กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 396

คำพูดของก้อยเตือนสติสิดาอย่างชัดเจนว่าถ้าเธอยืนยันความเป็นแม่ลูก สิดาก็อาจจะไม่เหลืออะไร

และตัวเธอเองก็จะตกงานในสนธิไชยกรุ๊ปด้วย

สิดามองไปที่ก้อยแล้วมองไปที่ณิชา แต่สุดท้ายเธอก็ยอมไม่พูดอะไร ซึ่งเท่ากับยอมรับคำตอบของก้อย

นัยน์ตาของณิชาเต็มไปด้วยความผิดหวังหนักอึ้ง

“ก็ได้ ฉันมันคนชั่ว ฉันไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้ว! จะทำอะไรก็ตามใจ แต่ถ้าอนาคต โดนหลอกมา ไม่ต้องมาร้องไห้หาฉันก็แล้วกัน!” พูดจบ ณิชาก็เดินออกไปอย่างโกรธจัด

เดิมที เธออาศัยอยู่ที่หมู่บ้านออเรนจ์เป็นเวลาหลายปี ก็ผูกพันมาก แถมเจนนี่ก็มีบ้านอยู่ที่นี่ด้วย ณิชาก็คิดอยากจะกลับมาบ่อยๆ

แต่ตอนนี้เธอไม่กลับมาเร็วๆนี้แน่

ถูกต้องแล้ว ก้อยเป็นลูกสาวแท้ๆของเธอ เธอก็เป็นแค่ลูกเลี้ยง

เธอจะไว้ใจก้อยมากกว่ามันก็แน่นอนอยู่แล้ว

เพื่อรักษาเกรียติและชื่อเสียงตอนนี้ของเธอไว้ เธอก็ไม่มีทางบอกความจริงกับตัวเอง

...

อีกด้านหนึ่ง น้ำตาลหาท่านรองของตระกูลรุ่งโรจน์เจอคือพิภพ

พิภพเป็นลูกชายคนที่สองของคุณย่าศิริจันทร์ เป็นลุงคนรองของชาลี

อย่างไรก็ตามพิภพเป็นคนที่ชอบคิดการใหญ่แต่ไปไม่เคยถึง ในสายตาของคุณย่าศิริจันทร์เขาเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ในบริษัทก็ไม่ได้รับผิดชอบหน้าที่ใหญ่โตอะไร

เดิมทีพิภพก็ดูถูกคนนอกอย่างน้ำตาล โดยเฉพาะที่เธอเกี่ยวข้องกับวงการบันเทิง

ถึงจะบอกว่าวงการบันเทิงเป็นสิ่งล่อใจความใฝ่ฝันของคนมากมาย แต่ก็เป็นแค่การแสดง

ดังนั้นพิภพก็ปฏิเสธที่จะเจอน้ำตาลตั้งแต่แรกแล้ว ไม่ไปพบเธอ

น้ำตาลใช้เส้นสายมากมาย กว่าจะแอบมาเจอพิภพได้ในการประมูล

พิภพชอบสะสมของเก่า เวลาไม่มีอะไรทำก็มักจะมาหาของในงานประมูล

ตอนที่น้ำตาลปรากฏตัวขึ้นข้างๆที่นั่งของเขาพิภพก็แต่ตอบรับคำทักทายปกติ

“คุณลุงคะ หนูรู้ว่าคุณยุ่ง ไม่ได้อยากจะเจอฉัน แต่ถ้าหนูมีเรื่องดีๆ ที่อยากคุยกับคุณลุงล่ะ” น้ำตาลพูดกับพิภพด้วยรอยยิ้ม

พิภพไม่ได้หล่อเท่าพสิษฐ์ รูปร่างหน้าตาของเขาดูธรรมดามาก เขาถามอย่างประชดว่า “ฉันได้ยินมาว่าหลานหาคนลงทุนให้ตัวเองเล่นหนังมามากแล้วนี่ ทำไมกัน อยากให้ลุงช่วงสนับสนุนเหรอ”

“คุณลุงพูดไปใหญ่แล้วค่ะ หลานจะกล้าดียังไงมารบกวนคุณลุงเรื่องแบบนี้” น้ำตาลพูดเนิบๆ หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากกระเป๋าถือสีทองแล้วยื่นให้พิภพ

พิภพไม่ได้อยากรับมา สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่รายการประมูล

ริมฝีปากสีแดงอบอุ่นของน้ำตาลยกขึ้นเล็กน้อย "คุณลุง ถ้าคุณไม่ดู คุณจะต้องเสียใจแน่"

พิภพหึเบาๆ ไม่เชื่อที่น้ำตาลพูด

น้ำตาลน้ำเสียงหมดหนทางแฝงไปด้วยความเสียใจ "ตอนแรกหนูอยากจะช่วยให้คุณลุงได้มีภาพพจน์ที่ดีขึ้นในสายตาคุณย่า ในเมื่อคุณลุงไม่ต้องการ หนูไปหาคนอื่นก็ได้ค่ะ”

หลังจากพูดจบ น้ำตาลก็ลุกขึ้นจะจากไป ทันทีที่พิภพได้ยินว่าคุณย่า ประสาทที่อ่อนไหวของเขาก็ตื่นตัวขึ้นมาทันที

ทุกคนรู้ดีว่าเขาไม่มีบทบาทอำนาจอะไรในตระกูลรุ่งโรจน์ แค่ดีกว่าคนว่างงานนิดหน่อย

“เดี๋ยวก่อน”

พิภพเริ่มสนใจขึ้นมาทันที หยิบกระดาษในมือของน้ำตาลมา

มันเป็นกระดาษแผ่นบางๆ บนนั้นก็มีคำศัพท์ทางเทคนิคหลายคำที่พิภพไม่เข้าใจ ตามด้วยการวิเคราะห์ตัวเลขจำนวนมาก และในคอลัมน์สุดท้าย –

ยืนยันความสัมพันธ์เครือญาติข้ามรุ่น

พิภพดูสับสน เขาขมวดคิ้ว "ฉันคิดว่ามันคืออะไร! แค่เศษกระดาษนี่อะนะ น้ำตาล เธอนี่แกล้งคนเก่งจริงๆ!"

"คุณลุง ทำไมไม่ถามล่ะคะว่าผลทดสอบเครือญาติแผ่นนี้เป็นของใครกับใคร" น้ำตาลถอนหายใจ

พิภพสะกิดใจขึ้นเล็กน้อย ความคิดที่กล้าหาญก็ผุดออกมาในหัว

คุณแม่ตามหาน้องเล็กอยู่ตลอด อย่าบอกนะว่านี่เป็นผลตรวจของทั้งสองคน