กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 385

ณิชาถูกชลิดาปฏิเสธตรงๆ แบบไม่มีเยื่อใย

แต่ณิชาก็ไม่ได้จะยอมแพ้

พอดีกับที่เวธัสโทรมาหา เธอรับสายแล้วก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง

แต่ลมที่ท่าเรือนั้นแรงมาก จนฟังไม่ได้ศัพท์ เวธัสไม่รู้ว่าเธอพูดอะไรกันแน่ เลยบอกให้เธอกลับบ้านเร็วๆ หลังจบงาน หรือส่งโลเคชั่นให้เขา เขาจะไปรับเธอเอง

ณิชาไม่อยากอยู่ที่ท่าเรืออีกแล้ว จึงเรียกรถกลับบ้าน

ช่วงนี้มีเรื่องเกิดขึ้นเยอะมาก เวธัสไม่พอใจที่เธอเฉยชากับเขาและลูกๆ เพราะเรื่องงาน

ณิชาเองก็รู้สึกผิดมากเช่นกัน การต้องหาจุดสมดุลระหว่างครอบครัวกับงาน จะพูดเล่นๆ ไม่ได้

เพื่อเป็นการชดเชยให้กับพ่อลูกทั้งสาม เธอเข้าครัวทำอาหารมื้อใหญ่ตอนเย็น

แถมยังเล่นเกมกับตัวน้อยสองคนด้วย

เวธัสนั่งอยู่บนโซฟาและเหลือบมองไปด้วยสายตาไม่พอใจ

ณิชาแกล้งทำเป็นไม่เห็นแล้วเล่นเกมต่อไป แต่ฝีมือของลูกทั้งสองคนเก่งมาก แม้ว่าพวกเขาจะยอมอ่อนให้เธอแล้วแต่เธอก็ตายเร็วทุกครั้ง

“หม่ามี๊ครับ อย่าทำแบบนั้นสิ ตัวละครของฝ่ายตรงข้ามเป็นประเภทใช้ความเร็ว ส่วนของมี๊ใช้ความอึด ต้องหาทางทำให้เลือดเขาลดลงสิ” อรัลที่เฝ้าดูหม่ามี๊แพ้สองเกมรวด ก็กะพริบตาปลอบโยนเธอ

ณิชารู้สึกว่าตัวเองอ่อนเกินไป ขนาดเด็ก 3 ขวบครึ่งยังสู้ไม่ได้ เธอก็หันไปมองเวธัสแล้วบ่น

“ทำไมยีนคุณถึงดีอย่างนี้”

“เอาจอยเกมมาให้ผม" เวธัสถอดเสื้อสูทออกแล้วเดินเข้ามาอย่างสง่างาม “ผมจะสอนให้พวกเขารู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่แทนคุณเอง”

ปากน้อยๆ ของอรัลขยับ อยากจะบอกว่าเขาเตือนอย่างปรานีแล้ว แต่พอเห็นท่าทีจริงจังของเวธัส เขาก็เลือกที่จะเงียบแล้วเริ่มที่จะต่อสู้กับปีศาจกษัตริย์กับปัณณ์

ณิชาก็อยากเห็นภาพพ่อลูกสามคนเพชิญหน้ากัน เธอก็รีบลุกจากพรมแล้วยื่นจอยเกมให้เขาอย่างตื่นเต้น

เวธัสมองดูเด็กสองคนที่นั่งขัดสมาธิกับพื้น ก็ผยองเล็กน้อย

“เร็วสิ เกมกำลังจะเริ่มแล้ว!” ณิชากดไหล่เขา นัยน์ตาเป็นประกาย แล้วพูดอย่างเจ้าเล่ห์ “คืนนี้ถ้าใครชนะล่ะก็ ฉันจะนอนกับคนนั้น”

เวธัสได้ยินอย่างนั้นก็นั่งลงบนพื้นสีหน้าจริงจัง

เด็กสองคนนี้จะแย่งหม่ามี๊กับเขาทุกคืน ต้องสั่งสอนให้พวกเขารู้กฎเกณฑ์ซะมั่ง

พ่อลูกนั่งขัดสมาธิเรียงกันสามคน จ้องตรงไปที่หน้าจอเกม ดูอบอุ่นและมีชีวิตชีวามาก

ณิชาถือโอกาสที่ทั้งสามคนกำลังเล่นเกมกันอย่างจริงจังอยู่นั้น เอากล้องมาเก็บบรรยากาศที่แสนสุขนี้ไว้

เดิมเวธสคิดว่าการต่อสู้กับลลูฏชายวัยสามขวบครึ่งเป็นการปอกกล้วยเข้าปาก แต่ไม่คิดเลยว่าลูกฝาแฝดทั้งสองจะรู้ใจกันขนาดนี้ เล่นเกมกันเป็นทีมเวิร์คได้อย่างดี

เวธัสเกือบติดกับดักของคนสองคนแล้ว โชคดีที่เขาออกมาทัน เอาชนะเด็กสองคนนี้ด้วยประสบการณ์

ปัณณ์อึ้ง ไม่ยอมแพ้จะให้เวธัสเล่นอีกรอบ

เวธัสเหลือบมองนาฬิกา นี่ก็ดึกแล้ว เงยกรามอย่างเย่อหยิ่งจองหอง

“คืนนี้พอแค่นี้ ได้เวลานอนแล้ว”

“ไม่เอา ไม่เอานะ มาเล่นกันอีกรอบเถอะ” ปัณณ์ กอดต้นขาของวุธัสไม่ยอมปล่อย “รอบนี้ผมกับอรัลชนะแน่”

เวธัสอยากจะดึงเจ้าตัวเล็กออกไป แต่ไม่คิดว่าเจ้าตัวเล็กจะแรงมากขึ้นเรื่อยๆ

เขาหรี่ตาลง “แล้วพ่อก็ให้เมียพ่อไปนอนกับลูกน่ะเหรอ”

ปัณณ์ถูกมองเจตนาออกอย่างปรุโปร่ง กะพริบตาอย่างเขินอาย อ้อนวอน “ที่ไม่กล้ารับคำท้าเพราะกลัวแพ้ใช่ไหมล้า เล่นอีกรอบเถอะน้า เล่นกับปัณณ์อีกรอบนะ ปัณณ์อยากให้เล่นด้วยอ่า...”

จริงๆ ณิชาไม่ได้ส่งเสริมให้เด็กๆ เล่นเกมนานๆ แต่ปัณณ์แสดงท่าทีอ่อนหวานแบบนี้ต่อหน้าเวธัส เธอก็กลับกันทันที

เวธัสถูกลากกลับมาที่เครื่องเล่นเกมอีกครั้ง