กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 466

เหอะ ทีตอนนี้มาพูดจาอ่อนหวานขึ้นมาเลย? เวธัสแอบสบถออกมาอย่างเย้ยหยันอยู่ภายในใจ

ลากเธอเข้ามาในลิฟต์ เวธัสพลิกมือกดเธอไว้กับผนังลิฟต์

หนึ่งมือค้ำเอาไว้บนผนัง หน้าอกที่แข็งแรงกำยำกดลงบนหน้าอกของเธอ ต้อนเธอเข้ามุม ลมหายใจของเขาเยือกเย็นเป็นพิเศษ

“ผมว่าพอคุณกลับไปที่ตระกูลรุ่งโรจน์ก็ลืมผมจนสนิทแล้วมากกว่า！ผมให้คุณโทรศัพท์มาหาผม หาโอกาสมาเจอกับผม แต่คุณกลับกล้าวิ่งแจ้นออกมานัดบอดเนี่ยนะ? เห็นผมที่เป็นสามีตามกฎหมายเป็นคนตายไปแล้วใช่ไหม?”

“เปล่านะๆ”มือเล็กๆของณิชาลูบไล้ตรงหน้าอกของเขาอย่างละมุนละไม ราวกับกำลังเกลี้ยกล่อมสิงโตที่ดุร้ายเกรี้ยวกราดอยู่“ยายส่งคนให้มาจับตาดูฉัน ฉันไม่มีโอกาสออกไปหาคุณจริงๆนะ……”

“แต่มานัดบอดคือมีโอกาสใช่ไหม?”

“ตอนแรกฉันกะที่จะนัดบอดเสร็จแล้วก็จะไปนัดเจอกับคุณ”ณิชายื่นมือออกมาสามนิ้วสาบาน แววตาใสแป๋วจ้องไปที่เขาด้วยความคับข้องใจ

ผิวขาวดุจหิมะ หน้าตาดุจภาพวาด ตอนที่ริมฝีปากสีชมพูเปิดปิดอย่างไม่หยุดไม่หย่อนนั้น มันทำให้ไฟโกรธแค้นนั้นของเขากลายเป็นไฟที่ลุกโชนขึ้นมาทันที

เขาอยากจะจูบเธอ ใช้ลิ้นตวัดไปตามรูปฟันของเธอ……

อยากจะกลบลมหายใจของไอ้ผู้ชายคนเมื่อตะกี้นี้ไปให้หมดซะ แล้วเหลือแต่กลิ่นอายของเขาแค่คนเดียวเท่านั้น！

เวธัสกระชากเนคไทออกด้วยความหงุดหงิด รู้สึกปากแห้ง แต่ในขณะนี้เอง ลิฟต์ก็เคลื่อนลงหนึ่งชั้น มาถึงชั้นสี่พอดี

ตรงประตู หลังจากที่ภูมิภัทรกับแชมป์ทางอาหารเสร็จแล้ว กำลังพูดคุยสัพเพเหระกัน เพื่อรอลิฟต์ลงไปชั้นล่าง

แต่เสียง“ติ๊ง”ดังขึ้น ประตูเปิดออก……

ภูมิภัทรกับแชมป์อึ้งตะลึงไป

เห็นเวธัสกำลังต้อนหญิงสาวคนหนึ่งเข้ามุมผนังด้วยความเกรี้ยวกราด รูปร่างที่สูงใหญ่ของเขาปกคลุมหญิงสาวจนมิด แขนข้างหนึ่งอยู่ตรงด้านข้างของศีรษะหญิงสาว บดบังสายตาของภูมิภัทรกับแชมป์พอดี

มองใบหน้าของหญิงสาวคนนั้นไม่ชัด แต่หน้าด้านข้างของเวธัสเปิดเผยออกมาโดยสมบูรณ์

มีแสงสาดส่องลอดประตูลิฟต์เข้ามา หางตาของณิชาก็เหลือบไปเห็นผู้ชายสวมใส่ชุดสูทสองคนที่ยืนอยู่ตรงประตู รู้สึกว่าน่าอับอายมากๆ กดหน้าไปข้างหน้าซบลงที่หน้าอกของเวธัสทันที

สองมือกอดเอวของเขาไว้แน่นไม่ห่างไปไหน

เวธัสตัวแข็งทื่อเล็กน้อย ปลายจมูกจรดบนเส้นผมของเธอ สูดกลิ่นหอมจางๆกลิ่นนั้น เขาชำเลืองมองภูมิภัทรกับแชมป์ตรงประตูด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ใด ปิดประตูลิฟต์ไปอย่างนิ่งเฉย แล้วกดขึ้นไปชั้นสูงสุดทันที

เปลวไฟเมื่อตะกี้ของเขาถูกเธอทำให้ลุกโชนขึ้นมา……

เวธัสไม่มีสีหน้าอารมณ์อะไรมากมาย ลากณิขาไปยังห้องของโรงแรมทันที ล็อคประตู เขาวางเธอลงบนเตียงที่นุ่มนวล

เธอยังจดจำการเต้นของหัวใจของเขาได้ดี

เขาก้มตัวลงจูบที่ริมฝีปากของเธอ เริ่มแนบแน่นเข้าไปมากขึ้น ณิชารู้สึกจิตใจสับสนวุ่นวาย คล้องคอของเขาเอาไว้ มืออีกข้างจับเสื้อของเขาไว้แน่น เหมือนกับกำลังจะผลักเขาออกไป แต่ก็เหมือนจะดึงเขาเข้ามาใกล้เหมือนกัน

ตอนที่บรรยากาศในห้องเริ่มทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ……

ก๊อกๆๆ

จู่ๆเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ราวกับเสียงฟ้าร้องสามครั้งดังขัดจังหวะพฤติกรรมที่คลุมเครือของพวกเขาทั้งสอง

เวธัสไม่สนใจ นิ้วมือยกคอเสื้อเธอขึ้นมา จูบอย่างดูดดื่มต่อ แต่เสียงเคาะข้างนอกประตูกลับดังขึ้นอย่างไม่หยุดไม่หย่อน ราวกับว่าตราบใดที่พวกเขาทั้งสองคนไม่เปิดประตู เสียงเคาะประตูก็จะไม่หยุดไปอย่างไรอย่างนั้น

ณิชาผละตัวออกมาจากเวธัสอย่างไม่เต็มใจ ระหว่างริมฝีปากกับฟันยังคงมีเส้นสีเงินเกี่ยวพันเอาไว้อยู่“มีคนเคาะประตู คุณไปดูหน่อยสิ”

“……”เวธัสหายใจไม่สม่ำเสมอ จ้องมองเธออย่างลึกซึ้ง

ผ่านไปสักพัก สุดท้ายก็ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวของเธอไว้ ลงจากเตียงมาอย่างรวดเร็วฉับไว“จะปล่อยคุณไปชั่วคราวก่อน เดี๋ยวผมจะให้คุณได้ชดใช่ให้กับผมอย่างเต็มเม็ดเต็มเหนี่ยว！”

น้ำเสียงที่ดุร้ายรุนแรง ทำให้สองเข่าของณิชาสั่นสะดุ้งอย่างอดไม่ได้