กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 290

IvanโดนAmyตอกกลับจนรู้สึกมึนไปหมด

เธอดูถูกณิชามากเลยไม่ใช่เหรอ?

Ivanยังไม่ตายใจ “ณิชาขู่เธอใช่ไหม? เธอพูดออกมาเลย ฉันกับท่านประธานก็อยู่ตรงนี้ จะให้ความยุติธรรมกับเธอแน่นอน!”

“ไม่มีใครจะบังคับฉันทั้งนั้น คุณอาอย่าทำผิดซ้ำซากเลย ก่อนหน้านี้ที่คุณขโมยผลงานของณิชา ฉันก็เคยเตือนคุณแล้ว ไม่นึกเลยว่าคุณไม่ใช่แค่ไม่เชื่อฟัง แถมยังทำหนักกว่าเดิมด้วย นี่ถึงขั้นขโมยผลงานของMr Smithมาเป็นของตนเองด้วย ฉันรู้สึกผิดหวังในตัวคุณจริงๆ ......”

ดวงตาของAmyแดงก่ำ น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

Ivanโกรธจนเลือดขึ้นหน้า เขาเดินหน้าเตะไปที่Amy

“เลว เธอใส่ร้ายฉัน! ”

“ฮือ......” Amyโดนเตะจนไปกองกับพื้น

สีหน้าของMrs Smithซีดเผือด “พอแล้ว Ivan ฉันขอถอนคำชมทั้งหมดที่เคยชมคุณไว้ก่อนหน้านี้ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปถ้าใครยังกล้าจ้างคุณเป็นสถาปนิกอีกในฝรั่งเศส ก็จะถือว่าเป็นศัตรูกับฉัน! William ฉันอยากเปลี่ยนคนออกแบบของโครงการนี้!”

Williamยิ้มอย่างเขินอาย เหงื่อของเขาเต็มหน้าผาก

“ครับ ผมจะจัดการให้เอง......”

ใบหน้าของMrs Smithบูดเบี้ยว เธอมองไปที่ณิชา “เธอบอกว่าเธอเจอผลงานของสามีฉันที่ห้องสมุดเหรอ?”

“ใช่ค่ะ Mrs Smith” เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสายตาที่มองสำรวจเธอและตั้งคำถามกับเธอ ณิชาก็ยังคงถ่อมตัวแต่ก็ไม่กลัว “ฉันชื่นชมความคิดสร้างสรรค์ของMr Smith แล้วก็ชื่นชอบรูปแบบการออกแบบโครงสร้างสะพานของเขาด้วย ฉันรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้อ่านบทความเกี่ยวกับสถาปัตยกรรมของเขา ฉันจำมันได้ขึ้นใจเลย”

พูดถึงสามีที่เสียไปแล้ว สายตาของMrs Smithก็อบอุ่นขึ้น

“ฉันได้ยินมาว่า ก่อนหน้านี้คุณถูกกล่าวหาว่ารับสินบนและต้องการใช้เงินซื้อIvanเพื่อชื่อเสียง นี่ก็ไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม?”

ณิชาหัวเราะเบา ๆ “ไม่ใช่ทุกคนจะโชคดีแบบคุณที่ได้พบเจอที่ปรึกษาที่ดีในชีวิต”

“สามีที่เสียไปเป็นคนนำทางให้ฉันไปสู่ความสำเร็จจริงๆ......”

Mrs Smithรู้สึกหดหู่เล็กน้อย เธอมองไปWilliamอย่างเย็นชา

Williamเช็ดเหงื่อที่หน้าผากของตนเอง “เชิญคุณวางใจได้เลย พวกผมจะตรวจสอบให้ดี ถ้าIvanเป็นคนที่ขโมยโมเดลของณิชาจริงๆ ยังไงก็ต้องทวงความยุติธรรมให้เธอ”

Mrs Smithพยักหน้าเล็กน้อย......

Ivanไม่พอใจ แล้วยังอยากจะโกหกกับMrs Smithอีก

Mrs Smithไม่ชอบIvanถึงขีดสุดแล้ว

ยังไม่ทันที่เธอจะเรียกยามมาลากตัวIvanไป......

ในตอนนั้น ก็มีเลขาสาวคนหนึ่งมาเคาะประตูแล้วเดินเข้ามาพอดี แล้วพูดติดๆ ขัดๆ กับWilliamว่า “มี.. มีคนมาจากสนธิไชยกรุ๊ป...... ”

Williamกำลังไม่พอใจเพราะIvan เขาคิดว่าคงเป็นพนักงานจะสาขาย่อย เขาเลยพูดอย่างกวนๆ ว่า “มาก็มาสิ ตกใจอะไรกัน? เธอไปต้อนรับก็พอแล้ว!”

“ไม่ ไม่ใช่ คนที่มาคือ......คือคุณเวธัส!”

“อะไรนะ?” ใจของWilliamที่เพิ่งจะสงบ ตอนนี้ใจเขาเต้นแรงอีกรอบ แล้วพูดอย่างไม่อยากเชื่อว่า “คุณเวธัสมา?”

“เขาขึ้นลิฟท์มาแล้ว อีกเดี๋ยวก็น่าจะถึงแล้ว......”

“ต้องขออภัยด้วยนะครับMrs Smith รบกวนรอสักครู่นะครับ เดี๋ยวค่อยมาคุยรายละเอียดการร่วมงานกันอีกรอบ......”

Williamยิ้มขอโทษMrs Smithแล้วก็เดินจากไป

แต่ตอนที่เขาเดินไปถึงประตู ความกดดันก็มาอยู่ตรงหน้าแล้ว

เวธัสมาถึงห้องประชุมที่มีกลุ่มพนักงานในชุดเรียบร้อยยืนรออยู่ เสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงขายาวสีดำ ทำให้รูปร่างของเขาดูสูงเป็นพิเศษ

เพราะการมาของเขา ทำให้ทุกคนต่างก็พากันกลั้นหายใจ Mrs Smithก็ตกใจด้วย

ตาของณิชาโฟกัสไปที่มือขวาของเขาที่กำลังโบกไปมา

คุณหมอก็บอกแล้วว่าให้เขาพักผ่อนเยอะๆ แต่ทำไมเขาถึงออกจากโรงพยาบาลแล้ว?

ไม่ห่วงสุขภาพของตัวเองเลย!

“สวัสดีครับคุณเวธัส ไม่ทราบว่าที่คุณมากะทันหันแบบนี้ มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ?” Williamมาต้อนรับเวธัส แล้วเชิญให้เขาไปยังที่นั่งหลักของห้องประชุม