กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 348

มีความสงสัยเล็กน้อย ชามในมือเกือบตก

หน้าของชายชราก็แดงจัด

นี่...เวลากลางวันนะ คุณเวธัสรุนแรงเกินไป!

ตอนเช้ามีแม่บ้านมาทำความสะอาดสองคน ซึ่งกำลังเช็ดฝุ่นบนราวบันได และพวกเขาได้ยินเสียงตะโกนของณิชา

“คุณเวธัสของเราเก่งมาก ทำจนคุณณิชาร้องไห้เลย”

“ใช่ ใช่ แต่คุณณิชาดูผอมมาก ร่างกายของเธอจะรับไหวไหม”

“ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว คุณณิชาคลอดลูกแล้ว...”

“ใช่ คงจะเรียกว่ารสนิยมของคนหนุ่มสาวล่ะมั้ง”

“แคกแคก!” ลุงชัยไม่ฟังอีกต่อไป ใบหน้าของเขาแดงก่ำ และเขามองดูสาวใช้ทั้งสอง “พอแล้ว ที่นี้สะอาดแล้ว พวกเธอไปที่ชั้นล่างเพื่อทำความสะอาดเถอะ”

สาวใช้รู้ดีอยู่แล้วว่าลุงชัยหมายถึงอะไร พวกเธอเดินลงไปข้างล่างด้วยรอยยิ้ม

ลุงชัยก็รีบลงไปข้างล่างกับเขา และไม่อนุญาตให้คนใช้ขึ้นไป

เขาแค่กังวลนิดหน่อย

ถ้าคุณหนูได้ยินจะทำไงล่ะ?

พระเจ้าช่วยคุ้มครองด้วย คุณหนูอย่าตื่นเลย ไม่งั้นสอนเด็กได้ไม่ดีแน่ๆ! !

……

ในห้องน้ำ ณิชาเปียกโชก เธอแค่ละอายใจและรำคาญ

แต่ผู้กระทำผิดยังแสดงท่าทีเหมือนว่า “คุณบังคับผมเองนะ”

ณิชาอยากกัดเวธัสให้ตายจริงๆ

ในขณะที่มือถือของเธอในห้องนอนดังขึ้น

ณิชาอยากไปรับสาย แต่เวธัสวางมือของเขาไว้รอบเอวของเธออย่างเอาแต่ใจ รวบผมเปียกของเธอไว้หลังใบหูของเธอเบาๆ และจ้องไปที่เธอ “ครั้งหน้ากล้าแกล้งผมแบบนี้อีกไหม?”

ณิชาเหนื่อยมากจนไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องแสดงท่าทางอ้อนๆใส่เขา “พอได้แล้ว โทรศัพท์ของฉันดัง...“

“ไม่ต้องสนใจโทรศัพท์ที่โง่เขลา! พูดมาสิ กล้าแกล้งผมอีกไหม”

เปลวไฟเริ่มลุกโชนในสายตาของเวธัส...

ณิชารู้สึกถึงปฏิกิริยาของร่างกายของเขา หัวใจของเธอเกร็ง และเธอก็โบกมือเพื่อขอความเมตตาอย่างรวดเร็ว “ฉันไม่กล้าแล้ว ไม่กล้าอีกแล้ว! คุณประธานโปรดยกโทษให้ฉันด้วย ให้ฉันรับสายเถอะ เผื่อมีอะไรเกิดขึ้น...”

เวธัสก้มศีรษะลงและกัดริมฝีปากของเธออย่างดุเดือดก่อนจะปล่อยเธอ

แต่พอปล่อยไปกลับรู้สึกผิด

เนื่องจากเธอเปียกเกือบทั้งตัว เสื้อผ้าของเธอจึงแนบติดกับผิวหนัง เผยให้เห็นร่างที่เพรียวเบาของเธอ

เธอวิ่งออกจากห้องน้ำด้วยท่าทีที่ร้อนรน

เวธัสดึงที่คอเสื้อ

สมควรตาย ใครกล้ามารบกวนเวลาแบบนี้ มาทำลายความสุขแต่เช้าเลย?

……

เมื่อณิชามาถึงโรงแรม เจนนี่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำ

ผมก็ไม่ได้เป่า เธอใส่แค่เสื้อคลุมอาบน้ำ

นอกจากนี้ยังมีรอยจูบและรอยนิ้วมือบนกระดูกไหปลาร้าราวกับว่าถูกคนมากดอย่างแรง

ทันทีที่เห็นณิชา มันเหมือนว่าเธอพบส่วนสำคัญแล้ว เธอทิ้งตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของณิชาแล้วร้องไห้

“ณิชา คราวนี้ฉันซวยแน่! เมื่อคืนฉันเปิดห้องกับคนที่ฉันไม่รู้จัก! เธอคิดว่าฉันควรทำอย่างไร?”

เมื่อกี้ในโทรศัพท์เจนนี่ไม่ได้พูดอย่างชัดเจน

ครั้งนี้พอณิชาได้ยินเธอก็รู้สึกอึมครึมเล็กน้อย...

“ทำไมเปิดห้องกับผู้ชาย? เมื่อคืนฉันจัดหารถให้พาเธอกลับบ้านไม่ใช่เหรอ ทำไมเธอถึงอยู่ในโรงแรมล่ะ”

“ฉันไปแวะเข้าห้องน้ำ ฉันเลยบอกคนขับให้รอสักครู่ แล้วฉันก็จำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนฉันตื่นขึ้นมาก็นอนบนเตียงนี้แล้ว แถมมีเลือดไหลอยู่ใต้ร่างของฉันด้วย! ผู้ชายคนนั้นก็ไม่อยู่แล้ว! ฉันซวยแล้ว!!!”

เจนนี่เอามือจับหัวของเธอ ยิ่งคิดเรื่องนี้ก็ยิ่งแย่

เพราะยังไงเธอก็เป็นดาราสาวแล้ว!

ไม่รู้ด้วยว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร จะเอาเรื่องนี้มาแบล็กเมล์เธอไหม?

ณิชาก็คิดเรื่องนี้เช่นกัน และสีหน้าของเธอก็น่าเกลียด

“จำได้ไหมว่าผู้ชายคนนั้นหน้าตาเป็นอย่างไร”

“ฉัน…” เจนนี่ทุบหัวของตัวเองอย่างแรง เธอส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ ดวงตาของเขาแดงเล็กน้อย “ฉันจำไม่ได้ บางทีฉันอาจคุ้นเคยกับหลังของเขา เขาน่าจะสูงและแข็งแรง”

“แล้วจุดเด่นอื่นๆ ล่ะ จำไม่ได้เลยเหรอ?”

จุดเด่นอื่นๆ?

ในหัวสมองของเจนนี่ก็มีภาพที่คลุมเครือปรากฏ

ในคืนที่มืดมิด บนเตียงสีขาวขนาดใหญ่ ร่างสองร่างกลิ้งบนนั้น

แสงจันทร์สาดส่องลงมา และท่าทางที่อ้อยอิ่งของพวกเขาที่นัวเนียกันและกัน

เจนนี่หน้าแดงและถามอย่างอับอายว่า “ตอนที่เขาทำเรื่องอย่างว่า เขาเหมือนเครื่องตอกเสาเข็มไฟฟ้าเลย แบบนี้นับไหม”

“...พูดอะไรเนี่ย??”

“ไม่นับหรอก เพราะยังไงฉันก็ไม่สามารถลองอีกครั้งกับผู้ต้องสงสัยได้”

ใบหน้าของเจนนี่แย่มาก ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความว่างเปล่า เธอรู้สึกว่าเธอไม่มีความคิดเลยถามคำถามเช่นนี้

ณิชาจ้องไปที่ท่าทีที่เจ็บปวดของเจนนี่ เธอรู้สึกเสียใจและรู้สึกผิดมาก

เมื่อคืนคนขับไม่ได้รับใคร แต่เขาก็ไม่โทรหาเธอ!

มันเป็นความผิดของเธอด้วย ก่อนนอนเธอก็ไม่ได้ถามเจนนี่ว่าเธอกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยหรือยัง

ที่สำคัญคือ ในขณะนี้เจนนี่ได้อาบน้ำแล้ว

เท่ากับว่าทำลายหลักฐานแทนชายคนนั้น...

และเธอเป็นบุคคลสาธารณะ และถ้าเกิดเรื่องขึ้น มันจะส่งผลต่อชื่อเสียงของเธอ

“ลองนึกอีกที เธอไปเจอผู้ชายคนนั้นที่ไหน”

เจนนี่ครุ่นคิดครู่หนึ่งและตอบอย่างมั่นใจ “ในห้องน้ำของอิมพิเรียลคลับ”

เมื่อมาถึงห้องน้ำ ประสาทที่ละเอียดอ่อนของเจนนี่ก็ระเบิด และเธอก็ดึงชายเสื้อของณิชา “แย่แล้ว! ผู้ชายที่พบในห้องน้ำจะเป็นโรคเอดส์หรือไม่ นอกจากนี้ ถ้าเขารู้ว่าฉันเป็นดาราสาว แอบถ่ายรูปฉันแล้วเอาไปขายให้นิตยสารซุบซิบพวกนั้นล่ะ?”

เปลือกตาของณิชาก็กระตุกอย่างกะทันหัน

หากเป็นแบบนั้น ฝันร้ายของเจนนี่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น!

เมื่อมองดูน้ำตาที่ส่องประกายในดวงตาของเจนนี่ เธอรีบปลอบ “ไม่หรอก ถ้าชายคนนั้นจำเธอได้ เขาจะไม่วิ่งหนีก่อนที่เธอจะตื่น เขาน่าจะขู่เธอโดยตรง...”

เจนนี่ยังคงเอามือปิดหน้า ธอโกรธตัวเองที่ทำเรื่องโง่ๆ เมื่อคืนนี้

“งั้นฉันก็ถูกฉวยโอกาสเลย”

ณิชากลัวความคิดที่บ้าคลั่งของเจนนี่ ดังนั้นเธอจึงช่วยเธอทำความสะอาด และพาเธอไปตรวจที่โรงพยาบาลเอกชนทันที

เจนนี่เดินออกไปสองก้าว เธอก็มีอาการปวดแสบปวดร้อนตรงนั้น

ราวกับว่าผิวหนังมันหลุดลุ่ย ทั้งบวมและไม่สบายตัว

ทันทีที่เดินออกจากประตู เธอก็แทบคุกเข่าลงกับพื้น

ณิชาพยุงเธอไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกาย

การวินิจฉัยโดยแพทย์ทำให้เจนนี่รู้ว่าชายคนนี้ไม่มีโรคร้าย

แน่นอนว่าก็มีโรคบางชนิดที่มีระยะฟักตัว เช่น เอดส์

“หมอจะสั่งยาให้คุณ กลับไปก็ทาเองได้ นอกจากนี้ คุณเพิ่งเริ่มต้นการมีเพศสัมพันธ์ใหม่ๆ มันยังไม่ได้ขยาย ดังนั้นให้แฟนของคุณยับยั้งใจไว้หน่อย รอสะเก็ดหลุดและพักผ่อนไม่กี่วันก็ไม่เป็นอะไร”

เป็นครั้งแรกที่เจนนี่รู้ว่าตรงนั้นสามารถเป็นสะเก็ดได้

เธออายมากจริงๆ

ก่อนจากไป เขาเอาซองแดงใบใหญ่ยัดให้หมอ และหมอสัญญาว่าจะไม่เปิดเผยต่อสาธารณะ

เจนนี่รู้สึกไม่สบายใจมาก จนเธอไม่มีแรงที่จะไปตรวจกล้องวงจรปิด

ณิชาต้องนั่งกับเธอบนม้านั่งใกล้ๆ สักพัก

ณิชากอดเจนนี่และตบหลังเธอเบาๆ ปลอบโยนเธอเป็นเวลานาน เพื่อให้แน่ใจว่าเธออารมณ์ดีขึ้น จากนั้นก็ไปซื้อยาคุมกำเนิดผสมกับน้ำอุ่นแล้วมอบให้เจนนี่ ทำท่าให้เธอกิน

เจนนี่ไม่พูดอะไร เธอกินยาคุมกำเนิดไปหลายเม็ดแล้วกลืนเข้าไปในลำคอโดยไม่ดื่มน้ำ

เธอไม่อยากท้องลูกของคนเลวคนนั้น!

เมื่อมองไปที่การกระทำแบบเด็กๆ ของเจนนี่ ณิชาก็อดรู้สึกเศร้าไม่ได้

ถึงแม้จะไม่สะดวกที่จะโทรหาตำรวจ แต่เราต้องไม่ปล่อยให้คนเลวคนนั้นไม่ได้รับโทษ!

มันโหดร้ายเกินไป!

เจนนี่เป็นผู้หญิงที่บอบบางมาก แต่ถูกทำให้เป็นแบบนี้...

เขาไม่เคยเจอผู้หญิงมากี่ร้อยปีเนี่ย?