะจิตกะใจจะนอน เวธัสก็เลยลุกขึ้นมานั่ง หยิบมือถือออกมาส่งข้อความไปหาชาลี……

“อย่าส่งอะไรมั่วซั่วมาให้ณิชาดูอีก”

ในประเทศตอนนี้เป็นตอนกลางวันแล้ว ดังนั้นชาลีจึงตอบกลับอย่างรวดเร็ว“ดึกขนาดนี้ยังจะมีอารมณ์มาส่งข้อความหาฉันอีกนะ ดูท่าจะยังคงตามตื้อณิชากลับมาไม่ได้สินะ เห้อ นายธัสที่แสนน่าสงสาร……”

เวธัสคิ้วขมวดแน่น เขาหันหัวไปแฉเรื่องที่ชาลีเพิ่งซื้อวิลล่าส่วนตัวในประเทศให้กับคุณย่าศิริจันทร์ฟัง

……

เช้าตรู่ ปัณณ์ขยี้ตาที่สะลึมสะลือ พลางวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ

เพิ่งจะมาถึงตรงประตู เด็กน้อยก็ล้มลงไปกับพื้น

เวธัสกำลังนอนหลับลึกอยู่บนโซฟา！

คิ้วที่ดูดีทั้งสองของเด็กน้อยขมวดเข้าหากัน

กรอกตาหนึ่งรอบ แล้วเขาก็ค่อยๆวิ่งกลับไปที่ห้องนอนเด็ก หยิบปากกาสีน้ำกลมๆสองแท่งออกมาจากลิ้นชัก แสงของปีศาจน้อยส่องพาดผ่านใบหน้าเล็กๆ