กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 351

เนื่องจากกันญ่าและเวธัสได้ตกลงแต่งงานกัน ตระกูลสถานนท์จึงให้ความสำคัญกับเธอเป็นอย่างมาก

ทุกคนคิดว่าช่วงเวลาที่สุขสบายของตระกูลสถานนท์กำลังจะมาถึง แต่ไม่คิดว่ากันญ่าจะโง่ขนาดนี้!

เมื่อเร็วๆ นี้คนางค์ถูกผู้คนกล่าวโทษมากมาย ต่างก็บอกว่าเขาต้องการช่วยลูกสาวของเขาจนไม่สนใจต่อผลประโยชน์ของตระกูล และมีคนแนะนำให้เขาด้วยว่า ให้เขารับณิชากลับมาเป็นลูกบุญธรรม

ณิชาเดิมทีเป็นสายเลือดของสุขุม แต่หลังจากที่สุขุมล้มละลายก็ไม่มีใครสนใจเธอ

ตอนนี้ณิชาเปลี่ยนไปแล้ว และเธอก็มีเวธัสเป็นที่พึ่งพา

ถ้ารับเธอกลับไปหาตระกูลสถานนท์ ต่อให้จะมีกันญ่าหรือไม่ มันก็ไม่สำคัญแล้ว?

คนางค์รู้สึกรำคาญอยู่แล้ว แต่เมื่อเขาเห็นท่าทีเหมือนผีตายซากของกันญ่า เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าเธอนั้นไร้ประโยชน์มาก

แม้ว่าจะพาเธอกลับมา เธอก็ไม่สามารถนำเกียรติยศมาสู่ตระกูลสถานนท์ได้แล้ว

กันญ่าไม่รู้ความคิดของคนางค์ เธอจึงกัดปากด้วยความเสียใจ “พ่อคะ หนูไม่กล้าอีกแล้ว ช่วยหนูด้วย หนูเป็นลูกสาวแท้ๆ ของพ่อนะคะ…”

“คุณคะ กันญ่าเป็นลูกที่เราเลี้ยงมาจนโตนะ คุณจะใจร้ายแบบนี้ไม่ได้นะ”

คนางค์รู้สึกปวดหัวเพราะสองแม่ลูก เขาจ้องไปที่กันญ่า “แกอยู่ข้างในก็ทำตัวดีๆ แล้วฉันจะหาวิธีลองดูอีกครั้ง”

“ได้ค่ะ” กันญ่าหัวเราะออกมา ก่อนจะยิ้มด้วยรอยยิ้มที่เธอคิดว่าดูดี “ขอบคุณค่ะพ่อ ขอบคุณค่ะแม่ ขอแค่ให้หนูออกไปได้ หนูจะหาโอกาสที่จะพลิกกลับมายิ่งใหญ่เหมือนเดิมอย่างแน่นอน”

หลังจากออกมาจากสถานกักกัน แก้วตาก็รู้สึกโล่งใจที่รู้ว่าคนางค์ยังไม่ยอมแพ้เรื่องของกันญ่า

คนางค์ขมวดคิ้วอย่างขะมักเขม้น “เรื่องนี้คงไม่ใช่เรื่องง่าย”

“ทั้งหมดก็เป็นเพราะตระกูลสนธิไชย ถ้าไปขอร้องอ้อนวอนท่านประเสริฐ บางที…”

“คุณจะไปเข้าใจอะไร?” คนางค์ตัดบทแก้วตา และเหลือบมองเธออย่างไม่พอใจ “กันญ่า ใช้ลูกของเตชินท์ไปหลอกว่าเป็นลูกของเวธัส เรื่องนี้ทำให้ท่านประเสริฐรู้สึกขยะแขยงมาก โครงการที่เคยตกลงกันไว้ก่อนหน้านี้ เดิมทีมีท่านประเสริฐคอยออกหน้าให้ แต่ตอนนี้เขาไม่ยอมมาเจอเราด้วยซ้ำ”

“แล้วจะทำยังไง” เมื่อได้ยินแบบนี้ แก้วตาเริ่มกังวลอีกครั้ง

คนางค์สูดหายใจเข้าลึกๆ “คงต้องไปขอร้องณิชาแล้วแหละ”

“ณิชา?” แก้วตาอยากจะกลืนกินเธอ “ทำไมต้องไปขอร้องเธอด้วย! ขนาดไอ้แก่แบบสุขุมเจอพวกเรา เขายังต้องเชื่อฟังพวกเรา แล้วเธอคู่ควรที่ให้เราไปขอร้องเหรอ?”

คนางค์รำคาญแก้วตามากขึ้นเรื่อยๆ

โดยเฉพาะหลังจากที่เกิดเรื่องของกันญ่าขึ้น เธอเอาแต่บ่นทุกวี่ทุกวัน และเธอไม่ได้ดูสง่างามเหมือนเมื่อก่อนเลย

“ถ้าคุณอยากให้ลูกสาวติดคุกต่อไป ก็ถือว่าผมไม่ได้พูดแล้วกัน! มีแต่หน้าตาแต่ไม่มีความรู้อะไรเลย!”

……

ในตอนกลางคืน ณิชา เจนนี่ และเด็กทั้งสองคนนอนอยู่บนเตียงใหญ่อันเดียวกัน

เจนนี่นอนทางซ้าย ณิชาและเด็กทั้งสองคนนอนทางขวา

ตอนกลางคืนเพราะกลัวว่าเด็กทั้งสองจะไม่ยอมนอนหลับดีๆ ตอนพลิกตัวไปโดนใส่แผลของเจนนี่ ณิชาจึงแยกเจนนี่และฝาแฝดออกจากกัน

โชคดีที่เด็กทั้งสองเชื่อฟังดีมาก พวกเขาอยู่นิ่งๆ ทั้งคืน

แต่ปากอมชมพูเล็กๆ อ้าออกเล็กน้อย ก่อนจะส่งเสียงออกมาอย่างน่ารักน่าเอ็นดู

ณิชาผล็อยหลับไปพร้อมกับกลิ่นน้ำนมของเด็กๆ และกลิ่นยาบนร่างกายของเจนนี่

แต่ในคฤหาสน์สนธิไชย เวธัสกลับนอนเพียงคนเดียวอย่างโดดเดี่ยว

ณิชาขอเขาว่าเธอจะไม่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์สนธิไชย แต่ตอนนี้แม้แต่ลูกชายทั้งสองก็ถูกเธอเอาตัวไปแล้ว

โดดเดี่ยวจริงๆ

เมื่อต้องเผชิญกับโต๊ะอาหารที่มีของอร่อยอยู่ เขากลับไม่มีความอยากอาหารเลย

เวธัสอยากโทรหาณิชา แต่ได้ยินมาว่าเหมือนเจนนี่จะป่วย บางทีในเวลานี้เธออาจจะไม่สะดวก

อดทนไปเรื่อยๆ จนเวธัสสวมเสื้อสูท และตรงไปที่สำนักงานกฎหมาย ทีบีเคของทีปกรในตอนกลางคืน

ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มครึ่งแล้ว ทีปกรดูเอกสารพร้อมกับทคุณความหลายสิบคน พวกเขากำลังศึกษาคดีมรดกที่เป็นกระแสอยู่

ถ้าเขาสามารถคืนมรดกให้กับลูกนอกสมรสได้ เขาจะสามารถได้ทรัพย์สิน 10% ของอีกฝ่ายโดยตรง

เมื่อลองคำนวณแล้วย่าจะได้หลายร้อยล้าน!

เวธัสไปที่สำนักงานของเขาโดยไม่ได้นัดหมายล่วงหน้า

ในห้องทำงานมีทคุณหลายสิบคน บางคนก็ยืน บางคนก็นั่งจดบันทึก เมื่อได้ยินเสียงการเคลื่อนไหว พวกเขาก็เงยหน้าขึ้นมองไปทางประตู

เวธัสไม่ได้รบกวนคนอื่นเลย เขาเคาะประตู แล้วกวาดสายตามองทุกคนอย่างเฉยเมย “เวลาที่เหลือของเจ้านายคุณพวกคุณผมซื้อเอง ทุกคนเลิกงานได้”

ทุกคนมองไปที่ทีปกรอีกครั้ง

ทีปกรรู้ว่าเวธัสกำลังรอสัญญาของเขาอย่างใจจดใจจ่อ เขาเหลือบมองดูนาฬิกาของเขา

“โอเค วันหยุดสุดสัปดาห์ทุกคนค่อยทำงานชดเชยเพิ่มอีกชั่วโมง”

ทุกคนพากันออกไป

เวธัสจ้องไปที่ทีปกรและร่างสัญญาก่อนสมรสที่เสร็จแล้ว

เมื่อทีปกรได้ยินเงื่อนไขของเวธัส สายตาที่เขามองไปที่เขาเหมือนเห็นผีเลย เขาสงสัยมากว่าเวธัสตรงหน้าเขาเป็นตัวปลอม

“คุณจะเขียนแบบนี้จริงๆ หรอ” ทีปกรถาม

ร่างสูงของเวธัสนั่งลงบนโซฟา ขาของเขาทับซ้อนกันอย่างสง่างามด้วยความเกียจคร้าน

“ตั้งแต่ตอนที่ฉันตัดสินใจจะแต่งงานกับเธอ ทุกสิ่งที่ฉันก็จะเป็นของเธอ”

“แล้วคุณจะเพิ่มข้อจำกัดบางอย่างไหม ถ้าในอนาคตเธอหย่ากับคุณ ทรัพย์สินเหล่านี้จะไม่ถูกแบ่ง...”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ เวธัสก็มองไปที่เขาด้วยสายตาที่ไม่แยแส

ทีปกรจิบน้ำช้าๆ และโบกมือให้เขา “ฉันพูดผิดเอง พวกคุณจะต้องเป็นสามีภรรยาที่รักกันจนแก่เฒ่า พอใจหรือยัง”

เวธัสถอนสายตาของเขากลับมา

ทีปกรเป็นทคุณความมืออาชีพ และเขาได้พบเจอสัญญามานับไม่ถ้วน

สัญญาก่อนสมรสมีมากกว่า 50 หน้า ไม่เพียงเกี่ยวข้องกับการแบ่งทรัพย์สิน แต่ยังรวมถึงการใช้ชีวิตสมรสของทั้งสองอีกด้วย

เมื่อสัญญาถูกพิมพ์ออกมาทีละหน้า เวธัสก็ไม่ลังเลที่จะเซ็นชื่อของเขาในหน้าสุดท้าย

งดงามดั่งหงส์ร่อนมังกรรำ การเปิดตัวแบบยิ่งใหญ่อลังการ มีฐานะ แข็งแกร่งและทรงพลัง นับจากนี้ไป คำพวกนี้จะติดตัวเขาและณิชาไว้อย่างเป็นทางการ

ทีปกรดูเขาเซ็นชื่อ และคิ้วของเขาก็กระตุกอย่างกะทันหัน

ลายเซ็นนี้ มันก็เท่ากับการยกทรัพย์สมบัติของตัวเองออกไป...

คิดไม่ถึงเลยว่าความรักจะมีพลังวิเศษแบบนี้ ทำให้ผู้คนเต็มใจที่จะละทิ้งผลประโยชน์และทรัพย์สินที่อยู่เบื้องหลังของตัวเอง

ก่อนออกไปเวธัสเอาหน้าสุดท้ายไปให้ณิชาเซ็นชื่อ

ตอนกลางดึก เขาไม่ได้กลับไปที่คฤหาสน์ ดังนั้นเขาจึงขับรถเบนท์ลีย์ที่ถ่อมตัว ไปรับลมรอบเมืองพร

หน้าหนาวเพิ่งมาถึง อากาศเริ่มหนาวมากขึ้นเรื่อยๆ

บนถนนในตอนกลางดึกมีผู้คนและรถยนต์ไม่มากนัก ดังนั้นเขาจึงขับไปที่ถนนนอกโรงเรียนอนุบาลโกลเด้นซัน

สถานที่ที่เขาและณิชาพบกันครั้งแรก เขาเยาะเย้ยเธอว่าพยายามตีสนิทเขา

ตามมาด้วยคือวิลล่าของอรัล

ต่อมาเรื่องการก่อสร้างวิลล่า โทนี่เป็นคนดูแลจัดการต่อ และตอนนี้ก็ใกล้เสร็จแล้ว

ที่นี่เขาเยาะเย้ยเธอว่า เธอไม่มีห้องหนังสือ ไม่คู่ควรกับการออกแบบวิลล่าสุดหรูนี้

และก็เป็นที่นี่ สถานที่ที่พวกเขาโอบกอดท่ามกลางสายฝน

เขาได้เห็นท่าทีของเธอที่เพิ่งอาบน้ำสร็จ...

ภาพในอดีตปรากฏขึ้นในหัวของเขา เวธัสมองลงไปที่กระดาษสัญญาก่อนสมรส มีเพียงลายเซ็นของเขาเท่านั้น ขาดแค่ลายเซ็นของเธอ ทุกอย่างก็จะเสร็จสมบูรณ์

แต่ว่า……

ใครกันที่ขโมยตัวอรัลเมื่อสี่ปีก่อน และเอามาวางไว้ที่ประตูคฤหาสน์สนธิไชย?

แล้วใครกันที่อยากจะฆ่าเขา?

การที่ผูกมัดกับเธอแบบนี้ มันเป็นเรื่องที่ดีหรือไม่ดี?