กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 353

ณิชาพบว่าเวธัสกำลังจ้องมาที่เธอ เธอกลัวว่าเขาจะทำอะไรเกิน เธอจึงหยิบปากกาขึ้นมาจากช่องเก็บของเพื่อเซ็นชื่อ

แต่เธอไม่ได้เซ็นในทันที เธอจ้องไปที่เวธัสด้วยความสงสัย

“คุณไม่ได้จงใจซ่อนเอกสารข้อตกลงเหล่านั้นใช่ไหม?”

ปกติชายหนุ่มหญิงสาวชนชั้นสูงที่แต่งงานกัน มักจะต้องร่างข้อตกลงก่อนสมรสกันก่อน

การแบ่งทรัพย์สินเป็นสิ่งสำคัญ

ท้ายที่สุดแล้ว จุดประสงค์ของการแต่งงานก็เพื่อการเติบโตทางด้านต่างๆ ในทางที่ดีขึ้น ไม่ใช่เพราะกลัวว่าหากในอนาคตมีการเปลี่ยนแปลง แล้วตอนที่หย่าร้างกัน แล้วอีกฝ่ายหนึ่งจะแบ่งทรัพย์สินไปครึ่งหนึ่ง

ดังนั้น ณิชาจึงเห็นด้วยกัยการร่างข้อตกลงก่อนสมรส

ในทางกลับกัน เธอรู้สึกว่ามันจำเป็นมาก เพราะนี่เป็นการให้เกียรติทั้งสองฝ่าย

ดวงตาแหลมคมของเวธัสหรี่ลงเล็กน้อย “ผมจำต้องต้องซ่อนด้วยเหรอ?”

ณิชาตอบอย่างไม่เกรงกลัว “แต่คุณก็โกหกฉันหลายครั้งเหมือนกัน”

นิ้วเรียวของเวธัสงอเล็กน้อย ก่อนจะเคาะไปที่พวงมาลัย

“คุณบอกมาเลย จะเซ็นหรือไม่เซ็น?”

เมื่อดูจากท่าทางของเขาแล้ว ไม่ว่าเธอจะเซ็นหรือไม่เซ็น ยังไงเขาก็จะลากเธอไปที่สำนักทะเบียน

ณิชาเหลือบมองที่มุมล่างขวาตรงหน้าที่ต้องเซ็นชื่ออย่างเงียบๆ ชื่อเวธัส สนธิไชยเซ็นไว้ตรงนั้น เธอหายใจเข้าลึก ๆ

“ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าคุณใส่ข้อตกลงอะไรไปบ้าง แต่ฉันไม่ได้สนใจเรื่องทรัพย์สิน แต่สนใจแค่สิทธิ์ในการดูแลลูกสองคนเท่านั้น...” หลังจากพูดจบ ณิชาเชื่อว่าเขาจะไม่ใช้วิธีอะไรแบบนี้มาเพื่อหลอกเธอ อีกอย่างเขาก็ได้เซ็นชื่อเขาไปแล้ว

เวธัสและณิชา ชื่อของทั้งสองเรียงต่อกัน

คนหนึ่งดูแข็งแกร่งทรงพลัง อีกคนดูอ่อนโยนสง่างาม

เวธัสเก็ยเอกสารไปอย่างพึงพอใจ เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะจูบที่ริมฝีปากเธอ เขากัดริมฝีปากล่างของเธออย่างมีเลศนัย

“วางใจเถอะ ผมไม่ทำให้คุณเสียเปรียบหรอก” นี่เธอยังกลัวว่าเขาจะหลอกเธออีกหรอ?

ถ้าจะมีใครหลอกใคร ก็คงเป็นเขาที่ถูกเธอหลอก

……

เวธัสสั่งให้เอกเตรียมอาหารเช้าให้กับเจนนี่และลูกทั้งสองคน ส่วนเขาก็พาณิชาไปที่สำนักทะเบียน

เดิมทีณิชาคิดว่ายังเช้าอยู่ คนในสำนักทะเบียนน่าจะไม่เยอะ

คาดไม่ถึงเลย ตรงประตูเต็มไปด้วยผู้คนที่มายืนต่อแถวกัน

คู่รักชายหนุ่มหญิงสาวจับมือกัน หน้าทางเข้าสำนักทะเบียนมีคนต่อแถวยาวมาก

เช้าในวันที่เข้าสู่ฤดูหนาวมันหนาวมาก มีชายหนุ่มหลายคนที่จับมือหญิงสาวใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อ ณิชาเห็นแล้วก็รู้สึกอิจฉามาก นี่คือความสุขที่เรียบง่ายใช่ไหม?

ในตอนที่เธอกำลังครุ่นคิดอยู่ เธอก็เห็นคนข้างๆ เดินเข้าไปตรงที่ประตู

“แถวยาวถึงข้างหลังโน่น คุณจะไปไหน?” ณิชาดึงเขาไว้ มีคนกำลังมองดูพวกเขาอยู่

เพราะเวธัสเป็นคนที่มีเสน่ห์เยอะมากๆ ทุกครั้งที่ออกไปข้างนอกก็จะมีคนมารุมล้อมเสมอ

เวธัสขมวดคิ้วและมองไปที่แถวที่ยาวมากๆ

“ผมติดต่อผู้รับผิดชอบในสำนักทะเบียนไว้แล้ว ผมให้พวกเขาจัดการให้เราก่อน”

ณิชารีบเขย่งเท้าปิดปากของเขา เพราะกลัวว่าเขาจะทำให้ทุกคนไม่พอใจ

ที่นี่มีคนมากมายที่เข้าแถวอยู่!

เธอปิดปากของเขาไว้ ริมฝีปากอุ่นๆของเวธัสเปิดออกเล็กน้อย และปลายลิ้นของเขาแตะไปที่ฝ่ามือของเธอ

แก้มของณิชาแดงขึ้นเล็กน้อย เธอยกมือออกจากปากของเขาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกะพริบตามองไปที่เขา “คุณไม่คิดว่าการเข้าแถวรอจดทะเบียนสมรสเหมือนกับทุกคน มันเป็นเรื่องที่มีความสุขมากเหรอ?”

“มันวุ่นวาย” ริมฝีปากบางของเวธัสเปิดออกและปิดลง ดวงตาของเขาสั่นไหวเล็กน้อย

“แบบนี้แหละ ถึงจะรู้สึกมีความสุข” ณิชาคว้าแขนเขา ไม่ยอมให้เข้าไปแซงคิว “ถ้าให้ผู้ช่วยค่อยจัดการทุกอย่างให้ แม้แต่การประสบการณ์ในการจดทะเบียนสมรสยังไม่สามารถสัมผัสเองได้เลย ถ้าอย่างนั้นชีวิตก็คงจะน่าเบื่อมาก?”

เวธัสพยายามเงียบไว้ เธอเกลี้ยกล่อมเขาได้สำเร็จ

แม้ว่าเขาจะไม่ชอบให้ทุกคนจับตามอง แต่ถ้าเธอชอบ เขาก็ยินดีที่อยู่เป็นเพื่อนเธอ

ณิชายิ้ม ก่อนจะลากเขาไปต่อแถวที่ท้ายแถว

แถวเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ณิชาก็ชวนเขาพูดคุยตลอด

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา ก็ถึงคิวของพวกเขา

พวกเขายื่นเอกสารที่ช่องหน้าต่าง ก่อนจะกรอกเอกสาร จากนั้นทั้งสองคนก็ไปถ่ายรูปทะเบียนสมรส

ณิชามองไปยังแสงไฟที่ส่องอยู่ตรงหน้าเธอ ไฟนี้สามารถทำให้เห็นรอยต่างๆบนใบหน้าได้ และเธอก็รู้สึกเสียใจในทันที

เธอรีบออกมาเกินไป จนไม่ได้แต่งหน้า

ในทางกลับกัน ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ เธอ เขาสวมชุดสูทไว้อย่างเรียบร้อย ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาไม่มีที่ติ แม้แต่รูขุมขนก็เล็กมาก ท่าทีของเขาก็ดูดี และมีออร่ามาก

นี่มันผิดแผนไป! ที่อยู่ดีๆ เธอก็มาที่นี่เพื่อจดทะเบียนสมรสเลย...

“คุณชาย คุณนาย กรุณานั่งตรงนี้ค่ะ” พนักงานที่ถ่ายรูปพูดกับณิชาและเวธัสด้วยรอยยิ้ม

คุณชาย คุณนาย?

เมื่อณิชาได้ยินสองคำนี้ เธอก็หันไปมองทางเวธัส?

ซึ่งเขาก็บังเอิญมองมาทางเธอพอดี ทั้งคู่สบตากันชั่วครู่หนึ่ง

ณิชาเหมือนถูกไฟลวก เธอรีบหลบสายตาด้วยความตื่นตระหนก

หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นเล็กน้อย...

ในอดีต เธอเอาแต่แกล้งทำเป็นเลื่อนการจดทะเบียนสมรสกับเขาออกไป แต่เมื่อเธอได้ยินเจ้าหน้าที่เรียกเธอว่าคุณนาย เธอก็รู้สึกทั้งมีความสุขและก็ลังเล

เธอรอคอยที่จะเป็นคุณนายแห่งตระกูลสนธิไชยของเขามาโดยตลอด

เธอก็ละอายใจอยู่บ้าง ตอนที่ถ่ายรูปณิชาจงใจนั่งห่างจากเวธัสเล็กน้อย

อันที่จริงก็ไม่ไกลมาก แต่ก็ใกล้ชิดขนาดนั้น

เวธัสนั่งตัวตรง เธอไม่ได้ใส่ใจกับรายละเอียดนี้

เจ้าหน้าที่มองไปที่หน้ากล้อง เหมาะสมเหมือนกิ่งทองใบหยกเลย

“คู่สามีภรรยานั่งใกล้ๆกันหน่อยนะ” เจ้าหน้าที่เตือน

ณิชาขยับเข้าไปใกล้เวธัส ตอนนี้เสื้อผ้าของพวกเขาแนบชิดกันแล้ว เธอรับรู้หัวใจที่เต้นแรงของเขา

“ใกล้อีกนิดนะ”

ต้องใกล้กว่านี้อีกเหรอ?

แก้มของณิชาแดงขึ้นเล็กน้อย ในขณะที่เธอกำลังจะขยับเข้าไปใกล้อีกนิด เอวของเธอก็อบอุ่นขึ้นในทันที

เวธัสไม่พอใจกับท่าทีที่ชักช้าของเธอ เขายื่นมือไปดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาทันที

ณิชาเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ ท่าทีของเธอแข็งทื่อเล็กน้อย

แชะ!

เจ้าหน้าที่กดชัตเตอร์ และยกมือทำท่าโอเค

“ทำได้ดีมาก ขอแสดงความยินดีด้วยนะ”

เมื่อออกจากสำนักทะเบียน ตอนที่ณิชาเห็นรูปร่างของเธอในรูปทะเบียนสมรสเอียงเล็กน้อย เธอจ้องไปที่เวธัสด้วยความไม่พอใจ แต่เวธัสจ้องไปข้างหน้า เขานั่งตัวตรง เหมือนว่าเธอจะดูไม่ค่อยจริงจังมากนัก แก้มเธอเป็นสีแดง

แน่นอนว่าที่เธอหน้าแดงไม่ใช่เพราะความเขินอาย แต่เป็นเพราะกระวนกระวาย

นี่รูปทะเบียนสมรสของเธอออกมาเป็นแบบนี้เหรอ...

ณิชาไม่มีอารมณ์ที่จะชื่นชมทะเบียนสมรสใหม่อีกต่อไป ดังนั้นเธอยัดทะเบียนสมรสไว้ในอ้อมแขนของเวธัส ไม่อยากเห็นเลย

เวธัสเปิดทะเบียนสมรสออก เขาจ้องไปที่ณิชาบนพื้นหลังสีแดง

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นที่มุมปากของเขา

เขาไม่ได้บอกเธอว่า เธอในแบบนี้น่ารักมาก

……

แม้ว่าจะเป็นเรื่องง่ายที่จะจดทะเบียนสมรส แต่นี่เป็นการแต่งงานใหม่ หลังจากทั้งหมด ณิชาไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่แถวนั้น เธอตั้งใจวัตถุดิบ เพื่อที่คืนนี้จะได้ทำอาหารเย็นแสนอร่อย

ตอนที่เข็นรถเข็น เธอคิดว่าจะซื้ออะไรบ้าง

ปลายนิ้วเธอแตะไปที่ผักสีเขียวในตะกร้า และความรู้สึกอบอุ่นก็ผุดขึ้นในใจเธอ

ถ้าสามารถอยู่กับเวธัสแบบนี้ตลอดไป...

“ณิชา ในที่สุดฉันก็หาเธอเจอ” น่าเสียดาย เสียงแหลมของหญิงสาวพูดขัดจังหวะจินตนาการอันแสนหวานของณิชาในขณะนั้น

เมื่อได้ยินเสียง ณิชาเงยหน้าขึ้น เธอเห็นแก้วตาที่สวมรองเท้าส้นสูง และชุดขนสัตว์กำลังเดินเข้ามาหาเธอ