กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 362

น้ำตาลพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะโน้มน้าวตัวเองว่าชายที่เธอกอดอยู่คือเวธัส ริมฝีปากสีแดงของเธอและจูบกองทัพ

การหายใจของกองทัพผิดปกติ นิ้วใหญ่ของเขาจิ้มเข้าไปในกระโปรงของน้พตาล...

น้ำตาลขนลุกไปทั่ว เมื่อนึกถึงความอัปยศที่ณิชามอบให้เธอ เธอก็จงใจส่งเสียง ทำให้กองทัพร้อนรุ่ม

……

หลังจากออกจากสนามกอล์ฟ เวธัสก็จับมือณิชาและเดินเข้าไปในรถ กรามที่เข้มงวดของเขาตุงมาก ราวกับว่าเขาไม่มีความสุขมาก เขาบังคับให้ณิชาเข้าไปในรถ

ความกดอากาศรอบตัวผู้ชายนั้นต่ำมาก

ณิชากำลังนั่งอยู่บนที่นั่งข้างคนขับ ก่อนที่เธอจะคาดเข็มขัดนิรภัย กรามของเธอก็ยื่นขึ้นมาทันที

หลังจากนั้น ร่างสูงของเวธัสก็รังแกเขาโดยไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ และจูบริมฝีปากของเธออย่างลึกซึ้ง

“อือ...” ณิชาตกใจกับการกระทำของเขา

เวธัสเปิดปากของเธอและกัดริมฝีปากของเธอด้วยริมฝีปากของเขา ทำให้เธอไม่มีโอกาสหายใจเลย

จนกระทั่งเปลือกตาของณิชาพลิกออกมา เธอแทบหายใจไม่ออก และเขาก็ปล่อยริมฝีปากของเธออย่างไม่พอใจ

สมองของณิชาขาดออกซิเจน ทำให้เขาได้ยินเสียงแม่แววในหูของเขา “ฉันเสียใจมาก”

“...” ณิชามึนงงและไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร

วินาทีถัดมา เธอเห็นเขาใกล้เข้ามาอีกครั้ง เขากอดเธอแน่น ก่อนจะกัดใบหูของเธอแล้วพึมพำ “ผมน่าจะบอกพวกเขาไปเลยว่าตอนนี้คุณเป็นภรรยาของผม น้ำตาลจะได้ไม่กล้าทำร้ายคุณ”

ดวงตาของณิชาสับสน แต่เขาก็ได้สติเพราะคำพูดของเขา

เวธีสกัดติ่งหูของเธอเป็นการลงโทษ

“เมื่อไหร่จะให้ผมประกาศ”

ณิชารู้สึกอึดอัด เธอหดคอลง และรีบปลอมปีศาจกษัตริย์

“เราเป็นสามีภรรยาอย่างถูกกฎหมายแล้ว แต่แคนอื่นไม่รู้ รอฉันประสบความสำเร็จ เราจะจัดงานวิวาห์ที่ยิ่งใหญ่และเซอร์ไพรส์คนที่ไม่ชอบเรา นี่มีความสุขมากกว่านะ?”

เธอพูดอย่างร่าเริงมากจนเวธัสมองเธออย่างดุๆ

ณิชารีบยิ้มอ้อน

เวธัสขับรถกลับบ้านและผ่านสี่แยกไฟแดง ณิชาอิงอยู่บนหน้าต่างของที่นั่งข้างคนขับ เธอมองขึ้นไป ก็เห็นร้านชุดแต่งงานแบรนด์ฝรั่งเศสพอดี

คู่บ่าวสาวที่กระตือรือร้นเดินเข้าไปในร้านชุดแต่งงาน และออกมาพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขา

ณิชาจ้องไปที่ชุดแต่งงานสีขาวที่หน้าต่าง

แน่นอนว่าเธอตั้งตารอที่จะจัดงานแต่งงานกับเวธัส แต่นอกเหนือจากการถูกดูหมิ่นจากตระกูลสนธิไชยแล้ว การทำงานเธอก็ไม่ประสบความสำเร็จ เธอยังมีความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอย่างหนึ่ง

เธอหวังว่าจะมีพ่ออยู่เคียงข้างในวันที่เธอแต่งงาน

เธอจูงมือพ่อเดินไปบนพรมแดงผืนยาว

พ่อวางมือของเธอบนฝ่ามือของเจ้าบ่าว และอวยพรอย่างจริงใจที่สุด

เมื่อ 4 ปีที่แล้ว พ่อของเธอไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย ณิชารู้สึกว่าครอบครัวของเธอยังไม่สมบูรณ์ แม้ว่าทุกวันนี้จะมีความสุข แต่เธอยังคงนึกถึงสุขุมตลอด

ดังนั้นเธอยังคงต้องการรออีกสักนิดและวันหนึ่งอาจมีปาฏิหาริย์ บางทีสุขุมอาจกลับมาอยู่ตรงหน้าของเธอในทันใด

จากหางตาของเวธัส ณิชามองชุดแต่งงานสีขาวที่แขวนอยู่ในหน้าต่างกระจก กระโปรงยาวลากพื้น งดงามสูงส่ง และสวยมาก เธอน่าจะ...ตั้งตารอเหมือนกันใช่ไหม?

การรับรุ้นี้ มันบรรเทาความหดหู่ใจในหัวใจของเขาเล็กน้อย

สายตาของเขากวาดไปตรงท้องแบนของเธออีกครั้ง

ถ้ามีลูกอีกคน เธอจะให้ความสำคัญกับครอบครัวใช่ไหม?

ความคิดนี้เข้ามาในหัวเวธัส และหายไป เขาบอกว่าเขาจะเคารพการตัดสินใจของเธอ แต่เขาควรจะกลับผ่าตัดแก้หมันอีกครั้ง เขายังอยากมีลูกสาวที่น่ารักๆอีกคนหนึ่ง

……

ตระกูลรุ่งโรจน์

หลังอาหารเย็น คุณย่าศิริจันทร์นั่งบนโซฟาเพื่อดูข่าวบันเทิง

เมื่อก่อนเธอไม่ชอบดูสิ่งเหล่านี้มาก่อน แต่เนื่องจากชาลีละทิ้งธุรกิจครอบครัวขนาดใหญ่ของตระกูลรุ่งโรจน์ และไปเริ่มทำอาณาจักรความบันเทิงของเขา เธอจะดูตอนที่เธอเบื่อ

ตุ๊กรอดูแลอยู่ที่ด้านข้างและนำรังนกต้มไปให้หญิงชรา

“คุณชายตัวจริงดูดียิ่งกว่าในทีวีอีก” ตุ๊กหัวเราะและพูดติดตลก เมื่อเห็นว่าชาลีกำลังเข้าร่วมพิธีมอบรางวัลโดยมีดาราหญิงอยู่บนหน้าจอ

คุณย่าศิริจันทร์กินรังนกไปสองสามคำแล้วรู้สึกกังวลใจมาก

“เปลี่ยนแฟนไปเรื่อยๆ แต่ก็ไม่เห็นจะมีลูกเลย”

เมื่อรู้ว่าหญิงชรากังวลเรื่องความสัมพันธ์ของคุณชาลี ตุ๊กรีบปลอบเธอ “คุณชาลีแข็งแรงมาก ไม่ช้าก็เร็ว ยังไงคุณท่านก็จะได้อุ้มเหลนชายนะ”

“ฉันไม่ใช่พวกคนแก่หัวโบราณ เป็นเหลนสาวฉันก็ไม่ว่าอะไร” ยิ่งพูดก็ยิ่งเบื่ออาหาร เธอวางรังนกไว้บนโต๊ะอาหาร “เธอโทรหาชาลี บอกเขาว่า ปีนี้ถ้าไม่มีข่าวดี อย่ากลับมาหาฉันในช่วงปีใหม่!”

“คุณท่านอย่าพูดอะไรที่โกรธเลย คุณชายเป็นคนกตัญญูที่สุด ถ้าเขามีเวลายังไงก็กลับมาหาคุณท่านเป็นคนแรก”

“ถ้าวีอยู่ก็คงจะดี…” ความคิดของคุณย่าหายไปในทันใด ดวงตาของเธอเศร้าสร้อย “ชาลีสนิทกับวีมาตั้งแต่ยังเด็ก ถ้าเธออยู่ด้วย ก็คงจะช่วยฉันสั่งสอนชาลี”

ตุ๊กถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ ในใจ

คุณย่าศิริจันทร์หันไปมองตุ๊ก “ฉันได้ยินมาว่าณิชากลับมาจากฝรั่งเศสแล้วเหรอ?”

ตุ๊กพยักหน้าเล็กน้อย “ใช่ค่ะ และคุณเวธัสรักเธอมาก จนตอนนี้เขาไม่อยู่ในคฤหาสน์สนธิไชยแล้ว คุณหนูก็ไปอยู่ในคอนโดด้านนอกกับเธอ อาจเป็นเพราะว่าท่านประเสริฐไม่ชอบณิชา”

“คนอย่างเขาเคยชอบใครบ้าง” คุณย่าศิริจันทร์ไม่พอใจประเสริฐเป็นพิเศษ

ยิ่งประเสริฐไม่ชอบ เธอก็ยิ่งชอบ

“เธอไปเตรียมของขวัญให้ฉันด้วย อะไรที่ไอ้แก่นั่นไม่ชอบ ฉันก็จะเข้าไปยุ่ง!”

……

ตอนที่น้ำตาลออกจากห้องพักในโรงแรมที่เปิดโดยกองทัพ ก็ 5ทุ่มแล้ว

รถพี่เลี้ยงมารออยู่ก่อนแล้ว

ผู้ช่วยก้อยยื่นน้ำอุ่นหนึ่งแก้วให้เธอ

น้ำตาลให้ความสำคัญกับการดื่มน้ำมาก ไม่ว่าเขาจะกระหายน้ำหรือไม่ก็ตาม เขาต้องการดื่มน้ำเสมอ

แต่วันนี้เธออารมณ์ไม่ดี และปัดแก้วน้ำที่ก้อยยื่นมาให้ และขึ้นรถพี่เลี้ยงไปด้วยความโกรธ

กองทัพที่อยู่ในโรงแรมเพิ่งได้เธอ สุดท้ายก็บอกว่าการตัดสินใจขั้นสุดท้ายว่าจะร่วมมือกับณิชาไหม ขึ้นอยู่กับคุณหนูใหญ่

คุณหนูใหญ่ ถ้าอย่างนั้นคนตัดสินใจก็คือชลิดา?

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เธอถูกกองทัพหลอก และรับใช้เขาโดยเปล่าประโยชน์!

ชายชราชอบทำอะไรแปลกๆ บนเตียงเป็นพิเศษ และเธอถูกทรมานจนเกือบตาย

“คุณน้ำตาล คอของคุณไม่ค่อยสบาย ฉันทำชาน้ำผึ้งส้มโอมาให้ คุณอยากดื่มหน่อยไหม” ก้อยมองดูใบหน้าที่ไร้ความปรานีของน้ำตาลอย่างไม่เป็นมิตร และถามอย่างระมัดระวัง

“ไปให้พ้น!” น้ำตาลหันหน้าไปทางน้ำที่ผู้ช่วยส่งมาให้ ก่อนจะปัดทิ้งไป “แต่ละคนไม่ได้เรื่องเลย”

ไม่รู้ว่าบริษัทรับคนแบบนี้มาได้ยังไง เลยส่งผู้ช่วยแบบนี้มาให้

ชาน้ำผึ้งส้มโอหกบอกตัวก้อย เสื้อผ้าของเธอแนบกับผิวหนังของเธอ ก้อยกัดปาก ไม่กล้าที่จะร้องไห้

น้ำตาลลมหายใจปกติ เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาบริษัทนักสืบส่วนตัวที่เธอเคยซื้อไว้

“ไปจับตาดูณิชาไว้ ถ้าเธอมีข่าวว่าเธอร่วมมือกับDS Groupอย่าลืมบอกฉัน”

ณิชา?

เมื่อก้อยได้ยินสองคำนี้ เธอก็จ้องไปที่น้ำตาลอย่างว่างเปล่า

เมื่อน้ำตาลวางสาย ก็พบกับดวงตาที่โง่เขลาของก้อย “เช็ดน้ำออกจากหน้า อย่าทำให้รถฉันเปื้อน”

“คุณ...คุณน้ำตาล ผู้หญิงที่คุณพูดถึงเมื่อกี้คือณิชาใช่ไหม?”