กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 280

ไม่รอให้ณิชาเปิดปากพูด เด็กน้อยก็พูดถามขึ้นอย่างดื้อด้าน“หลังจากที่เด็กเกิดออกมาแล้ว ผมก็จะไม่มีคนเอาแล้วใช่ไหม?”

“ไม่มีทางอยู่แล้ว！ ลูกกับน้องอรัลจะเป็นลูกสุดที่รักที่สุดของหม่ามี๊ตลอดไป แล้วหม่ามี๊ก็ไม่ได้ตั้งท้องด้วย……”

อรัลก็ไม่เชื่อข้อแก้ตัวของณิชา ยื่นนิ้วน้อยๆชี้ไปที่ท้องของเธอ สายตาเปล่งประกายด้วยความหวัง“เด็กคนนั้นจะเป็นน้องสาวไหม? ผมขอลูบหน่อยได้ไหม?”

“……”ณิชาหมดคำจะพูด รู้สึกยากที่จะพูดออกมา

จบแล้ว ตอนนี้ทุกคนต่างนึกว่าเธอตั้งท้อง！

เธอมองค้อนใส่ตัวต้นเรื่องอย่างโหดเหี้ยมไปหนึ่งที

แต่เวธัสกลับท่าทีสบายๆอย่างผิดปกติ ถึงขนาดที่ผิวปากออกมาอย่างสบายใจ……

“ถึงยังไงผ่านไปสองเดือนตอนที่ท้องของคุณนูนออกมาก็ปิดบังเอาไว้ไม่ได้อยู่ดี ตอนนี้จะไปเดินชอปปิ้งกับผมได้แล้วยัง?”

ณิชา“……”

คำพูดโกหกนับไม่ถ้วนพลั่งพลูออกมา เวธัสพูดจริงจังไปแล้ว แถมยังเอามาใช้โจมตีใส่ลูกๆทั้งสองคนอีก

ดูเหมือนว่าเธอจะขุดหลุมฝังตัวเองเอาไว้ซะแล้ว

……

ณ ห้างJN

สนธิไชยกรุ๊ปนอกจากจะมีบริษัทก่อสร้างบริษัทลูกที่ประเทศฝรั่งเศสแล้ว ห้างสรรพรสินค้าระดับหรูก็ขยายกิจการมาเช่นกัน

เวธัสพาสามแม่ลูกออกไปข้างนอกอย่างไม่ให้เป็นจุดสนใจ พาพวกเขาตรงมายังร้านแม่และเด็ก

แต่เดิมที่เธอมาซื้อของใช้แม่และเด็กเป็นแค่ข้ออ้างเท่านั้น แน่นอนว่าเวธัสไม่อยากจะเห็นเธออุ้มท้องให้กับธนา！

ก็เลยเลือกของแบบขอไปที เซ็นชื่อจ่ายเงินแล้วก็จากไป ให้คนไปส่งที่หมู่บ้าน ต่อไปก็พาสามแม่ลูกไปยังห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ที่อยู่ใกล้ๆกัน

มาอยู่ที่ประเทศฝรั่งเศสนานขนาดนี้ เขายังไม่เคยให้อะไรดีๆกับเธอเลย……

เสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้าของเธอเขาก็เคยเห็นมาหมดแล้ว มีแต่พวกเสื้อผ้าราคาถูกๆ แถมบางตัวก็ซื้อมาจากในอินเทอร์เน็ต

แต่ลูกๆทั้งสองคน กินดื่มเที่ยวอย่างสบายสุดๆ

นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาพ่อแม่ลูกทั้งสี่คนมาห้างสรรพสินค้าที่มีขนาดใหญ่ขนาดนี้ เมื่อก่อนถ้าไม่หลบๆซ่อนๆ ก็ไปแค่คนสองคนเท่านั้น

เวธัสกับณิชาเดินเคียงกัน ปัณณ์กับอรัลก็เข้ามาอยู่ตรงกลางระหว่างพวกเขา

ปัณณ์เข้ามาจูงมือของณิชา เข้ามากำนิ้วชี้หนึ่งนิ้วของเธอเอาไว้แน่น ท่าทางพึ่งพิง

ส่วนเวธัสก็จูงมือของอรัล บังคับให้อยู่ระนาบเดียวกันกับณิชา

ครอบครัวสี่คนพ่อแม่ลูกเดินอยู่ภายในห้างสรรพสินค้า ดึงดูดสายตาของผู้คนนับไม่ถ้วน

พอปัณณ์รู้ว่าณิชาท้องลูกอีกคนแล้ว ก็ดูเหี่ยวเฉาเหงาหงอย ไม่มีชีวิตชีวาเหมือนกับเมื่อก่อน

ส่วนอรัลไม่พูดอะไร แค่ชำเลืองหางตามองไปที่ท้องของณิชาเป็นระยะๆ

พ่อไปเอาเด็กใส่เข้าไปในท้องของหม่ามี๊ตั้งแต่เมื่อไร?

“ว้าว！ดูพ่อหนุ่มตะวันออกรูปหล่อคนนั้นสิ หน้าตาหล่อเหลามากเลย……”

“เธอหยุดความคิดแบบนี้ไปเลย คนเขามีลูกแล้วนะ……”

“เด็กน้อยสองคนนั้นน่ารักจังเลย อยากจะเข้าไปหยิกแก้มน้อยๆจริงๆ”

ตรงมุมอับ จู่ๆก็มีหญิงสาวคู่หนึ่งชี้ไปที่เวธัสและเด็กน้อยทั้งสองคนพร้อมกับพูดคุยซุบซิบ

พอได้ฟังคำพูดแบบนี้ น้องอรัลก็เม้มริมฝีปากบางๆ ชำเลืองมองหญิงสาวสองคนนั้นด้วยสายตาแหลมคม

หน้าของเขาไม่ใช่ว่าใครหน้าไหนจะมาหยิกก็ได้นะ！

แต่ใครจะคิดว่าพอหญิงสาวเห็นสายตาแบบนี้ กลับยิ่งตื่นตัวมากกว่าเดิม“พระเจ้า เธอเห็นสายตาของเด็กน้อยเมื่อตะกี้ไหม เท่สุดๆไปเลย！เห้ย ผู้หญิงตะวันออกที่อยู่ข้างๆนั้นดูแล้วเด็กมากๆเลย เธออาจจะเป็นแค่พี่สาวของเด็กน้อยสองคนนั้นก็ได้นะ ถ้าอย่างนั้นฉันก็ยังมีโอกาสอยู่น่ะสิ?”

พูดเพิ่งจบ เวธัสก็ส่งสายตาเย็นชามองไปยังหญิงสาว

ราวกับลมไซบีเรียพัดผ่านมา หนาวเหน็บเย็นยะเยือกสุดๆ

หญิงสาวตกใจสายตาคู่นี้ ทำท่ากุมหัวใจอย่างเว่อวังเกินจริง ม่านตาหดตัว แต่ปากกลับตะโกนออกมาเสียงดัง“Oh MY GOD！หล่อจนฉันแทบจะเป็นลม……”

บรรยากาศแบบนี้ ณิชามองดูเวธัสแล้วก็รู้สึกเกลียดอยู่ไม่น้อย

เขาอยู่น่าดึงดูดขนาดนั้นเชียวเหรอ?

ปัณณ์ก็ยิ่งไม่อยากอยู่รวมเฟรมเดียวกันกับเวธัสขึ้นไปอีก ตอนที่เดินผ่านร้านเครื่องประดับ เด็กน้อยก็ปล่อยณิชาเป็นอิสระ บอกว่าอยากจะเข้าห้องน้ำ

น้องอรัลก็อยากไปพอดี ก็เลยเดินตามปัณณ์ไปห้องน้ำด้วยคน

ณิชากำลังจะเดินตามไปด้วยกันกับเด็กน้องทั้งสองโดยสัญชาตญาณ แต่เวธัสกลับห้ามเธอเอาไว้

“ผมจะไปห้องน้ำเป็นเพื่อนพวกเขาเอง คุณอย่าเดินเยอะเลย”

ฝ่ายชายพูดอย่างจริงจัง ก่อนจะล้วงแบล็คการ์ดออกมาจากกระเป๋ากางเกงหนึ่งใบยื่นให้กับเธอ

ณิชาผลักบัตรกลับคืนไป“ฉันไม่ต้องการ！แล้วก็ เมื่อตะกี้ทำไมคุณถึงต้องทำให้ปัณณ์และน้องอรัลตกใจด้วย? คุณก็รู้อยู่แก่ใจว่าปัณณ์อ่อนไหวง่ายขนาดไหน……”

“ผมก็แค่พูดเรื่องจริงออกไปเท่านั้น หรือว่าคุณไม่ได้ท้องอย่างนั้นเหรอ? หรือว่าคุณจะไม่คลอดเด็กที่อายุน้อยกว่าพวกเขาอย่างนั้นเหรอ?”

เวธัสไม่สนใจคำปฏิเสธของเธอ ยัดบัตรเข้าไปในมือของเธอไปทันที

ไม่ว่าเขาจะทำยังไง เธอก็จะปฏิเสธกลับไปทั้งนั้น

“เดี๋ยวจะหาว่าผมไม่ใส่ใจลูก เดี๋ยวถ้าคุณเห็นอะไรเหมาะสมกับพวกเขา ก็ซื้อได้เลย”

“……”รวยเหลือเกิน

ณิชาสบถออกมาอย่างเย้ยหยัน ถ้าอย่างนั้นเธอก็จะรูดเอาให้บัตรระเบิดไปเลย！

หลังจากที่เวธัสไปห้องน้ำเป็นเพื่อนเด็กน้อยทั้งสองคนแล้ว ณิชาก็ตัดสินใจเข้าไปในร้านเครื่องประดับที่อยู่ตรงข้ามร้านนั้น

ไม่มีคำอื่นใด มีแค่คำเดียวเท่านั้น แพง

ถือโอกาสซื้อเครื่องรางปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายที่วางอยู่ในร้านสักหนึ่งชุดแล้วกัน เผื่อจะได้……ป้องกันพวกคนชั่วได้บ้าง！

พนักงานหญิงของร้านเครื่องประดับพอเห็นณิชาสวมชุดเรียบง่าย ก็เพียงแค่สอบถามว่าเธอต้องการอะไรตามมารยาทเท่านั้น

ณิชากวาดสายตามองไปรอบๆร้านเครื่องประดับหนึ่งรอบ……

“เอาทัวร์มาลีน หยก คริสตัลที่คุณภาพดีมาให้ฉันหน่อยดูหน่อยสิคะ”

พนักงานขายพอเห็นท่าทางที่มั่นอกมั่นใจสุดๆแบบนี้ของเธอแล้ว ก็รู้สึกอึ้งตะลึงอยู่ไม่น้อย แต่ไม่นานก็คิดได้ว่าคนตะวันออกมักจะทำตัวไม่เป็นจุดสนใจ จึงรีบยิ้มแย้มทันที นำพาณิชาไปยังพื้นที่รอรับบริการ ก่อนจะยกเอาทัวร์มาลีน หยกและคริสตัลที่แสนล้ำค่าจำนวนมากมาพร้อมกับพนักงานขายผู้หญิงอีกหนึ่งคน

ของพวกนี้ล้วนแต่นำพาความโชคดีและปัดเป่าความชั่วร้าย

ณิชาเลือกสร้อยข้อมือทัวร์มาลีนสองวงมาลองสวม

เนื้อสัมผัสบริสุทธิ์ สีใส ดูดุดันรุนแรง

แต่ตอนที่เธอหันหน้าไปมองราคานั้น ความตื่นตัวเมื่อตะกี้นี้ก็หายวับไปในทันที

ราคาในประเทศประมาณสามสี่หมื่น แต่ที่นี่กลับชาร์จเพิ่มเข้าไปสิบกว่าเท่า

ณิชาสงบนิ่งลง กำลังคิดที่จะวางสร้อยข้อมือทัวร์มาลีนเส้นนี้กลับลงไป จู่ๆข้างหลังก็มีเสียงแหลมๆของผู้หญิงเสียงหนึ่งดังขึ้น……

“ณิชา เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”

Amyพร้อมกับผู้ดูแลสองสามคนที่ตามมาข้างหลัง เดินเข้ามาด้วยท่าทางหยิ่งผยอง

เธอมองไปรอบๆด้วยสัญชาตญาณ ไม่เห็นวี่แววของชาลีและธนา จึงมองมายังณิชาด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม

“นี่พนักงาน เธอต้องระวังให้ดีๆล่ะ ยัยบ้านนอกคนนี้เป็นพวกคนจนที่มาจากทางตะวันออก ไม่มีเงินอะไรหรอก！อย่าทำมาทำทัวร์มาลีนที่สวยงามขนาดนี้เสียหายล่ะ……”

พอพนักงานขายได้ยินคำพูดของAmy สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

“คุณผู้หญิงท่านนี้ ไม่ทราบว่าคุณจะมาซื้อทัวร์มาลีนชิ้นนี้หรือเปล่าคะ? ถ้าเกิดไม่ซื้อ รบกวนคุณช่วยถอดออกด้วยนะคะ”

ที่มือของณิชายังใส่ถุงมือบางๆแบบใช้แล้วทิ้งเอาไว้หนึ่งอัน เพื่อป้องกันไม่ให้เหงื่อไหลออกมาแปดเปื้อนทัวร์มาลีน

พนักงานขายรู้สึกว่าการตัดสินใจนี้แบบนี้มันถูกต้องจริงๆ！

“นี่ ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเสื้อที่ณิชาสวมใส่นี้มันคุ้นๆตาจังเลยล่ะ?”

ผู้ติดตามของAmyก็โผล่พรวดออกมา ชี้ไปยังเสื้อผ้าที่อยู่ที่ตัวของณิชา แสร้งทำเป็นพูดขึ้นด้วยความตกใจ“ฉันนึกออกแล้ว！ดูเหมือนว่าจะเคยเห็นจากร้านตามข้างถนน ราคาตัวละสิบสอง สามตัวสามสิบ คุณภาพหยาบสุดๆ เอามาเป็นเศษผ้าฉันยังรู้สึกแขยงมือเลย……”

“ไม่คิดว่าจะมีเสื้อผ้าราคาหลักสิบด้วย?”Amyตะโกนออกมา“ทุกครั้งที่ฉันให้เงินขอทานยังมากกว่าเลย！ณิชาเอ๋ย ในฐานะที่เป็นเพื่อนร่วมงานของเธอ ฉันล่ะอยากจะแนะนำให้เธอเปลี่ยนเทสของตัวเองจริงๆนะ……”