กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 43

ชายคนนั้นเอนหลังพิงเก้าอี้ กางสมุดจดบนโต๊ะและกวาดสายตาไปทางณิชาด้วยแววตาที่ชั่วร้าย

ณิชารู้สึกตามสัญชาตญาณว่าวิธีที่เขาสอบปากคำเธอนั้นทำให้เธออึดอัดมาก

“เขาเป็นคู่หมั้นของฉันเมื่อ 4 ปีที่แล้ว ตอนนี้ไม่มีความสัมพันธ์อะไรแล้ว”

“ตามคำให้การของครอบครัวผู้ได้รับบาดเจ็บ คุณยังไปที่อิมพิเรียลคลับในคืนที่ฐานภพถูกทำร้าย ด้วยรายได้ปัจจุบันของคุณ คุณไม่มีคุณสมบัติที่จะไปที่นั่นเลย คุณไปทำอะไร? คุณต้องการที่จะขอให้ฐานภพกลับมาคบกับคุณอีกครั้ง แต่ฐานภพมีแฟนและปฏิเสธคุณ ดังนั้นคุณจึงโกรธและจ้างวานทำร้ายคนใช่ไหม??!”

“ไม่ใช่แบบนี้นะ!”

ณิชาตระหนักว่าเขาแอบสืบความจากเธอและน้ำเสียงของเขาก็เฉียบขาด “คืนนั้น ฐานภพกำลังจัดฉากให้ฉันขึ้นไป เขามอมไวน์ฉันและตั้งใจจะข่มขืนฉัน แต่โชคดีที่ฉันได้รับการช่วยเหลือจากเพื่อนในภายหลัง มิฉะนั้นตอนนี้ฐานภพควรจะนั่งอยู่ตรงนี้”

“เพื่อน? เพื่อนคนไหน?”

ชายคนนั้นเขียนคำสองสามคำลงบนบันทึก จากนั้นเงยหน้าขึ้นถามเธออีกครั้ง

ณิชาไม่ต้องการให้เวธัสมาเกี่ยวข้อง การเปิดเผยภาพถ่ายนั้นทำให้เกิดข่าวลือมากมายแล้ว ไม่ต้องพูดถึงว่าเขามีคู่หมั้นกันญ่าด้วย

เธอกัดริมฝีปากล่างเบาๆ พูดอย่างดื้อรั้น “สรุปคือคืนนั้นฉันเมาแล้วและไม่มีโอกาสก่ออาชญากรรม แทนที่จะสอบสวนฉันที่นี่ ไม่ไปหาคนที่ทำร้ายฐานภพล่ะ ฉันบริสุทธิ์!”

“บริสุทธิ์?” ได้ยินดังนั้น ชายคนนั้นก็เยาะเย้ยและมองเธออย่างเอียงๆ “เมื่ออาชญากรเข้ามาครั้งแรก เขาก็บอกว่าเขาบริสุทธิ์ทั้งนั้นเว้นแต่คุณจะบอกมาว่าใครช่วยคุณ เราตรวจสอบคำสารภาพเสร็จก็จะปล่อยคุณไป”

ณิชาขมวดคิ้ว “ฉันเมาจริงๆ ฉันไม่รู้อะไรเลย ...”

“ปัง!”

ชายคนนั้นทุบโต๊ะและจ้องมาที่เขาอย่างกระหายเลือด “ณิชา เป็นหน้าที่ของพลเมืองที่จะต้องร่วมมือกับการสืบสวน ผมคิดว่าคุณรู้ว่ามีปัญหากับกล้องวงจรปิดที่ชั้นบนสุดของอิมพิเรียลคลับในคืนนั้น ดังนั้นคุณก็เอาแต่อ้างโน่นอ้างนี่ ที่จริงแล้วคุณก็ได้จ้างให้ใครสักคนไปทำร้ายฐานภพ...”

ร่างกายของณิชาสั่นเล็กน้อยหลังจากถูกตะโกนใส่และเธอก็ประหลาดใจ

กล้องวงจรปิดมีปัญหา?

เวธัสทำเหรอ?

ก็ใช่ ฉากเช่นการต่อสู้ของเขากับฐานภพย่อมไม่สามารถเปิดเผยให้บุคคลภายนอกได้เห็น

ความเหนื่อยล้าปรากฏขึ้นบนแก้มขาว

“ถ้าคุณพบหลักฐานก็ฟ้องฉันได้เลย” ณิชาวางมือบนโต๊ะสอบปากคำอย่างเหนื่อยอ่อน “ ยังไงคุณก็กักฉันไว้สูงสุดแค่ 48 ชั่วโมงและฉันจะไม่ยอมรับในสิ่งที่ยังไม่ได้ทำ”

“ผมคิดว่าคุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตานะ...”

ชายคนนั้นแสดงท่าทีเย้ยหยันที่ร้ายกาจยิ่งกว่า...

ณิชาต้องการพูดอะไรมากกว่านี้แต่อีกฝ่ายก็หันหลังและจากไป

ในครึ่งวันถัดไป ณิชาได้สัมผัสการทรมานต่างๆ เพื่อให้เธอสารภาพความจริงออกมา

เธอไม่ได้รับน้ำและอาหาร และเธอไม่ได้รับอนุญาตให้นอนหลับ มีโคมไฟขนาดใหญ่วางอยู่บนโต๊ะสอบสวน แสงที่จ้าส่องลงมาทำให้เธอตาพร่า และเธอไม่สามารถลืมตาได้ แต่ก็ไม่ทำให้เกิดบาดแผลใดๆ

การเปิดรับแสงจ้าเป็นเวลานานทำให้ดวงตาของณิชาเปลี่ยนเป็นสีแดง

ในตอนแรกน้ำตายังคงไหล แต่น้ำตาค่อยๆ แห้งลงและดวงตาดูเหมือนจะเต็มไปด้วยทราย ถูกขยี้และเจ็บ

เธอเป็นหวัดอยู่แล้ว ซึ่งจะทำให้ดวงตาของเธอพร่ามัวด้วยแสงจ้า ทำให้อาการปวดหัวของเธอมากขึ้น

“พวกคุณกำลังบีบให้สารภาพ!ฉันขอทนาย! พวกคุณไม่มีสิทธิ์ทำกับฉันแบบนี้...” เธอตะโกนไปทางประตู แต่ร่างของเธอถูกล่ามไว้กับโต๊ะ หลุดไม่ได้

ด้านนอกประตู เจ้าหน้าที่ปฏิบัติหน้าที่คนอื่นๆ เข้ามาหลังจากได้ยินเสียงเรียกของณิชา

“กพลทำแบบนี้จะเกิดเรื่องไหม?”

“หลักฐานอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว แต่เธอไม่ยอมบอกความจริง ไม่ต้องห่วง ฉันเจออาชญากรประเภทนี้มามากแล้ว ไม่มีอะไรหรอก” ชายที่ชื่อกพลโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ

“แต่……”

“ฉันมีลำดับความสำคัญ คนไม่ตายหรอก”

เสียงของทั้งสองค่อยๆ หายไป และสภาพแวดล้อมก็เงียบลงอีกครั้ง