กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 274

เสื้อคลุมอาบน้ำไหลร่วงหล่นไปตามเรือนร่าง ทั้งตัวเหลือเพียงแค่กางเกงในตัวเดียว กล้ามเนื้อซิกแพกส์ที่ไร้ที่ติถูกเปิดเผยออกมา

กลิ่นโลชั่นหลังโกนหนวด และกลิ่นฮอร์โมนเพศชายที่รุนแรงของเขาอบอวลอยู่ในอากาศ

ณิชานิ่งชะงักไป กอดโน๊ตบุ๊คเอาไว้แน่น

“นี่คุณ……คุณถอดเสื้อออกทำไม?”

“คุณอยากจะมีความสุขไม่ใช่หรือไง?”ร่างกายที่กำยำของเวธัสค่อยๆเข้าใกล้ณิชาเข้ามามากขึ้น สองมือค้ำเอาไว้ตรงโซฟาเหนือศีรษะของเธอทั้งสองข้าง“ไหนบอกมาสิ ว่าคุณอยากจะมีความสุขแบบไหน? คืนนี้ผมจะให้คุณเป็นราชินี จะคอยดูแลสนองให้จนพอใจเลย”

เขาก้มตัวลง ห่อเธอเอาไว้ทั้งตัว

ทั้งสองคนอยู่ใกล้ชิดกันมาก แทบจะแนบหน้ากันอยู่แล้ว ถึงขนาดที่เธอสามารถเห็นขนตายาวๆของเขาได้อย่างชัดเจน

ตรวจมูกก็เป็นกลิ่นหอมที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำของผู้ชาย

ณิชาแม้แต่รองเท้าก็ยังไม่ทันได้สวม ศีรษะเอนเอียง เรือนร่างที่บอบบางโค้งงอเด้งออกจากแขนของเขา ถอยหลังกลับไปหลายก้าว

ใจเต้นไม่เป็นจังหวะอยู่ไม่น้อย……

“คนที่อยู่ในวิดีโอนี้คือเพื่อร่วมงานผู้หญิงที่วางแผนทำร้ายฉัน ฉันแค่กำลังคิดว่าจะเอาคืนเธอยังไงก็เท่านั้น……”

จู่ๆร่างที่หอมหวนนุ่มนวลก็ถอยห่างไป เวธัสค่อยๆลุกขึ้นมายืน กล้ามเนื้อหน้าอกหน้าท้องนั้นชัดเจนนูนเป็นคลื่นสม่ำเสมอ

เขาก็ไม่พูดอะไร แค่จ้องมองเธออยู่แบบนี้

ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเชื่อคำอธิบายของเธอหรือเปล่า

ณิชาไม่อยากจะพูดคุยถึงหัวข้อที่มันมีเสี่ยงต่อการจุดชนวนได้ง่ายๆแบบนี้กับเขาอีก นึกถึงธนาขึ้นมาทันที

“ใช่แล้ว ฉันลืมบอกคุณไป งานหมั้นของฉันกับธนายกเลิกไปเรียบร้อยแล้วนะ คุณเคยสัญญากับฉัน ว่าต่อไปจะไม่แย่งสิทธิ์ในการเลี้ยงดูลูกทั้งสองคนไปจากฉันอีก”

เดิมทีณิชานึกว่าเวธัสจะใส่ใจ แต่เขากลับแค่ตอบอือกลับมาเบาๆหนึ่งคำเท่านั้น

“ธนาไม่คู่ควรกับคุณ ลูกในท้องของคุณ…..ผมจะเลี้ยงดูอย่างดีเอง”

“……”ณิชารู้สึกอัดอั้นอยู่ในอก

ธนาไม่คู่ควรกับเธอตรงไหน เธอไม่อยากเป็นภาระของธนาต่างหาก……

ช่วงนี้ก็ไม่ได้ติดต่อกันนานแล้ว แล้วก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาเป็นอย่างไรบ้างเหมือนกัน?

“ผู้หญิงที่อยู่ในวิดีโอคนนั้นวางแผนทำร้ายคุณ จะให้ผมจัดการเธอให้ไหม?”ริมฝีปากบางๆของเวธัสมเม้มเล็กน้อย จู่ๆก็ถามขึ้นมา

ณิชาส่ายหัว“ไม่ต้อง”

“ผมเป็นพ่อของลูกทั้งสองคนของคุณ คุณไม่ต้องคิดเล็กคิดน้อยอะไรกับผมขนาดนั้นก็ได้”

“เธอกับIvanวางแผนทำร้ายฉัน ทำให้ฉันไม่สามารถหาข้อแก้ต่างให้ตัวเองได้เลย ของที่ฉันสูญเสียไป ฉันอยากที่จะเอาคืนมาด้วยมือของฉันเอง”

ไม่ใช่ว่าเวธัสไม่เชื่อว่าณิชาสามารถทำได้ แต่สายตาของเขากวาดมองไปยังท้องที่แบนเรียบของเธอ……

“แล้วแต่คุณแล้วกัน”สุดท้าย เขาก็พูดพึมพำออกมา ก่อนจะนอนพาดลงบนโซฟา

ณิชาก็ไม่กล้าไปแหย่อะไรเขาอีก รีบวิ่งกอดโน๊ตบุ๊คกลับเข้าไปยังห้องนอนอย่างรวดเร็ว

เนื่องจากวันนี้เจอเรื่องราวมากมายมาทั้งวัน ช่วงค่ำณิชาก็เลยหลับลึกมากๆ

ในช่วงที่สะลึมสะลือ เธอรู้สึกว่าหน้าอกของตัวเองเหมือนกำลังถูกภูเขากดทับเอาไว้อยู่……

แถมอุณหภูมิยังผิดปกติอีกด้วย

เธอรู้สึกไม่พอใจอยู่ไม่น้อย ยื่นมือออกมาผลักสิ่งที่หนักอึ้งบนตัวออก

แต่สิ่งที่ฝ่ามือไปสัมผัสได้นั้นคือความอุ่นร้อน ผลักไปผลักมาก็ผลักไม่โดนภูเขาลูกนั้นสักที เธอขมวดคิ้ว ตอนที่จะเริ่มรู้สึกตัว จู่ๆริมฝีปากสีชมพูก็ถูกกดทับเอาไว้

ราวกับว่ามีอะไรบางอย่างกำลังแทรกเข้ามาในช่วงปากและฟันของเธอ……

นุ่มๆ แถมยังยืดหยุ่นมากด้วย

แรงขัดขืนของณิชาค่อยๆอ่อนล้าลง นอนอยู่บนเตียงอย่างไร้เรี่ยวแรง มีเสียงคร่ำครวญออกมาจากปากเบาๆ

“อย่านะ……”เธอรู้สึกเหมือนกับเสื้อผ้ากำลังถูกฉีกกระชาก คิดอยากที่จะหยุดเอาไว้อย่างไม่ได้ตั้งใจ

แต่เธอเพิ่งจะเปิดปากออก ความอุ่นร้อนนั้นกลับยิ่งดันลึกเข้ามามากขึ้น