กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 362

น้ำตาลพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะโน้มน้าวตัวเองว่าชายที่เธอกอดอยู่คือเวธัส ริมฝีปากสีแดงของเธอและจูบกองทัพ

การหายใจของกองทัพผิดปกติ นิ้วใหญ่ของเขาจิ้มเข้าไปในกระโปรงของน้พตาล...

น้ำตาลขนลุกไปทั่ว เมื่อนึกถึงความอัปยศที่ณิชามอบให้เธอ เธอก็จงใจส่งเสียง ทำให้กองทัพร้อนรุ่ม

……

หลังจากออกจากสนามกอล์ฟ เวธัสก็จับมือณิชาและเดินเข้าไปในรถ กรามที่เข้มงวดของเขาตุงมาก ราวกับว่าเขาไม่มีความสุขมาก เขาบังคับให้ณิชาเข้าไปในรถ

ความกดอากาศรอบตัวผู้ชายนั้นต่ำมาก

ณิชากำลังนั่งอยู่บนที่นั่งข้างคนขับ ก่อนที่เธอจะคาดเข็มขัดนิรภัย กรามของเธอก็ยื่นขึ้นมาทันที

หลังจากนั้น ร่างสูงของเวธัสก็รังแกเขาโดยไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ และจูบริมฝีปากของเธออย่างลึกซึ้ง

“อือ...” ณิชาตกใจกับการกระทำของเขา

เวธัสเปิดปากของเธอและกัดริมฝีปากของเธอด้วยริมฝีปากของเขา ทำให้เธอไม่มีโอกาสหายใจเลย

จนกระทั่งเปลือกตาของณิชาพลิกออกมา เธอแทบหายใจไม่ออก และเขาก็ปล่อยริมฝีปากของเธออย่างไม่พอใจ

สมองของณิชาขาดออกซิเจน ทำให้เขาได้ยินเสียงแม่แววในหูของเขา “ฉันเสียใจมาก”

“...” ณิชามึนงงและไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร

วินาทีถัดมา เธอเห็นเขาใกล้เข้ามาอีกครั้ง เขากอดเธอแน่น ก่อนจะกัดใบหูของเธอแล้วพึมพำ “ผมน่าจะบอกพวกเขาไปเลยว่าตอนนี้คุณเป็นภรรยาของผม น้ำตาลจะได้ไม่กล้าทำร้ายคุณ”

ดวงตาของณิชาสับสน แต่เขาก็ได้สติเพราะคำพูดของเขา

เวธีสกัดติ่งหูของเธอเป็นการลงโทษ

“เมื่อไหร่จะให้ผมประกาศ”

ณิชารู้สึกอึดอัด เธอหดคอลง และรีบปลอมปีศาจกษัตริย์

“เราเป็นสามีภรรยาอย่างถูกกฎหมายแล้ว แต่แคนอื่นไม่รู้ รอฉันประสบความสำเร็จ เราจะจัดงานวิวาห์ที่ยิ่งใหญ่และเซอร์ไพรส์คนที่ไม่ชอบเรา นี่มีความสุขมากกว่านะ?”

เธอพูดอย่างร่าเริงมากจนเวธัสมองเธออย่างดุๆ

ณิชารีบยิ้มอ้อน

เวธัสขับรถกลับบ้านและผ่านสี่แยกไฟแดง ณิชาอิงอยู่บนหน้าต่างของที่นั่งข้างคนขับ เธอมองขึ้นไป ก็เห็นร้านชุดแต่งงานแบรนด์ฝรั่งเศสพอดี

คู่บ่าวสาวที่กระตือรือร้นเดินเข้าไปในร้านชุดแต่งงาน และออกมาพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขา

ณิชาจ้องไปที่ชุดแต่งงานสีขาวที่หน้าต่าง

แน่นอนว่าเธอตั้งตารอที่จะจัดงานแต่งงานกับเวธัส แต่นอกเหนือจากการถูกดูหมิ่นจากตระกูลสนธิไชยแล้ว การทำงานเธอก็ไม่ประสบความสำเร็จ เธอยังมีความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างหนึ่ง

เธอหวังว่าจะมีพ่ออยู่เคียงข้างในวันที่เธอแต่งงาน

เธอจูงมือพ่อเดินไปบนพรมแดงผืนยาว

พ่อวางมือของเธอบนฝ่ามือของเจ้าบ่าว และอวยพรอย่างจริงใจที่สุด

เมื่อ 4 ปีที่แล้ว พ่อของเธอไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย ณิชารู้สึกว่าครอบครัวของเธอยังไม่สมบูรณ์ แม้ว่าทุกวันนี้จะมีความสุข แต่เธอยังคงนึกถึงสุขุมตลอด

ดังนั้นเธอยังคงต้องการรออีกสักนิดและวันหนึ่งอาจมีปาฏิหาริย์ บางทีสุขุมอาจกลับมาอยู่ตรงหน้าของเธอในทันใด

จากหางตาของเวธัส ณิชามองชุดแต่งงานสีขาวที่แขวนอยู่ในหน้าต่างกระจก กระโปรงยาวลากพื้น งดงามสูงส่ง และสวยมาก เธอน่าจะ...ตั้งตารอเหมือนกันใช่ไหม?

การรับรุ้นี้ มันบรรเทาความหดหู่ใจในหัวใจของเขาเล็กน้อย

สายตาของเขากวาดไปตรงท้องแบนของเธออีกครั้ง

ถ้ามีลูกอีกคน เธอจะให้ความสำคัญกับครอบครัวใช่ไหม?

ความคิดนี้เข้ามาในหัวเวธัส และหายไป เขาบอกว่าเขาจะเคารพการตัดสินใจของเธอ แต่เขาควรจะกลับผ่าตัดแก้หมันอีกครั้ง เขายังอยากมีลูกสาวที่น่ารักๆอีกคนหนึ่ง

……