กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 459

“นายจะหลบเองหรือว่าจะให้ฉันลงมือ? ”หลังจากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงที่เย็นชาของเวธัส ทั้งมีพลังและกดดัน

ถึงแม้ว่าบอดี้การ์ดจะรู้สึกลำบากใจ แต่ว่าก็ต้องรับผิดชอบต่อหน้าที่อย่างถึงที่สุด “ผมปล่อยให้คุณเข้าไปไม่ได้จริงๆ ครับ”

เวธัสหัวเราะอย่างร้ายกาจ ต้อนที่กำลังจะลงมือนั้น……

ประตูห้องแต่งหน้าก็ถูกเปิดออก

“เชอะ ธัส นี่แกอยากให้งานเลี้ยงต้อนรับของณิชาเปื้อนเลือดอย่างนั้นเหรอ? ”ชาลีเอามือข้างหนึ่งยันประตูเอาไว้ แล้วก็มองมาที่เวธัสด้วยใบหน้าที่เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม เหมือนกำลังยินดียินร้ายที่เห็นคนอื่นเป็นทุกข์

สายตาที่เย็นชาของเวธัสมองมาที่เขา “เดี๋ยวฉันจะมาคิดบัญชีกับแกทีหลัง ณิชาล่ะ? ”

“งานเลี้ยงต้อนรับณิชากำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว เลื่อนฤกษ์ไม่ดีนะ”ความหมายที่ซ่อนอยู่ในประโยคนี้ก็คือ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่อยากให้เวธัสกับณิชาได้เจอกัน

แต่เกิดไม่รู้ว่าณิชาคือลูกสาวของคุณป้า แน่นอนว่าชาลีจะสนับสนุนให้เวธัสตามภรรยากลับมาอย่างสุดกำลัง

แต่ว่าตอนนี้มันไม่เหมือนกัน……

ณิชาถูกตระกูลสนธิไชยทรมาน ต้องลำบากมาตั้งมากมาย เขาต้องเอาคืนจากคนของตระกูลสนธิไชยให้ได้

ถ้าจะให้เลือกระหว่างเพื่อนรักกับน้องสาว แน่นอนว่าชาลีต้องเลือกน้องสาวอยู่แล้ว

“คืนนั้นตอนที่เราดื่มด้วยกันที่อิมพิเรียลคลับ ตอนนั้นแกรู้แล้วใช่ไหมว่าณิชามีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับแก? ” เวธัสเห็นชาลีขวางอยู่ที่หน้าประตู นิ้วทั้งห้าของเขาก็เริ่มกำหมัดแน่น

“No”ชาลียื่นนิ้วออกมาอย่างร้ายกาจและส่ายไปมา “รู้ก่อนหน้านั้นอีก”

ริมฝีปากบางของเวธัสคลี่ยิ้มออกมา “ดีมาก พวกนายกล้ามาก”

ทุกคนต่างรู้ว่าณิชาเกี่ยวข้องกับตระกูลรุ่งโรจน์ แต่ว่ากลับพากันปิดหูปิดตาเขา

ต้องโทษเขาเองนั่นแหละที่มัวแต่ไปสืบเรื่องที่สุขุมถูกขังอยู่ เลยไม่ได้สนใจไปสืบเกี่ยวกับประวัติส่วนตัวของณิชา

พอคิดได้แบบนี้แล้วเวธัสก็ยิ่งหงุดหงิดมากกว่าเดิม พอได้กลิ่นดอกการ์ดิเนียจากตัวของชาลี ก็คิดว่าเขาน่าจะอยู่กับณิชามาพักหนึ่งแล้ว แม้แต่Repulse Bay Villaก็ถูกเธอไปปลูกดอกดอกการ์ดิเนียที่นั่น เขาผลักชาลีออกไปด้วยใบหน้าที่มืดมนแล้วก็เดินตรงเข้าไปในห้องแต่งหน้าทันที

ณิชากำลังนั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง และช่างแต่งหน้าก็กำลังจัดแจงชุดเดรสและแต่งตัวให้กับเธอ

ชุดเดรสนี้ค่อนข้างซับซ้อน บวกกับต้องเปลี่ยนทรงผมด้วย ให้สะดวกต่อการสวมมงกุฎ เธอก็เลยนั่งนิ่งไม่ขยับ ได้แค่สบตากับเวธัสผ่านทางกระจกเท่านั้น

หลังจากนั้นเธอก็เห็นเวธัสพุ่งเข้ามาอย่างดุดัน เขาไม่ได้สนใจช่างแต่งหน้าภายในห้องนี้เลย คว้าเอวของเธอแล้วก็ดึงเธอขึ้นมาจากเก้าอี้ วางเธอลงบนโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วก็ร่างกายที่ร้อนผ่าวก็กดเข้ามาหาเธอ

การกระทำของเวธัสนั้นมันรวดเร็วมาก ทุกคนคาดไม่ถึง ณิชาที่อยู่ดีๆ ก็ถูกเขาอุ้มขึ้นมาก็รู้สึกเวียนหัวไปหมด รู้สึกเหมือนกลายเป็นคนไร้น้ำหนักไปเลย

เหมือนกับพยายามร้องในลำคอ แต่ก็ไม่ได้เปล่งเสียงออกมา และริมฝีปากสีเชอร์รี่ของเธอก็ถูกเขาจูบด้วยความโมโห

กลิ่นของไวน์แดงติดอยู่ที่ปลายลิ้นของเธอ ผสมกับฮอร์โมนเพศชายที่แข็งแกร่ง ทำให้หัวใจของณิชาเต้นแรงมาก เธอจ้องเขม็งไปที่ชายหนุ่มที่จู่ๆ ก็บุกเข้ามาคนนี้……

คนเยอะขนาดนี้ เขากล้าได้ยังไง?

เธอเห็นท่าทางที่ตกใจของช่างแต่งหน้าจากหางตา ณิชาก็พยายามต่อต้าน ปากของเธอพยายามร้องออกมา พร้อมกับผลักเขาออก

เวธัสไม่สนใจการขัดขืนของเธอเลย เขาจับข้อมือของเธอไว้ด้วยมือข้างเดียว แล้วก็ดันเธอเข้ากับกระจกโต๊ะเครื่องแป้ง อีกมือหนึ่งก็จับเอวของเธอเอาไว้ ไว้อนุญาตให้เธอขยับ และก็จูบรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับเป็นการระบายอารมณ์ที่สั่งสมเอาไว้ทั้งหมดออกมา แล้วก็ปนไปด้วยการลงโทษเล็กน้อย

เธอไม่บอกอะไรเขาเลย！

ถูกตาแก่ข่มขู่ก็ไม่ยอมบอก พื้นหลังทางบ้านก็ไม่ยอมบอก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดีหรือว่าไม่ดีก็เก็บเอาไว้คนเดียว

เขาปวดใจ แล้วก็เสียใจ มากไปกว่านั้นคือรู้สึกเหมือนไม่ได้รับความเป็นธรรม

เขาสามารถให้เธอเป็นอันดับแรกได้ตลอดไป แต่ว่าสำหรับเธอนั้นมันไม่เป็นแบบนั้น