กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 396

คำพูดของก้อยเตือนสติสิดาอย่างชัดเจนว่าถ้าเธอยืนยันความเป็นแม่ลูก สิดาก็อาจจะไม่เหลืออะไร

และตัวเธอเองก็จะตกงานในสนธิไชยกรุ๊ปด้วย

สิดามองไปที่ก้อยแล้วมองไปที่ณิชา แต่สุดท้ายเธอก็ยอมไม่พูดอะไร ซึ่งเท่ากับยอมรับคำตอบของก้อย

นัยน์ตาของณิชาเต็มไปด้วยความผิดหวังหนักอึ้ง

“ก็ได้ ฉันมันคนชั่ว ฉันไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้ว! จะทำอะไรก็ตามใจ แต่ถ้าอนาคต โดนหลอกมา ไม่ต้องมาร้องไห้หาฉันก็แล้วกัน!” พูดจบ ณิชาก็เดินออกไปอย่างโกรธจัด

เดิมที เธออาศัยอยู่ที่หมู่บ้านออเรนจ์เป็นเวลาหลายปี ก็ผูกพันมาก แถมเจนนี่ก็มีบ้านอยู่ที่นี่ด้วย ณิชาก็คิดอยากจะกลับมาบ่อยๆ

แต่ตอนนี้เธอไม่กลับมาเร็วๆนี้แน่

ถูกต้องแล้ว ก้อยเป็นลูกสาวแท้ๆของเธอ เธอก็เป็นแค่ลูกเลี้ยง

เธอจะไว้ใจก้อยมากกว่ามันก็แน่นอนอยู่แล้ว

เพื่อรักษาเกรียติและชื่อเสียงตอนนี้ของเธอไว้ เธอก็ไม่มีทางบอกความจริงกับตัวเอง

...

อีกด้านหนึ่ง น้ำตาลหาท่านรองของตระกูลรุ่งโรจน์เจอคือพิภพ

พิภพเป็นลูกชายคนที่สองของคุณย่าศิริจันทร์ เป็นลุงคนรองของชาลี

อย่างไรก็ตามพิภพเป็นคนที่ชอบคิดการใหญ่แต่ไปไม่เคยถึง ในสายตาของคุณย่าศิริจันทร์เขาเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ในบริษัทก็ไม่ได้รับผิดชอบหน้าที่ใหญ่โตอะไร

เดิมทีพิภพก็ดูถูกคนนอกอย่างน้ำตาล โดยเฉพาะที่เธอเกี่ยวข้องกับวงการบันเทิง

ถึงจะบอกว่าวงการบันเทิงเป็นสิ่งล่อใจความใฝ่ฝันของคนมากมาย แต่ก็เป็นแค่การแสดง

ดังนั้นพิภพก็ปฏิเสธที่จะเจอน้ำตาลตั้งแต่แรกแล้ว ไม่ไปพบเธอ

น้ำตาลใช้เส้นสายมากมาย กว่าจะแอบมาเจอพิภพได้ในการประมูล

พิภพชอบสะสมของเก่า เวลาไม่มีอะไรทำก็มักจะมาหาของในงานประมูล

ตอนที่น้ำตาลปรากฏตัวขึ้นข้างๆที่นั่งของเขาพิภพก็แต่ตอบรับคำทักทายปกติ

“คุณลุงคะ หนูรู้ว่าคุณยุ่ง ไม่ได้อยากจะเจอฉัน แต่ถ้าหนูมีเรื่องดีๆ ที่อยากคุยกับคุณลุงล่ะ” น้ำตาลพูดกับพิภพด้วยรอยยิ้ม

พิภพไม่ได้หล่อเท่าพสิษฐ์ รูปร่างหน้าตาของเขาดูธรรมดามาก เขาถามอย่างประชดว่า “ฉันได้ยินมาว่าหลานหาคนลงทุนให้ตัวเองเล่นหนังมามากแล้วนี่ ทำไมกัน อยากให้ลุงช่วงสนับสนุนเหรอ”

“คุณลุงพูดไปใหญ่แล้วค่ะ หลานจะกล้าดียังไงมารบกวนคุณลุงเรื่องแบบนี้” น้ำตาลพูดเนิบๆ หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากกระเป๋าถือสีทองแล้วยื่นให้พิภพ

พิภพไม่ได้อยากรับมา สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่รายการประมูล

ริมฝีปากสีแดงอบอุ่นของน้ำตาลยกขึ้นเล็กน้อย "คุณลุง ถ้าคุณไม่ดู คุณจะต้องเสียใจแน่"

พิภพหึเบาๆ ไม่เชื่อที่น้ำตาลพูด

น้ำตาลน้ำเสียงหมดหนทางแฝงไปด้วยความเสียใจ "ตอนแรกหนูอยากจะช่วยให้คุณลุงได้มีภาพพจน์ที่ดีขึ้นในสายตาคุณย่า ในเมื่อคุณลุงไม่ต้องการ หนูไปหาคนอื่นก็ได้ค่ะ”

หลังจากพูดจบ น้ำตาลก็ลุกขึ้นจะจากไป ทันทีที่พิภพได้ยินว่าคุณย่า ประสาทที่อ่อนไหวของเขาก็ตื่นตัวขึ้นมาทันที

ทุกคนรู้ดีว่าเขาไม่มีบทบาทอำนาจอะไรในตระกูลรุ่งโรจน์ แค่ดีกว่าคนว่างงานนิดหน่อย

“เดี๋ยวก่อน”

พิภพเริ่มสนใจขึ้นมาทันที หยิบกระดาษในมือของน้ำตาลมา

มันเป็นกระดาษแผ่นบางๆ บนนั้นก็มีคำศัพท์ทางเทคนิคหลายคำที่พิภพไม่เข้าใจ ตามด้วยการวิเคราะห์ตัวเลขจำนวนมาก และในคอลัมน์สุดท้าย –

ยืนยันความสัมพันธ์เครือญาติข้ามรุ่น

พิภพดูสับสน เขาขมวดคิ้ว "ฉันคิดว่ามันคืออะไร! แค่เศษกระดาษนี่อะนะ น้ำตาล เธอนี่แกล้งคนเก่งจริงๆ!"

"คุณลุง ทำไมไม่ถามล่ะคะว่าผลทดสอบเครือญาติแผ่นนี้เป็นของใครกับใคร" น้ำตาลถอนหายใจ

พิภพสะกิดใจขึ้นเล็กน้อย ความคิดที่กล้าหาญก็ผุดออกมาในหัว

คุณแม่ตามหาน้องเล็กอยู่ตลอด อย่าบอกนะว่านี่เป็นผลตรวจของทั้งสองคน

รูม่านตาที่แฝงไปด้วยความไม่เชื่อขยายขึ้น เขาจ้องไปที่น้ำตาล

น้ำตาลยิ้มอย่างมีเสน่ห์ด้วยริมฝีปากสีแดง "ตอนนี้คุณลุงสนใจที่จะคุยกับหนูต่อไหมคะ"

พิภพได้รู้จากน้ำตาลว่าผมการตรวจสอบนี้เธอใช้ผมของคุณแม่กับหญิงสาวคนที่มีกำไลข้อมือที่ตกทอดกันมาของตระกูลรุ่งโรจน์ พูดอีกนัยหนึ่งก็คือผู้หญิงคนนั้นเป็นหลานสาวของคุณแม่

พิภพตื่นเต้นมาก

คุณแม่ตามหากานต์รวีแทบบ้า ถ้าเขาช่วยตามหาลูกสาวของกานต์รวีกับกานต์รวีจนเจอ...

พิภพถามอย่างตื่นเต้นเกี่ยวกับตัวตนของผู้หญิงคนนั้น ได้รู้ว่าเธอชื่อ ก้อย สาธินีโตในชนบท แต่โชคไม่ดีที่กานต์รวีตายไปแล้ว

แต่ไม่เป็นไร การสามารถตามหาลูกสาวของกานต์รวีได้ก็ถือว่าเป็นความสำเร็จที่ใหญ่!

เขามีความสุขมาก ไม่สนใจการประมูลแล้ว เขาก็เรียกคนขับให้ขับรถมาทันที เขาจะไปรับหลานสาวของเขา

ตอนที่วิ่งไปที่ประตู เขาก็วิ่งกลับมาอย่างสงสัย แล้วจ้องน้ำตาล——

“เธอรู้อยู่แล้วว่าการหาเบาะแสของวีเจอเป็นความชอบที่ยิ่งใหญ่ ทำไมเธอเอาโอกาสดีๆแบบนี้มาให้ฉันล่ะ”

น้ำตาลจ้องไปยังผลตรวจสอบอย่างใจหาย แล้วพูดอย่างเสียใจ พูดว่า "คุณย่าจะไม่ให้หนูเข้าไปในคฤหาสน์ตอนนี้ แม้ว่าหนูจะมีรายงานนี้แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร งั้นก็ให้ลุงได้มีผลงานบ้าง หวังว่าต่อไปลุงจะช่วยหนูบ้างนะคะ”

พิภพเชื่อว่าเป็นความจริง “ไม่มีปัญหา! ตราบใดที่ฉันได้หน้าแล้ว ต่อไปฉันช่วยเธอได้ไม่น้อยเลยล่ะ! เธอมั่นใจว่าผู้หญิงคนนี้เป็นหลานสาวของฉันแน่นอน”

“ถ้าเป็นเรื่องโกหกฉันจะกล้าเอามาให้คุณลุงดูเหรอคะ”

พิภพวิ่งออกไปแล้ว น้ำตาลก็ยิ้มและบอกก้อยให้เตรียมตัว

พิภพถูกลากมาด้วย ทุกอย่างจะเรียบร้อย

ณิชา โชคดีของเธอก็ควรจบลงเท่านี้แหละ!

...

“ฮัดชิ้ว!"

วันนี้ณิชาจามเป็นครั้งที่หกแล้ว แถมยังจามไม่หยุด

อลิสายื่นทิชชูให้เธอ แล้วยิ้มอย่างสงสัย “เธอบอกว่าเธอทำให้ก้อยกับแม่โกรธใช่ไหม พวกเขากำลังนินทาเธออยู่หรือเปล่า”

ณิชามองต่ำให้ท่าทีของอลิสา

เธอไม่ได้บอกอลิสาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างก้อยกับสิดา แค่บอกว่ามีความบาดหมางกันกับก้อย

แต่ในใจก็มีความกังวล...

พรุ่งนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ณิชาจองแผนการเดินทางล่วงหน้าแล้ว อยากพาลูกทั้งสองออกไปเที่ยวกับเวธัส แล้วก็ถ่ายรูปครอบครัวด้วยเลย

ตอนที่เธอกำลังจะเลิกงาน เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากเวธัส

เวธัสก็เลิกงานเร็ววันนี้ รอเธออยู่ที่ชั้นล่าง

ณิชารีบเก็บข้าวของทันที อดใจลงไปข้างล่างไม่ไหวแล้ว

ไม่คิดเลยว่าน้ำเพชรก็เพิ่งออกมาจากลิฟต์ ทั้งสองเจอกันโดยไม่ตั้งใจ

ณิชาเพิกเฉยต่อสายตาที่จ้องเขม็งของน้ำเพชรวิ่งข้ามถนนต่อหน้าเธอไปอีกฟาก เห็นเวธัสแล้วก็เปิดประตูแล้วก้มตัวลงนั่ง

เนื่องจากกระจกที่นั่งคนขับเปิดอยู่ จากมุมของน้ำเพชร ก็จะเห็นใบหน้าทางข้างที่ไร้ที่ติของเวธัส...

น้ำเพชรได้เห็นก็ใจสั่น!

ณิชานั่งอยู่ที่เบาะข้างคนขับ ชายหนุ่มก็คาดเข็มขัดนิรภัยให้กับเธอ เข้าไปใกล้กันมาก

เธอมองดูรุ่นรถอีกครั้ง มันคือเบนท์ลีย์ใหม่เอี่ยม

ดูเหมือนว่าจะเป็นรถที่เพิ่งไปรับมา...

ก็ไม่ได้หรูหราเท่าไหร่หรอกนะ

น้ำเพชรเย้ยหยันในตอนแรก จากนั้นก็หุบยิ้มอย่างรวดเร็ว

เป็นรถที่คุณชลิดาให้กับสามีณิชาหรือเปล่านะ