กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 299

ณิชาอดคิดไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนนั้น...

ในสภาพแวดล้อมที่มืดมนและไม่คุ้นเคย เธอกลัวมาก จึงขอความเมตตาจากเขา แต่เขาก็ยังขืนใจเธอ

เขาคิดว่าตอนที่ส่งเธอกลับไปในวันรุ่งขึ้น เขาจะแกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้หรอ?

“คุณต้องการให้ฉันพูดอะไร คุณไม่อายที่จะทำ แล้วฉันจะอายที่จะพูดทำไม!”

โดยเฉพาะต่อหน้ากันญ่า ให้กันญ่ามาฟังเรื่องตลกของเธอเหรอ

เวธัสจับมือเธอไว้ และจ้องไปที่เธอ เกือบทุกคำของเขาเหมือนถูกบีบบังคับออกมา

“อย่ามาใส่ร้ายผม! ผมทำอะไรให้คุณอับอายเหรอ ผมพากันญ่ามาที่นี่เพื่อบอกว่าผมทำหมัน ลูกของเธอไม่ใช่ของผม”

“เด็กคนนั้นไม่ใช่ของคุณแล้วยังไง คุณรู้ไหมว่าอรัลเห็นพวกคุณอยู่บนเตียง! คุณไม่คิดว่าการปล่อยให้เด็กอายุ 3 ขวบครึ่งเห็นอะไรพวกนี้ มันจะเป็นภาพติดวัยเด็กของเขา ขอร้องละ ต่อไปถ้าจะแอบเล่นกับผู้หญิง ก็อยู่ให้ห่างจากลูกชายของฉัน!”

ณิชาถูกเขาจับไว้จนแขนของเธอชา เรื่องต่างๆ ก็ถูกเปิดโปงแล้ว เธอไม่สนใจว่ากันญ่าจะอยู่ตรงนี้ไหม

เวธัสตกตะลึงครู่หนึ่ง ดวงตาของเขามืดมนมาก มีแสงอาฆาตแผ่ออกมา เขาหันศีรษะไปทางกันญ่า

คืนนั้นเขาเมามากจนจำอะไรไม่ค่อยได้

แต่ดูเหมือนว่าตั้งแต่คืนนั้นมา อรัลก็ไม่เต็มใจที่จะเข้าใกล้เขา

เมื่อเขาเห็นเขากลับมาจากระยะไกล เขาก็ยังพยายามจะหลบเขาออกไป

จากนั้นปัณณ์ก็แอบเปลี่ยนตัวตนกับเขา และจัดการกันญ่า

ตอนแรกเขาคิดว่าทั้งหมดเป็นเพราะว่าเขาประกาศแต่งงานกับกันญ่า...

แต่ไม่คิดเลยว่า ความจริงจะกลับกลายเป็นแบบนี้!

แม้ว่าเขาจะไม่มีขอบเขต แต่เขาจะไม่มีวันปล่อยให้ลูกชายวัย 3 ขวบครึ่งของเขาเห็นเขานอนกับผู้หญิงคนอื่น!

กันญ่ารู้สึกท้อแท้เมื่อเห็นสิ่งนี้ และใบหน้าของเธอก็ซีด

เธอรีบวิ่งไปเพื่ออธิบายอะไรบางอย่าง...

“ณิชา ฉันโกหกเธอ อรัลไม่เห็นอะไรเลย มันเป็นแค่อุบัติเหตุในคืนนั้น คุณอย่าทะเลาะกับเวธัสเพราะเรื่องนี้เลย...”

เมื่อพูดด้วยความตื่นตระหนก กันญ่าก็เข้ามาจับมือณิชา

ณิชาถูกจับได้ระหว่างกันญ่าและเวธัส เธอรู้สึกน่าขยะแขยงมาก

เธอสะบัดมือของกันญ่า แต่เธอไม่ได้ใช้แรงมาก แต่เท้าของกันญ่าดูเหมือนจะลื่น และเธอก็ล้มลงบนโซฟานุ่มๆ เธอจับท้องของเธอและคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด

“เจ็บ...ท้องฉันเจ็บมาก...”

ใบหน้าของณิชาเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อคิดได้ว่ากันญ่ากำลังตั้งครรภ์อยู่ เธอจึงรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรเรียกรถพยาบาล

หลังจากกดไม่กี่หมายเลข โทรศัพท์ก็โดนฝ่ามือใหญ่กระชากไป

ณิชามองตามโทรศัพท์ไปจนเจอชายผู้มีอำนาจ เธอยืนเขย่งเท้าพยายามคว้ามันกลับมา

“เอาโทรศัพท์คืนมา!”

เมื่อกันญ่าคิดว่าทั้งสองคนกำลังจะทะเลาะกัน เวธัสมองไปที่ใบหน้าซีดเซียวของณิชา เขาก็ใจอ่อนทันที น้ำเสียงของเขาก็แสดงถึงความอ่อนแอ

“ระหว่างกันญ่ากับผม ไม่เคยเกิดอะไรขึ้นจริงๆ แม้ว่าอรัลจะมาเห็นเขา มันก็ไม่กระทบเขาหรอก ต่อไปผมจะหาโอกาสที่จะอธิบายให้เขาฟังเอง ตอนนี้อย่าโวยวายเลย? นะ?”

โวยวาย?

ที่แท้นี่ก็เรียกว่าโวยวาย...

ณิชาจ้องไปที่ดวงตากลมของเขา

“ที่นี่ยังมีหญิงที่ตั้งครรภ์คนหนึ่งที่กำลังกรีดร้องว่าปวดท้อง หากคุณมีอะไรจะพูด โปรดพาเธอไปโรงพยาบาลก่อน”

เวธัสไม่ต้องการให้กันญ่าอยู่ขวางทาง ดังนั้นเขาจึงขอให้เอกพากันญ่าไปที่โรงพยาบาล

ตั้งแต่ต้นจนจบ กันญ่าตั้งตารอเวธัสมองกลับไปที่เธอ

แต่ก็ไม่มีเลย

ตั้งแต่ณิชาปรากฏตัว ดูเหมือนว่าณิชาเท่านั้นที่จะอยู่ในสายตาของเขา

แม้ว่าเมื่อกี้นี้เธอจะล้มลงบนโซฟา เขาก็ไม่สนใจ

ความรักแบบนี้ การละเลยแบบนี้ มันทำให้เกิดความแตกต่างอย่างชัดเจน ทำให้หัวใจของกันญ่าเกือบจะบิดเบี้ยวด้วยความหึงหวง ทำไมณิชาถึงได้รับความโปรดปรานจากเวธัส?

เพียงเพราะเด็กสองคนนั้นเหรอ?

……

ณิชาไม่อยากเผชิญหน้ากับเวธัสอย่างไร้ความหมายอีกต่อไป แต่ทันทีที่เธอหันศีรษะหนี เวธัสก็คว้าข้อมือของเธอและจับเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างง่ายดาย

หน้าอกแนบชิดกับเธอ...

ริมฝีปากอันอบอุ่นของเขาแตะกับแก้วหูของเธอ ให้ความรู้สึกคลุมเครือเล็กน้อย

“ผมให้คนจองตั๋วเครื่องบินบินไปลาสเวกัสวันมะรืน แล้วเราจะไปจดทะเบียนสมรสกันที่นั่น”

“เวธัส คุณชอบฉันไหม” ณิชาขัดจังหวะเขา

เวธัสคิดอยู่ครู่หนึ่ง ตามมาตรฐานของชาลี น่าจะชอบแหละ

ถ้าเขาใช้ชีวิตร่วมกับเธอ เขาจะไม่รังเกียจ

“มากกว่าความชอบนิดหน่อย” น้ำเสียงของเขาแผ่วเบา มันก้องอยู่ในหู

ความบ้าคลั่งและความเฉียบขาดหายไป ราวกับเสียงพูดคุยของคู่รัก

เมื่อได้ยินคำตอบนี้ ณิชาก็กัดฟันแน่น เธอทั้งหวั่นไหว ทั้งขมขื่น เธอรู้สึกว่าเธอกำลังจะหายใจไม่ออก เธอเม้มริมฝีปากแห้งแล้วถามทีละคำ “แล้วคุณยินดีที่จะช่วยฉันไหม ช่วยฉันตรวจสอบเรื่องเมื่อครึ่งเดือนที่แล้ว ไอ้สารเลวที่ขืนใจฉัน?”

ดวงตาสีดำของเวธัสมืดมนเล็กน้อย เขาไม่ได้ยินสิ่งผิดปกติใดๆ “แน่นอน คนที่เคยทำร้ายคุณ ผมไม่ปล่อยไปหรอก”

เพี๊ยะ……

ทันใดนั้น ณิชาก็ตบใบหน้าที่หล่อเหลาของเวธัส และออกจากอ้อมกอดของเขา

ในดวงตาของเธอมีแต่ความเย็นชา

“น่าเสียดาย ฉันจะไม่เชื่อใจคุณอีกแล้ว”

บรรยากาศกลายเป็นเย็นยะเยือกในทันที ใบหน้าที่หล่อเหลาของเวธัสกลายเป็นสีแดงด้วยฝ่ามือของเธอ ปลายลิ้นของเขากระทบกับฟันของเขา เขายังสามารถลิ้มรสความหวานของกลิ่นคาวเลือดได้อีกด้วย

เขาโกรธในทันที เขาจ้องที่เธอด้วยดวงตาที่เร่าร้อน “คุณพูดอีกครั้งสิ”

“การแต่งงานครั้งนี้ ฉันจะไม่แต่ง” ระยะห่างระหว่างพวกเขาห่างเพียงไม่ถึงครึ่งเมตร แต่ณิชารู้สึกว่ามันช่างห่างไกลออกไปเรื่อยๆ “คนที่ตีฉันจนสลบและลากฉันไปขืนใจในคืนนั้น ที่จริงแล้วคนร้ายคือคุณ?”

ในตอนนั้น เธอยังคงมีความหวังสุดท้ายอยู่ ขอแค่เขายอมรับและอธิบาย บางทีเธออาจจะยังแสร้งทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรก็ได้...

แต่เขาก็ยังทำตามคำพูดของเธอและโกหกต่อไปได้

เขาเห็นเธอเป็นอะไร?

คนโง่ที่สุดในโลก?

เวธัสเข้าใจในทันทีว่าทำไมท่าทีของเธอถึงเปลี่ยนไป ไม่ใช่เพราะกันญ่า แต่เพราะ...เธอคิดว่าเขาเป็นคนที่บังคับเธอในคืนนั้น!

“คืนนั้น ผมไม่ได้...”

“คุณไม่ต้องแถแล้ว ฉันตรวจสอบภาพกล้องวงจรปิดของปราสาทแล้ว หน้าจอแสดงให้เห็นชัดเจนว่าเป็นคุณพาฉันเข้าไปในปราสาทด้วยตัวเอง”

เมื่อได้ยินคำพูดของกันญ่า ในตอนแรกเธอก็แค่สงสัยและไม่กล้าที่จะด่วนสรุป

ในความลังเล เธอไปที่ห้องกล้องวงจรปิดของปราสาท เนื่องจากมีโบราณวัตถุมากมายในปราสาท จึงต้องป้องกันไม่ให้คนใช้แอบขายของเหล่านั้น ดังนั้นภาพวงจรปิดจึงสมบูรณ์มาก ช่วงเวลาในการเก็บรักษาก็นานมาก

เธอติดสินบนกับคนที่เฝ้าห้องกล้องวงจร เธอได้ภาพคืนนั้นมาอย่างง่ายดาย...

“ที่จริงฉันเข้าใจได้ ตอนนั้นคุณน่าจะเกลียดฉันมากช่ไหม แต่ทำไมคุณถึงแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เห็นฉันรู้สึกผิดและสงสัย มันจะทำให้คุณพอใจใช่ไหม?”

ในขณะที่เธอพูด น้ำตาของเธอก็ไหลออกมา

เธอกะพริบตาอย่างสิ้นหวัง เธออยากจะเอาน้ำตากลับไป แต่ดวงตาของเธอยังคงพร่ามัวอย่างรวดเร็ว

เมื่อมองไปที่ดวงตาสีแดงของเธอ เวธัสกำหมัดของเขาเล็กน้อย

มันไม่มีประโยชน์ที่จะแถต่อไป สามารถทำได้แค่อธิบายตั้งแต่ต้นเท่านั้น

“ใช่แล้ว! ผมยอมรับว่าคืนนั้นผมพาคุณมา แต่เป็นเพราะผมเห็นคุณกับธนาอยู่ด้วยกัน เลยอิจฉาจนเป็นบ้า หลังจากเกิดเรื่องผมอยากจะเล่าให้คุณฟัง แต่ผมกลับกลัวว่าจะเสียคุณไปอีกครั้งมากกว่า!”