กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 291

Ivanตะโกนอยู่ในใจว่าเขาชื่อเสียงป่นปี้หมดแล้ว ยังจะเอาอะไรอีก!

แต่เขาก็ไม่กล้าพูดมันออกมา……

กลับกัน เขาทำได้แค่ยิ้ม แล้วพูดขอโทษณิชา

“คุณณิชา ผมผิดเอง อภัยให้ผมด้วย ปล่อยผมไปเถอะนะ?”

ที่จริง ณิชาก็ได้ทำตามจุดประสงค์ของตัวเองแล้ว

การอยู่รอดของIvanขึ้นอยู่กับชื่อเสียงและพรสวรรค์ด้านการออกแบบของเขา ซึ่งในเมื่อมันไม่ใช่ความสามารถที่แท้จริงของเขา เขาก็ต้องตกกระป๋องไป

แต่เวธัสกลับเห็นว่านี่ยังน้อยเกินไป……

“คุณสร้างหลักฐานปลอมใส่ร้ายภรรยาของผม และยุให้คนอื่นทำผิด ถ้าผมส่งหลักฐานพวกนี้ไปให้ตำรวจล่ะก็……”

“อย่านะ!” Ivanร้องออกมาเสียงดัง ด้วยความร้อนรนเมื่อได้ยินเวธัสพูดอย่างนั้น “ผมยังมีแม่ที่อายุมากแล้ว ผมจะติดคุกไม่ได้เด็ดขาด!”

“วางใจเถอะ ภรรยาของผมเป็นคนจิตใจดี เธอมักรักษาน้ำใจคนเสมอ ไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก ผมก็เลยเตรียมทางออกที่สองเอาไว้ให้คุณแล้วล่ะ”

Ivanกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ ไม่เชื่อว่าณิชาจะใจดีกับเขาอย่างที่เวธัสบอก

แต่เขาไม่มีทางเลือกแล้ว จึงลองถามกลับไปว่า “ทางออกที่สอง……คืออะไร?”

“ภรรยาของผมเพิ่งทำการลงทุนที่เหมืองแห่งหนึ่งในแอฟริกาใต้ และที่นั่นก็กำลังขาดแรงงานพอดี ผมยินดีจ่ายให้คุณเท่าเงินเดือนตอนนี้เลย นับจากนี้ต่อไปอีก 5 ปี อย่าโผล่หน้ามาให้เธอเห็นอีก ถ้าคุณทำได้ ก็ถือว่าเราหายกัน”

ณิชามองเวธัสอย่างแปลกใจ

เขานี่พูดจาเหลวไหลได้หน้าตาเฉยจริง ๆ ……

ณิชายังไม่เคยไปแอฟริกาใต้เลยสักครั้ง แล้วไหนจะเรื่องลงทุนที่เหมืองนั่นอีก?

Ivanเองก็ไม่อยากยอมรับวิธีลงโทษแบบนี้ เขาไม่เหลืออะไรแล้ว จึงพูดออกมาอย่างเกรี้ยวกราดว่า “ให้ไปทำงานขุดเหมืองที่แอฟริกาใต้ แล้วมันต่างกับติดคุกยังไง?”

“คุณบอกว่าต้องดูแลแม่ที่อายุมากนี่ ถ้าเข้าคุกไปก็ดูแลไม่ได้แล้วไง”

“ไม่! ผมไม่อยากเข้าคุก แล้วก็ไม่ไปขุดเหมืองด้วย!”

“ผมให้เวลา 1 วัน ถ้ายังตัดสินใจไม่ได้ ผมจะถือว่าคุณเลือกที่จะให้ผมส่งหลักฐานให้กับตำรวจ” เวธัสพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนหันไปมองเอก

เอกเข้าใจและรับทราบ จึงลากตัวIvanออกไป……

เมื่อภารกิจเสร็จสิ้น เวธัสก็ไม่ได้อยู่ต่อนาน แต่ก่อนออกไป เวธัสก็พูดกระซิบที่ข้างหูณิชาสองสามประโยค

ณิชาได้ยินเวธัสบอกว่าเลิกงานแล้วจะมารับ ในใจก็คิดว่า เดี๋ยวจะได้คิดบัญชีกับเขาด้วย ณิชาตอบตกลงด้วยท่าทีฟึดฟัดอย่างไม่ไว้หน้า

ใครเห็นก็คงคิดว่า ณิชากำลังแกล้งเวธัสชัด ๆ

แต่เวธัสกลับพอใจกับท่าทีแบบนี้ของณิชามาก ก่อนยิ้มร่าเดินออกจากตึกวีเอสเอไป

ในเวลาอันสั้น ณิชาก็รู้สึกได้ถึงสายตามากมายที่มองมาที่เธอ และแม้กระทั่งWilliamเองก็เข้ามาทักทายทำตัวสนิทสนมกับเธอด้วย

……

เวลาตอนเย็น เวธัสไม่ได้เข้าบริษัท แต่เขานั่งรถเล่นไปตามถนนอยู่

รอเวลาจนถึงประมาณ 3-4 โมงเย็น จึงค่อยไปที่ร้านจิวเวลรี่ที่เพิ่งซื้อมาเมื่อสองวันก่อน

เขาหยิบกล่องแหวนสีดำพร้อมกับแหวนก่อนหน้านี้ออกมา แล้ววางไว้ที่ตู้โชว์

แหวนที่มีรูปทรงดอกไม้ไฟดูเตะตาเป็นพิเศษ

“ช่วยหากล่องใหม่มาใส่แหวนนี้ให้ที”

เขาพกกล่องแหวนอันเก่าบ่อยมาก จนมันโดนถูซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้ขอบกล่องเกิดเป็นรอบจาง ๆ มันไม่สวยและดูเก่าแล้ว

พนักงานไม่รู้ว่าเวธัสคือเจ้าของคนใหม่ รู้แค่ว่าเจ้าของร้านคนใหม่เป็นคนเอเชีย ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าดูหมิ่นคนเอเชีย

แต่คนที่มาร้านจิวเวลรี่ เพื่อซื้อแค่กล่องใส่แหวน ถือว่าเป็นคนแรกเลยนะ

“คุณผู้ชาย ต้องการใช้เพื่อขอแต่งงานใช่ไหมคะ?” พนักงานหญิงใจกล้าคนหนึ่งถามอย่างยิ้มๆ

เวธัสพยักหน้าเล็กน้อย เป็นอันเข้าใจว่าถูกต้องแล้ว

ณิชาบอกว่าเขาไม่มีความจริงใจ ไม่มีทั้งแหวนและดอกไม้

ครั้งนี้เวธัสจะชดเชยให้เธอ

“แหวนทรงดอกไม้ไฟวงนี้สวยมากเลยค่ะ ถ้าจะหากล่องที่เหมาะกับมัน ขอเวลาหาสักครู่นะคะ……” พนักงานคิดอยู่นาน และพอเห็นท่าทีจริงจังของเวธัส ก็พอเดาได้ว่าเขาต้องการให้กล่องดูดีที่สุดเหมือนกัน

ในที่สุด เธอก็เลือกเอากล่องแหวนออกมาสองสามกล่อง แต่เวธัสก็ไม่ถูกใจเลย

“คุณผู้ชาย กล่องแหวนมันก็ดูเหมือน ๆ กันหมดแหละค่ะ……” พนักงานหญิงเริ่มหงุดหงิด เธอเพิ่งเคยเจอลูกค้าแบบนี้ครั้งแรกเลยนะ

เวธัสมองลงไปในตู้โชว์ ก็เห็นแหวนเพชรสีชมพูเม็ดโตวงหนึ่งที่ตั้งอยู่ตรงกลางตู้โชว์ของร้าน

แหวนวงนั้นก็ดูคล้ายแหวนทรงดอกไม้ไฟด้วย

สีหน้าของเขาเริ่มเปลี่ยน “กล่องใส่แหวนเพชรสีชมพูนั่นล่ะ?”

“ไม่ได้หรอกค่ะ คุณผู้ชาย แหวนเพชรสีชมพูวงนั้นคือแหวนสำคัญของร้านเรา เราไม่แยกขายกล่องหรอกค่ะ!”

เวธัสหยิบแบล็คการ์ดออกมา “ผมเอาแหวนวงนั้นด้วย เอากล่องมาให้ผม”

“……” พนักงานหญิงคนนั้นแอบกลอกตาใส่เวธัส

เวธัสที่เพิ่งเดินออกจากร้านมา มองกล่องแหวนอันใหม่ ริมฝีปากบางฉีกยิ้มแบบร้าย ๆ

จากนั้นก็ขับรถไปที่ร้านขายดอกไม้ที่อยู่ไม่ไกลนัก

ฝรั่งเศสได้ชื่อว่าเป็นดินแดนแห่งดอกไม้ เมืองแห่งความโรแมนซ์ คนฝรั่งเศสซื้อดอกไม้กันแทบทุกคน พวกเขาแสวงหาความโรแมนติก แม้แต่ที่หน้าต่างของร้านค้าหลาย ๆ ร้าน ก็จะตกแต่งด้วยดอกไม้หลากหลายชนิด

เวธัสยืนอยู่ที่หน้าร้านขายดอกไม้ เขามองดอกไม้สดที่ละลานตา ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย

จู่ ๆ ก็รู้สึกว่า ตัวเองรู้จักณิชาน้อยเกินไป

ณิชาชอบดอกไม้อะไร?

เจ้าของร้านเห็นชายที่สง่างามคนหนึ่งสวมสูทหรูของแบรนด์ดังยืนอยู่ที่หน้าร้าน หัวใจก็เต้นแรงขึ้น เธอจึงรีบเดินเข้าไปต้อนรับ “คุณผู้ชาย มีอะไรให้ช่วยไหมคะ?”

“ผมมาซื้อดอกไม้”

“……” ผู้หญิงเจ้าของร้านได้ฟังคำตอบก็ถึงกับงง จึงพูดต่อ “การมอบดอกไม้มีหลายโอกาส คุณต้องการมอบในโอกาสอะไรล่ะคะ?”

“ขอแต่งงาน” เวธัสตอบ

พอได้ยินคำตอบ เจ้าของร้านก็ตาลุกวาว โดยปกติ คนที่ขอผู้หญิงแต่งงาน มักเป็นคนใจกว้าง เธอจึงรีบเสนอขายทันที “ถ้าขอแต่งงานล่ะก็ ดอกกุหลาบเหมาะที่สุด มันเป็นสัญลักษณ์ของความรักอันร้อนแรง”

เวธัสไม่เคยขอใครแต่งงานมาก่อน พอได้ยินแบบนี้ เขาก็เม้มปากเล็กน้อยแล้วพยักหน้า

“แล้ว…รับเป็นกี่ดอกดีคะ?”

เวธัสขมวดคิ้ว “คุณว่ากี่ดอกดีล่ะ?”

“บางคนก็ใจกว้างและเงินพร้อม มอบทีเดียว 999 ดอก มีความหมายว่ารักนิรันดร บางคนงบน้อย ก็มอบแค่ดอกเดียว เป็นการบอกว่าจะมีแค่รักเดียว แต่โดยทั่วไปแล้ว ก็จะมอบเป็นจำนวน 99 ดอกค่ะ”

เวธัสลองกะปริมาณของ 99 ดอกดูแล้ว ก็ตัดสินใจเอาที่ 99 ดอก

เจ้าของร้านเริ่มเลือกดอกกุหลาบสีแดงออกมาเป็นจำนวน 99 ดอกอย่างดีอกดีใจ ก็มีเสียงเซ็กซี่ของผู้ชายดังมา “ห่อให้ดูสวยหน่อยนะ และช่วยล้างดอกไม้อีกครั้งด้วย กลิ่นจะได้ไม่ฉุนเกินไป”

เจ้าของร้านทำตามทุกอย่าง พอเลือกเสร็จ ก็กำลังจะเอาไปห่อ แต่เห็นเวธัสเดินหน้านิ่งเข้ามาพอดี

เขาชี้ดอกกุหลาบแดงสองสามดอกจากในกอง แล้วพูดสั่งว่า——

“ดอกนี้ ดอกนี้ แล้วก็ดอกนี้ด้วย ช่วยเอาไปเปลี่ยนที มันดูไม่ค่อยสดแล้ว”

เจ้าของร้านไม่คิดว่าเวธัสจะใส่ใจรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ขนาดนี้ เธอก็เริ่มอิจฉาหญิงสาวที่จะถูกเขาขอแต่งงานขึ้นมาเลย

เธอเปลี่ยนเป็นดอกที่สดกว่าเดิม และตอนจ่ายเงิน เวธัสก็จ่ายอย่างไม่ลังเลเลยสักนิด

แต่ตอนออกจากร้าน เวธัสถามกับเจ้าของร้านว่า “คุณแน่ใจนะว่าขอแต่งงานด้วยกุหลาบแดงแล้วเธอจะชอบ?”

“แน่ใจสิ ผู้หญิงทุกคนต้านดอกกุหลาบไม่ไหวหรอก” เจ้าของร้านยิ้มพลางพยักหน้า “แล้วยิ่งเป็นกุหลาบขอแต่งงานจากชายที่เป็นที่รักมอบให้ด้วยแล้ว เชื่อฉันเถอะ เธอต้องชอบแน่ ๆ“

ถ้าเป็นกุหลาบขอแต่งงานจากชายที่เป็นที่รักมอบให้ เธอก็จะชอบ

แล้วเขาเป็นชายที่เป็นที่รักของเธอหรือเปล่า?