กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 299

ณิชาอดคิดไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนนั้น...

ในสภาพแวดล้อมที่มืดมนและไม่คุ้นเคย เธอกลัวมาก จึงขอความเมตตาจากเขา แต่เขาก็ยังขืนใจเธอ

เขาคิดว่าตอนที่ส่งเธอกลับไปในวันรุ่งขึ้น เขาจะแกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้หรอ?

“คุณต้องการให้ฉันพูดอะไร คุณไม่อายที่จะทำ แล้วฉันจะอายที่จะพูดทำไม!”

โดยเฉพาะต่อหน้ากันญ่า ให้กันญ่ามาฟังเรื่องตลกของเธอเหรอ

เวธัสจับมือเธอไว้ และจ้องไปที่เธอ เกือบทุกคำของเขาเหมือนถูกบีบบังคับออกมา

“อย่ามาใส่ร้ายผม! ผมทำอะไรให้คุณอับอายเหรอ ผมพากันญ่ามาที่นี่เพื่อบอกว่าผมทำหมัน ลูกของเธอไม่ใช่ของผม”

“เด็กคนนั้นไม่ใช่ของคุณแล้วยังไง คุณรู้ไหมว่าอรัลเห็นพวกคุณอยู่บนเตียง! คุณไม่คิดว่าการปล่อยให้เด็กอายุ 3 ขวบครึ่งเห็นอะไรพวกนี้ มันจะเป็นภาพติดวัยเด็กของเขา ขอร้องละ ต่อไปถ้าจะแอบเล่นกับผู้หญิง ก็อยู่ให้ห่างจากลูกชายของฉัน!”

ณิชาถูกเขาจับไว้จนแขนของเธอชา เรื่องต่างๆ ก็ถูกเปิดโปงแล้ว เธอไม่สนใจว่ากันญ่าจะอยู่ตรงนี้ไหม

เวธัสตกตะลึงครู่หนึ่ง ดวงตาของเขามืดมนมาก มีแสงอาฆาตแผ่ออกมา เขาหันศีรษะไปทางกันญ่า

คืนนั้นเขาเมามากจนจำอะไรไม่ค่อยได้

แต่ดูเหมือนว่าตั้งแต่คืนนั้นมา อรัลก็ไม่เต็มใจที่จะเข้าใกล้เขา

เมื่อเขาเห็นเขากลับมาจากระยะไกล เขาก็ยังพยายามจะหลบเขาออกไป

จากนั้นปัณณ์ก็แอบเปลี่ยนตัวตนกับเขา และจัดการกันญ่า

ตอนแรกเขาคิดว่าทั้งหมดเป็นเพราะว่าเขาประกาศแต่งงานกับกันญ่า...

แต่ไม่คิดเลยว่า ความจริงจะกลับกลายเป็นแบบนี้!

แม้ว่าเขาจะไม่มีขอบเขต แต่เขาจะไม่มีวันปล่อยให้ลูกชายวัย 3 ขวบครึ่งของเขาเห็นเขานอนกับผู้หญิงคนอื่น!

กันญ่ารู้สึกท้อแท้เมื่อเห็นสิ่งนี้ และใบหน้าของเธอก็ซีด

เธอรีบวิ่งไปเพื่ออธิบายอะไรบางอย่าง...

“ณิชา ฉันโกหกเธอ อรัลไม่เห็นอะไรเลย มันเป็นแค่อุบัติเหตุในคืนนั้น คุณอย่าทะเลาะกับเวธัสเพราะเรื่องนี้เลย...”

เมื่อพูดด้วยความตื่นตระหนก กันญ่าก็เข้ามาจับมือณิชา

ณิชาถูกจับได้ระหว่างกันญ่าและเวธัส เธอรู้สึกน่าขยะแขยงมาก

เธอสะบัดมือของกันญ่า แต่เธอไม่ได้ใช้แรงมาก แต่เท้าของกันญ่าดูเหมือนจะลื่น และเธอก็ล้มลงบนโซฟานุ่มๆ เธอจับท้องของเธอและคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด

“เจ็บ...ท้องฉันเจ็บมาก...”

ใบหน้าของณิชาเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อคิดได้ว่ากันญ่ากำลังตั้งครรภ์อยู่ เธอจึงรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรเรียกรถพยาบาล

หลังจากกดไม่กี่หมายเลข โทรศัพท์ก็โดนฝ่ามือใหญ่กระชากไป

ณิชามองตามโทรศัพท์ไปจนเจอชายผู้มีอำนาจ เธอยืนเขย่งเท้าพยายามคว้ามันกลับมา

“เอาโทรศัพท์คืนมา!”

เมื่อกันญ่าคิดว่าทั้งสองคนกำลังจะทะเลาะกัน เวธัสมองไปที่ใบหน้าซีดเซียวของณิชา เขาก็ใจอ่อนทันที น้ำเสียงของเขาก็แสดงถึงความอ่อนแอ

“ระหว่างกันญ่ากับผม ไม่เคยเกิดอะไรขึ้นจริงๆ แม้ว่าอรัลจะมาเห็นเขา มันก็ไม่กระทบเขาหรอก ต่อไปผมจะหาโอกาสที่จะอธิบายให้เขาฟังเอง ตอนนี้อย่าโวยวายเลย? นะ?”

โวยวาย?

ที่แท้นี่ก็เรียกว่าโวยวาย...

ณิชาจ้องไปที่ดวงตากลมของเขา

“ที่นี่ยังมีหญิงที่ตั้งครรภ์คนหนึ่งที่กำลังกรีดร้องว่าปวดท้อง หากคุณมีอะไรจะพูด โปรดพาเธอไปโรงพยาบาลก่อน”

เวธัสไม่ต้องการให้กันญ่าอยู่ขวางทาง ดังนั้นเขาจึงขอให้เอกพากันญ่าไปที่โรงพยาบาล

ตั้งแต่ต้นจนจบ กันญ่าตั้งตารอเวธัสมองกลับไปที่เธอ

แต่ก็ไม่มีเลย

ตั้งแต่ณิชาปรากฏตัว ดูเหมือนว่าณิชาเท่านั้นที่จะอยู่ในสายตาของเขา