กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 352

รถแล่นไปรอบๆ และในที่สุด เวธัสก็จอดรถไว้ที่ชั้นล่างของหมู่บ้านออเรนจ์

ในขณะนี้ นาฬิกาในรถเตือนว่าตอนนี้เป็นเวลาตีสามครึ่งแล้ว

เขาลดกระจกรถลง ลมหนาวพัดเข้ามาจากหน้าต่างรถ มันเย็นเล็กน้อย แต่เขาไม่รู้สึกหนาวเลย เพราะใจของเขามันร้อนมาก ความร้อนรนมันแผ่ซ่านไปที่ตรงหน้าอก

เขาจ้องมองไปที่ห้องที่มืดสนิทบนชั้นห้าอย่างเงียบๆ ในดวงตาของเขามีความอ่อนโยนปรากฎขึ้น

……

ณิชานอนหลับอย่างเต็มอิ่มตลอดทั้งคืน

เธอฝันว่าเธอกับเวธัสพาลูกทั้งสองคนไปที่ฟาร์มม้า

นี่คือสิ่งที่เวธัสเคยสัญญาไว้ก่อนหน้านี้ แต่เมื่อเกิดวิกฤตการณ์ต่างๆ ในฝรั่งเศส มันก็เลยต้องเลื่อนออกไปเรื่อยๆ

โทรศัพท์ที่ข้างเตียงสั่นขึ้นในทันใด ปลุกเธอให้ตื่นจากความฝัน

เธอมองไปยังเด็กน้อยทั้งสองและเจนนี่ที่กำลังหลับสนิท ณิชาหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอ ก่อนจะเดินไปที่ระเบียงเพื่อรับสาย

เธอสวมชุดนอน เธอไม่ได้ล้างหน้า ตาของเธอยังหรี่ตาอยู่

“ฮัลโหล?”

“เตรียมทะเบียนบ้านให้พร้อม ผมจะรอคุณที่ชั้นล่าง” เสียงทุ้มของชายผู้นั้นดังมาจากในโทรศัพท์

ความง่วงนอนของณิชาหายไปในทันใด และเธอก็มองลงไปข้างล่าง

รถเบนท์ลีย์จอดอยู่ใต้ต้นไม้ที่เก่าแก่อย่างเงียบๆ

และชายรูปงามกำลังเอนกายอยู่หน้ารถเบนท์ลีย์ ริมฝีปากของเขายกยิ้มอย่างขี้เล่น จ้องมองมาทางเธอที่เพิ่งตื่นนอนและแต่งตัว “ไม่เรียบร้อย”

ณิชาพ่นลมหายใจ ก่อนจะรีบวิ่งออกจากระเบียงและกลับไปที่ห้องนั่งเล่นอย่างรวดเร็ว เพื่อหลีกเลี่ยงสายตาที่เจ้าเล่ห์ของเขา

“คุณบอกให้ฉันเตรียมอะไรนะ” เมื่อกี้เธอได้ยินไม่ชัด เธอแค่สังเกตเห็นว่าเขาอยู่ชั้นล่าง

เสียงของเวธัสยังแอบแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ “ร่างข้อตกลงก่อนสมรสเสร็จแล้ว คุณเอาสมุดทะเบียนบ้านมาด้วย เราจะไปที่สำนักทะเบียนกัน”

“เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?” ณิชาตะลึง “คุณทีปกรบอกว่าต้องอีกสองสามวันไม่ใช่หรอ?”

“รีบแต่งตัวแล้วลงมา” เวธัสไม่ได้อธิบายมากมายขนาดนั้น

ณิชาเหลือบมองผู้ใหญ่และเด็กทั้งสองคนในห้องนอน “ตอนบ่ายได้ไหม? สำนักทะเบียนยังไม่เปิดเลย เจนนี่และลูกทั้งสองยังไม่ตื่น ฉันต้องเตรียมอาหารเช้าให้พวกเขา ตอนบ่ายๆ ถ้าฉันจัดการทุกอย่างแล้ว ฉันจะไปหาคุณที่บริษัท”

ในสายเงียบในทันที

ณิชาส่งเสียงไปสองครั้ง เธอรู้ว่าเวธัสไม่พอใจ

เพราะเธอทำตัวงี่เง่า และพยายามเลื่อนการแต่งงานออกไปเรื่อยๆ

แต่ตอนนี้เธอไม่มีความคิดนี้แล้วจริง ๆ เธอแค่ต้องการรอให้เจนนี่และลูกสองคนกินข้าวเช้าให้เสร็จก่อนไป

ที่สำคัญเธอยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟัน ตอนที่ไปจดทะเบียนสมรสก็ต้องถ่ายรูป เธอจะทำตัวสบายๆ ไม่ได้?

“เมื่อวานเลื่อนเป็นวันนี้ วันนี้เลื่อนเป็นตอนบ่าย ตอนบ่ายจะเลื่อนเป็นพรุ่งนี้อีกไหม?” หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง น้ำเสียงที่เย็นชาของชายหนุ่มก็แสดงความไม่พอใจก็ดังขึ้น

“ฉันไม่ได้...”

ติ๊ด

จู่ๆ ชายคนนั้นก็ตัดสายทิ้ง เหลือไว้แต่น้ำเสียงที่ว่างเปล่า

ณิชาเหลือบมองโทรศัพท์ของเธอ เธอรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย

เธอรู้ว่าเขาเป็นคนใจร้อน ในช่วงเวลานี้ ความอ่อนโยนและการดูแลที่เธอได้รีบจากเขา เพราะเขายอมให้เธอ

คนที่เย็นชา เอาแต่ใจ และไร้เหตุผล นี่ถึงจะเป็นนิสัยที่แท้จริงของเขา

ณิชาคิดว่าเวธัสโกรธและได้จากไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงมัดผมยาวของเธอขึ้นอย่างง่ายๆ เธอตั้งใจว่าหลังจากอาบน้ำเสร็จจะไปที่ห้องครัวเพื่อทำอาหารเช้า

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

ทันใดนั้นก็มีเสียงแตรขึ้นที่ชั้นล่าง เสียงนั้นดังขึ้นติดต่อกัน ไม่มีช่องว่างเลย

ตอนนี้เวลายังเช้าอยู่ เพิ่งเจ็ดโมงเช้ากว่า

มีคนไม่น้อยที่เริ่มออกจากบ้าน

ณิชาที่สวมคาดผมกำลังล้างหน้าอยู่ตรงหน้ากระจก เมื่อเธอได้ยินเสียงดัง เธอก็มีลางสังหรณ์ที่แย่มาก