กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 295

อรัลอยากได้เซทของเล่นสไปเดอร์แมนจริงๆ

แต่เขาอยากนอนกับณิชามากกว่า

ตั้งแต่มาที่ฝรั่งเศส พวกเขาทั้งหมดอยู่ด้วยกันตลอด เว้นแต่ตอนที่ณิชาจะยุ่งกับงาน

เห็นได้ชัดว่าคืนนี้ไม่ใช่แบบนั้น...

เด็กน้อยเลิกคิ้ว เขาหันกลับมา และบ่นกับณิชาว่า “หม่ามี๊ ปีศาจกษัตริย์กำลังพยายามติดสินบนเรา”

ณิชาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น “เขาติดสินบนพวกหนูด้วยอะไร”

“พ่อบอกว่าถ้าเราเชื่อฟังเขา เขาจะให้เซทของเล่นสไปเดอร์แมนกับเรา และยังสามารถขอให้นักแสดงที่เล่นบทสไปเดอร์แมนมาเล่นกับเราได้” อรัสตอบอย่างตรงไปตรงมา

ณิชาโกรธทันที เธอจ้องที่เวธัสด้วยความโกรธ “คุณสอนลูกแบบนี้ได้ยังไง”

“ผมแค่ทำตามความรับผิดชอบของพ่อ อีกอย่าง ก็แค่เป็นเด็กดีก็จะได้รางวัล แบบนี้ผิดเหรอ?” สีหน้าเวธัสไม่เปลี่ยนไป เขาสงบมาก ราวกับว่าเป็นณิชาเองที่เอะอะโวยวายเกินเหตุ

ณิชายิ่งโกรธมากขึ้น เห็นได้ชัดว่าเขากำลังแถ!

ด้วยความโกรธ ณิชาผลักเวธัสออกจากห้องนอนใหญ่

“ออกไป”

“คุณสวมแหวนเพชรของผมไปแล้ว คุณเป็นคนของผม คุณจะผลักผมไปที่ไหน” เวธัสยกแขนข้างหนึ่งขึ้นวางบนประตู ร่างสูงของเขานิ่งเฉย และณิชาก็เหงื่อออกเต็มตัว

สุดท้ายของสุดท้าย พวกเขาทั้งสี่ก็ต้องนอนด้วยกัน

ลูกทั้งสองคนนอนตรงกลาง ในขณะที่ณิชาและเวธัสนอนอยู่ขอบเตียงทั้งสองข้าง

โชคดีที่เตียงนี้เป็นเตียงขนาดใหญ่ ถึงแม้จะแคบไปหน่อยแต่ก็นอนหลับสบาย

แต่สีหน้าของเวธัสก็บูดบึ้งอย่างมาก

เห็นได้ชัดว่าคืนนี้ควรจะเป็นคืนที่โรแมนติกและอบอุ่นของพวกเขาทั้งสองคน แต่เขาต้องถูกรบกวนโดยเด็กน้อยสองคน ตอนที่อยู่บนเรือ ทำเขาต้องตอบตกลงกับณิชาว่าจะกลับมา?

เด็กน้อยสองคนนอนหลับสนิท และส่งเสียงร้องเล็กน้อย แต่เสียงเบามาก

แต่เวธัสที่นอนข้างเจ้าตัวเล็ก กลับรู้สึกว่าเสียงนั้นดังมาก

เขาพลิกตัวกลับไปมาเพราะนอนไม่หลับ

ในท้ายที่สุด เขาก็ลุกจากเตียงอย่างเงียบๆ แล้วไปที่ระเบียง มีตะกร้าชิงช้าแขวนอยู่ที่ระเบียง และบนเคาน์เตอร์ก็เต็มไปด้วยต้นไม้ต่างๆ

ลมหนาวพัดมา ทำให้ดับไฟทีร้อนรุ่มในใจเขา

หลังจากยืนอยู่ในระเบียงประมาณสิบนาที เวธัสก็ตั้งใจที่จะกลับไปที่ห้องนอนใหญ่

แต่เมื่อเขาหันกลับมา ก็พบว่าณิชายืนอยู่ข้างหลังเขา

นัยน์ตาของชายหนุ่มหรี่ลง ไม่ใช่เพราะตกใจกลัว แต่แปลกใจเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าเธอเป็นฝ่ายเริ่มก่อน...

ณิชาหายใจเข้าลึกๆ และก้าวไปข้างหน้า “ฉันไม่สะดวกที่จะพูดอะไรบางอย่างต่อหน้าเด็กๆ”

เวธัสเม้มริมฝีปากบางของเขาเบาๆ เขาเงยหน้าขึ้นและจ้องมองไปที่เธอ ราวกับว่ากำลังรอประโยคต่อไปของเธอ

“ธนากับฉันเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ คุณไม่ควรเล่นงานไปที่เขาและครอบครัวของเขาอีก”

เป็นไปอย่างที่คิด เธอไม่ได้ตามเขามาเพราะจะคุยเรื่องเขา

“ผมจะชดเชยให้”

“ต่อไปถ้าไม่ได้รับความยินยอมของฉัน คุณห้ามไปบอกคนอื่นเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเรา โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ามันเกี่ยวข้องกับลูกชายของฉัน!”

“ได้” เวธัสค่อยๆ ยกริมฝีปากขึ้น “คุณมีอะไรจะพูดอีกไหม?”

ณิชาครุ่นคิดเรื่องนี้ จริงๆ เธออยากทำสัญญากับเขา แต่ที่นี่อากาศหนาวมาก เธอจึงส่ายหัว

“พูดเสร็จแล้ว ตาผมบ้าง”

ร่างของชายคนนั้นขยับไปมา และแขนยาวของเขาก็เอื้อมออกไปกอดเธอแน่นในทันใด

ในชั่วพริบตา เวธัสนั่งบนตะกร้าที่แขวนอยู่ ในขณะที่ณิชาก็นั่งอยู่บนตักของเขา เธอยังไม่ชินกับท่านี้ “คุณ...”

“อะไรที่คุณพูด ผมจะตกลงหมด แบบนี้คุณควรให้รางวัลผมหน่อยไหม”

“…” เขาเห็นว่าตัวเองเป็นเด็กหรอ?

ประตูระเบียงไม่ได้ปิด และเป็นประตูกระจกใส ลมหนาวยังคงพัดผ่านไปมาอยู่ ณิชาอยากจะลุกจากตัก แล้วพูดอย่างโกรธเคืองว่า “อย่าสร้างปัญหา เดี๋ยวเป็นหวัดจริงๆนะ”

“ผมจะพาคุณออกกำลังกายเพื่อให้เหงื่อออก จะได้ไม่เป็นหวัด”

ริมฝีปากของเธอถูกเขาปิดกั้นอีกครั้ง และฝ่ามือที่หยาบกร้านของเขาก็เลื่อนไปตามผิวหนังของเธอ...