กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 285

เวธัสนิ่งไปครู่หนึ่ง เขาไม่คิดมาก่อนว่าณิชาจะคิดมากเรื่องนั้น

สายตาของเขาลึกซึ้งยิ่งกว่าเดิม…

ริมฝีปากบางขยับเล็กน้อย แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยปาก ณิชาก็พูดขึ้นมาก่อนว่า “ฉันรู้ว่าคุณมีนิสัยแปลกๆ ก็เหมือนที่ฉันไม่ชอบถูกคุณบังคับนั่นแหละ”

นิ้วมือเรียวยาวขอเขาค่อยๆ คลายออก

เธอจ้องหน้าเขาและมองเข้าไปในดวงตาสีดำ “ปัณณ์กับอรัลเป็นเด็กดีมาก และเข้าใจทุกอย่างเป็นอย่างดี ถ้าคุณอยากเติมเต็มอะไรเพิ่มเติม ก็รักษาท่าทีตอนนี้ต่อไปก็พอ ฉันกับคุณช่วยกันดูแลลูกๆ เด็กคนอื่นๆ มีอะไร พวกเขาก็จะมีสิ่งนั้นเหมือนกัน”

……

เด็กน้อยสองคนได้ทำการวัดตัวไว้เรียบร้อยแล้ว อาทิตย์หน้าก็สามารถมารับชุดได้เลย ซึ่งก็ทันใส่พอดี

ตอนที่พวกเขาออกจากร้านมา สังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าณิชาตาแดงมาก

เวธัสเองก็สีหน้าไม่ค่อยดีนัก

แม้ว่าปัณณ์จะไม่อยากให้หม่ามี๊กับเวธัสคืนดีกันเร็วขนาดนี้ แต่ถ้าทั้งคู่ทะเลาะกันจริงๆ ปัณณ์เองก็ทำใจให้หม่ามี๊เสียใจไม่ได้

ปัณณ์กับอรัลจึงคิดหาวิธีที่จะทำให้หม่ามี๊รู้สึกดีขึ้น

ณิชาทำตาเป็นรูปสระอิ แล้วค่อยๆ ยิ้มออกมาช้าๆ

การที่มีลูกน้อยที่น่ารักคู่นื้ เธอน่าจะรู้สึกพอใจมาก

รอยยิ้มเจื่อนๆ แบบนั้น มีแสงอาทิตย์สีอบอุ่นส่องกระทบลงมา และสะท้อนสู่ดวงตาของเวธัส ทำให้เห็นว่าดวงตาของเขาเป็นประกายระยิบระยับ ดังเช่นตอนที่โยนหินลงไปในน้ำ แล้วเป็นระลอกคลื่น

เวธัสกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ ดวงตาก็หมองหม่นขึ้น

เหมือนว่าเขาได้ทำอะไรผิดอีกแล้ว

แต่ตอนนี้จะบอกความจริงกับเธอยังไงดีล่ะ?

เวธัสไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาพาณิชากับลูกๆ เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้า ตอนที่กำลังจะไปทานข้าวที่ร้านอาหารจีนร้านหนึ่ง

ณิชากับลูกๆ เหมือนจะชอบกินอาหารจีนมากกว่า

เด็กน้อยสองคนรีบวิ่งไปรอที่ป้ายสัญญาณไฟจราจรข้างทาง และในตอนนี้เอง…

เวธัสเห็นป้ายโฆษณาที่อยู่บริเวณใกล้ๆ เกิดเสียงดังโครม ณิชาค่อยๆ ล้มลงมา

“ระวัง” สีหน้าของเวธัสเปลี่ยนไปทันที เขาไม่คาดคิดเลยว่าจะได้มาเห็นภาพป้ายโฆษณาอันหนักอึ้งหล่นทับบนร่างของณิชาแบบนี้!

ณิชาเห็นว่าเชือกรองเท้าหลวม จึงตั้งใจจะก้มลงไปผูกใหม่ แต่พอได้ยินเสียงตะโกนจากเวธัส พอเงยหน้าขึ้นเธอก็เห็นว่าเวธัสกำลังกระโจนเข้ามาทางตัวเอง ด้วยสีหน้าที่ดูตกใจอย่างสุดขีด จนดูเหมือนว่าลูกตาของเขาแทบถลนออกมา!

ณิชาจึงมองขึ้นไปตามสายตาของเวธัส…

เงาของป้ายโฆษณาขนาดใหญ่กำลังทับลงบนร่างของณิชาทั้งร่าง

ณิชาตัวแข็งและจากนั้นเธอก็สติหลุดทันที

และในวินาทีวิกฤตแบบนั้น มีแรงพุ่งชนมหาศาลกระแทกเข้าที่เอวของเธออย่างจัง

เวธัสกระโดดเข้าไป แล้วโอบร่างเธอไว้แน่น ก่อนจะล้มลงและกลิ้งไปตามพื้นสองสามรอบ เหมือนสิงโตตัวผู้ที่กางปีกออกเพื่อปกป้องตัวเมีย เพื่อไม่ให้เธอได้รับบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียว

เสียงป้ายโฆษณาตกลงมาดัง “โครม” และเหมือนว่าพื้นจะสั่นด้วย…

ณิชากระเด็นและกลิ้งไปบนพื้น ที่ข้างหูของเธอได้ยินเพียงเสียงลมหายใจกับเสียงร้องอุทานของผู้ชายเพราะรู้สึกเจ็บ

แม้ว่าเวธัสจะว่องไวมากก็จริง แต่ป้ายโฆษณาก็ยะงหล่นลงมาทับบนตัวเขานิดนึง เพราะแบบนั้นเลยทำให้แขนข้างขวาของเขาได้รับบาดเจ็บ

“ป้ายโฆษณาตก เกือนทับคนตาย!”

มีคนที่ผ่านมาสองสามคนวิ่งเข้ามาช่วยเมื่อเห็นเหตุการณ์

ณิชานอนหงายอยู่บนพื้น แล้วมองเวธัสที่กำลังกอดเธอไว้อย่างอึ้งๆ

ใบหน้าของเขาซีดเซียว และมีเลือดไหลลงตามแขนข้างขวา ดูแล้วน่าตกใจมาก จนณิชาแทบหยุดหายใจไปเลย

เวธัสพยายามใช้แขนซ้ายเพื่อลุกขึ้นยืน เหมือนยังไม่รู้ว่าตัวเองบาดเจ็บอยู่ ดวงตาสีดำคู่นั้นจ้องมาที่ณิชา “เป็นยังไงบ้าง? เจ็บตรงไหนไหม?”

ณิชารู้สึกจุกที่คอ และมีคนที่เดินผ่านไปมาช่วยเธอพยุงเวธัสขึ้น

“ฉันไม่มีไร คนที่เป็นอะไรคือคุณต่างหาก…”

เมื่อครู่นี้นี้อันตรายมาก ใครบอกให้กระโจนเข้ามาแบบนั้น

ถ้าหากว่าป้ายหล่นทับหัวจะทำยังไง?