กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 42

หลังจากณิชาถูกพาตัวไป พี่แอนพบว่าโทรศัพท์มือถือของณิชาอยู่บนโต๊ะและลืมหยิบไป...

เธอก็เลยต้องใส่โทรศัพท์ในกระเป๋าและกลับไปที่บริษัท

ในเวลาเดียวกันสนธิไชยกรุ๊ป ห้องผู้อำนวยการสำนักงานชั้นบนสุด

“เหอะ หวานใจใหม่... แอบมีกิ๊ก...ตอนนี้นักข่าวชอบพาดหัวข่าวแบบนี้เหรอ"ชาลีนั่งอย่างเกียจคร้านบนโซฟา ขาข้างหนึ่งอยู่บนโต๊ะน้ำชา ถือไวน์แดงหนึ่งแก้วในมือ น้ำเสียงสั่นคลอนซ่อนความหยอกล้อไว้

เวธัสมองอย่างเย็นชา“ฉันสั่งให้แกซื้อสำนักพิมพ์นั้น ได้ซื้อไหม?”

“ฉันออกโรงทั้งคน เคลียร์เรียบร้อยแล้ว!”ชาลีพูดด้วยรอยยิ้ม “แต่เพียงวินาทีเดียวหลังจากที่ฉันซื้อสำนักพิมพ์นั้นเสร็จ คู่หมั้นของแกก็ส่งคนมาสืบหาตัวตนของณิชา มันเร็วมากจริงๆ…”

เวธัสไม่คิดว่านักข่าวจะติดตามเขา อาจเป็นภาพแอบถ่ายหรืออาจเป็นอุบัติเหตุ สรุปแล้วภาพถ่ายของเขาถูกเปิดเผยบนอินเทอร์เน็ต ไม่ว่าจะโชว์หน้าหรือไม่เขาก็เบื่ออยู่ดี

เมื่อคิดถึงกันญ่า เวธัสก็ขมวดคิ้วแน่นยิ่งขึ้น

“แกจะบอกเธอว่ายังไง”

“แน่นอนว่ามันเป็นอุบัติเหตุ ถ่ายไม่ติดด้านหน้า เลยไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร”

ชาลีผิวปากและชี้ไปที่ณิชาในรูป “ตระกูลสถานนท์นั้นมีแต่ผู้หญิงสวยๆ ดูกันญ่าและณิชาสิ พวกเธอเป็นนางฟ้าทั้งหมด ครั้งต่อไปถ้ามีสาวๆของตระกูลสถานนท์อีก อย่าลืมแนะนำให้ฉันรู้จักนะจ๊ะ……”

ชาลีเป็นเพลย์บอยที่รักการเที่ยวเล่น อิมพิเรียลคลับเป็นคลับที่เขาเปิดเพื่อความสะดวก

เวธัสเหลือบมองเพื่อนของเขาอย่างดูถูก ดวงตาของเขาหรี่ลงและกล่าวว่า “ขอยืมตัวศิลปินหญิงจากบริษัทบันเทิงของแกที่ดูเหมือนณิชาหน่อย”

“...ฉันไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม”ชาลีมองเวธัสอย่างสงสัย “แกไม่ใช่ว่าได้กับณิชาแล้ว และตอนนี้ก็คิดจะเล่นกับนางแบบอีกใช่ไหม”

“ไปให้พ้น!”เวธัสสะบัดเอกสารเข้าที่หน้าอกของชาลี

ชาลีจับหน้าอกของเขาอย่างเกินจริง “บ้าจริง คิดจะฆ่ากันหรือไง?”

ทันทีที่เขาพูดจบ โทรศัพท์ในกระเป๋าก็ดังขึ้นและเขาก็ยังเป็นผู้รับผิดชอบสำนักพิมพ์

ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดอะไร รอยยิ้มของชาลีก็เข้มขึ้นทันที...

หลังจากวางสายชาลีเห็นว่าเวธัสกำลังไปที่ห้องประชุม

โดยทั่วไปเขาไม่เคยเลื่อนงานส่วนรวมเพื่อเรื่องส่วนตัว

“เดี๋ยวก่อนธัส เดาสิว่าหวานใจใหม่ของนายตอนนี้อยู่ที่ไหน”ชาลีเรียกเวธัส

เวธัสไม่หยุด“ฉันต้องประชุม ไม่ได้ว่างแบบแก”

“ไม่สนุกเลยจริงๆ มันยากที่จะจินตนาการว่าคนอย่างแกมีคู่หมั้น?”

เวธัสนั้นไม่เกรงใจและขายาวก็ขยับเร็วขึ้น ในไม่ช้าก็ทิ้งเขาไว้ข้างหลัง

เมื่อเห็นว่าเขาจริงจัง ชาลีก็รีบตะโกนก่อนจะจากไป “ณิชาถูกจับตอนนี้ในสถานีตำรวจ! เหอะ หญิงสาวตัวเล็ก ๆ อ่อนโยน ไม่รู้ว่าถูกจับเข้าไปในสถานีตำรวจด้วยข้อหาอะไร...”

เขาชอบดูเรื่องสนุกของคนอื่นอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงรอให้เวธัสออกหน้าเพื่อณิชา

แต่ไม่คิดว่าเวธัสแค่หยุดเดินชั่วครู่และเดินออกจากสำนักงานทันที

ผู้หญิงคนนั้นถูกจับเข้าไปในสถานีตำรวจ เกี่ยวอะไรกับเขาด้วยล่ะ?!

ถึงกระนั้นชาลีก็ยังรู้สึกว่าความกดอากาศรอบ ๆ ตัวของเวธัสนั้นเย็นลงเล็กน้อย ขณะที่เวธัสเปิดประตูออกมา เขาเห็นเจ้าตัวอรัลยืนอยู่ที่ประตู

อรัลไม่ค่อยมาที่สนธิไชยกรุ๊ปแต่ไหนแต่ไร แต่เรื่องในวิลล่าก่อนหน้านี้ ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเวธัสและเขาแย่ลงอีกครั้ง ลุงชัยต้มซุปและยังคิดวิธีโน้มน้าวให้อรัลมาส่งด้วยตัวเอง

อรัลหลบเลี่ยงไม่ได้ เขาจึงเข้ามา

เวธัสส่งอรัลเข้าไปในห้องประชุมโดยไม่พูดอะไรมาก

เด็กน้อยผู้ไม่แยแสในตอนแรกวิ่งไปอย่างประหม่าและดึงกางเกงของชาลีเขาเงยหน้าขึ้นและถามอย่างกังวล “อาชาลีเมื่อกี้พูดอะไร? น้าณิชาเข้าไปในสถานีตำรวจเหรอ? เกิดอะไรขึ้นครับ?”

“หนูปัณณ์ แม่ของหนูเป็นอาชญากรที่จ้างวานคนอื่นฆ่า ตอนนี้เธอถูกจับและถูกส่งตัวเข้าคุกแล้ว หนูควรกลับไปหาพ่อของหนูโดยเร็วนะ!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ร่างของเด็กน้อยก็เหยียดตรง และใบหน้าที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะของเขาก็แสดงออกถึงความหนาวเย็นที่ไม่ตรงกับอายุของเขา

น้าณิชาไม่ใช่อาชญากร

เขาต้องการไปช่วยน้าณิชา!

แต่ครั้งที่แล้ว “เขา”ก่อเรื่องที่โรงพยาบาลแล้ว บอดี้การ์ดจ้องมาที่เขาและไม่ปล่อยให้เขาพ้นสายตา เขาจะช่วยน้าณิชาได้ยังไง

พ่อเหรอ? ดูเหมือนเขาจะรู้และไม่แยแส

ทันใดนั้นความคิดที่น่ากลัวอย่างยิ่งแวบเข้ามาในดวงตาของเขา แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นไปได้มากที่สุด

เขากดหมายเลขอื่นทันที...

……

ในห้องสอบสวน ณิชาถูกคุมขังเพียงลำพัง

ในห้องว่างเปล่ามาก มีเพียงชุดโต๊ะและเก้าอี้เหล็ก ไม่มีหน้าต่างและผนังสีดำ ทำให้ผู้คนรู้สึกถูกกดขี่

เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะพร้อมกุญแจมือ

ชายผู้รับผิดชอบในการสอบสวนดึงเก้าอี้ตรงข้ามกับเธอและนั่งตรงข้ามกับเธอ ขาของเก้าอี้เหล็กถูกับพื้น ทำให้เกิดเสียงสูงจนหูหนวก

ความผิดฐานจ้างวานทำร้ายผู้อื่น!

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ณิชาเข้าไปในสถานีตำรวจ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้รับการปฏิบัติเหมือนเป็นอาชญากร!

“คุณเป็นอะไรกับฐานภพ?”