กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 471

หลังจากผ่านการตรวจสอบมาระยะเวลานาน รวมกับเงื่อนไขความต้องการที่เวธัสให้มา เอกก็ไปสอบถามเหล่าบรรดาแขกและพนักงานที่ไปเข้าพักที่โรงแรมทั้งหมด บังเอิญพบกับวิดีโออันหนึ่งเข้า

เป็นคู่รักคู่หนึ่งที่มาปีนเขาในละแวกนั้น ชอบถ่ายวิดีโอแล้วก็โพสต์ลงในโซเชียล เลนส์กล้องบังเอิญไปจับภาพภาพหนึ่งเข้าพอดี

เวธัสจ้องมองวิดีโอที่เอกส่งกลับมา รูม่านตาหดลงทันที

ภายในวิดีโอ เห็น“เวธัส”เป็นแบล็คกราวด์ของภาพในเลนส์กล้องอย่างชัดเจน กำลงเดินตรงไปที่ลานจอดรถ

หันมามองเลนส์กล้องโดยไม่ได้ตั้งใจ แววตาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมกระหายเลือด ราวกับเป็นอสูรกายที่ขึ้นมาจากนรก

สวมใส่ชุดสูทสีดำ เหมือนกับที่เขาใส่ในตอนนั้นไม่มีผิด แต่มีเพียงแค่……

สร้อยคอรูปหัวกะโหลกสีดำที่อยู่ตรงคอเส้นนั้นเพิ่มเข้ามา！

มันตรงกับคำให้การของสิดาขึ้นมาทันที

ผู้ชายที่ใส่สร้อยคอคนนี้นี่แหละที่ขับรถชนสิดา！

มุมล่างขวาของวิดีโอยังบันทึกเวลาเอาไว้ด้วย เป็นเวลาหนึ่งทุ่ม ในตอนนั้นเขาเพิ่งจะทำเรื่องเข้าพักเสร็จ น่าจะยังอาบน้ำอยู่ในห้อง

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ……

เมืองพรมี“เวธัส”สองคนนั่นเอง

คนที่อยู่ในวิดีโอคนนี้ ฉวยโอกาสตอนที่เขาอาบน้ำ แอบขับรถออกไปชนสิดา หลังจากเกิดเรื่องแล้วก็เอารถกลับมาคืนทำเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ส่วนตัวเองพอกินยาเสร็จแล้วก็หลับลึกมาก ไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น กลับกลายมาเป็นแพะรับบาป

“คุ…คุณเวธัส ผมได้ยินมาว่าลูกแฝดก็มีกรรมพันธุ์เหมือนกัน เป็นไปได้ไหมว่ายังมีพี่น้องฝาแฝดที่พลัดถิ่นอยู่ต่างแดนด้วยอีกคน?”เอกพูดถามขึ้นอย่างสั่นกระส่าย

ถ้าไม่ใช่ว่าเขารู้ดีว่าเวธัสไม่มีทางแสดงสีหน้าท่าทางโหดเหี้ยมดุร้ายกับคนแปลกหน้าแน่นอน เขาก็จะนึกว่าตัวเองจะเจอกับผีแล้วจริงๆ

ก่อนหน้านี้เวธัสก็มีความรู้สึกสงสัยบ้างแล้ว การที่เขากินยามากไป มันจะทำให้เขาความจำเสื่อมจริงๆไหม?

สิดาแสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าผู้ชายที่ชนเธอจนลอยกระเด็นมีท่าทีที่ไม่เหมือนกับตนเองเลย……

พอเห็นวิดีโอ ก็เข้าใจขึ้นมา แล้วก็รู้สึกช็อกตกใจด้วยเช่นกัน

“เรื่องนี้ยังมีใครรู้อีกไหม?”

เอกส่ายหัวอย่างจริงจัง“ผมไปตรวจสอบด้วยตัวเอง ไม่ได้บอกใครทั้งนั้น น่าจะไม่มีใครรู้แล้วครับ”

“นายปิดปากเก็บเรื่องนี้เอาไว้สักพักก่อนนะ”

“ครับ”

เวธัสก็เตรียมรายละเอียดกับเอกเรื่องที่ไปรับสุขุมในวันพรุ่งนี้ ก่อนจะขึ้นไปอาบน้ำอุ่น ล้างขนหมาที่น่ารังเกียจตามตัวออกให้หมด ขับรถไปที่คฤหาสน์ตระกูลสนธิไชย

เวลาค่อนข้างดึก ภายในคฤหาสน์ท่านประเสริฐก็เตรียมตัวจะเข้านอนแล้ว

ตอนที่ได้ยินเสียงคนรับใช้แจ้งว่าเวธัสมา ก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อย ก่อนจะคว้าเสื้อคลุมมาแล้วลงไปชั้นล่างทันที

ประเสริฐนั่งอยู่บนโซฟา มือหนึ่งค้ำไม้เท้าเอาไว้ พูดถามขึ้นด้วยน้ำเสียงทรงพลังน่าเกรงขาม“รีบร้อนมาหาฉันขนาดนี้ มีเรื่องอะไร?”

“ผมมีพี่น้องฝาแฝดไหม?”เวธัสก็ไม่ลังเล พูดเปิดประเด็นทันที

พ่อแม่ของเวธัสจากโลกนี้ไปนานมากแล้ว เขาไม่ค่อยมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งต่อพ่อแม่มากนัก วันนี้ก่อนที่จะยืนยันแล้วว่ามี“เวธัสที่เหมือนกันเป๊ะ”สองคน เขาถึงขนาดที่ไม่คิดพิจารณามาทางด้านประสบการณ์ในชีวิตของตัวเองเลย

ประเสริฐพูดขึ้นอย่างมั่นอกมั่นใจ“ไม่มี”

“ไม่มีจริงๆ?”เวธัสสงสัย คิ้วขมวด

“ฉันเห็นแกตั้งแต่ตอนเกิด ฉันจะไม่รู้ได้ยังไง? ตอนนั้นตารุจน์ต้องการที่จะอยู่ด้วยกันกับแม่ของแกให้ได้ ปฏิเสธเรื่องแต่งงานที่ฉันจัดแจงไว้ให้ ทำเอาจนฝ่ายหญิงฆ่าตัวตาย เล่นซะจนทั้งสองฝ่ายต่างไม่พอใจฉัน แต่แม้ว่าฉันจะโกรธที่เขาไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร แต่สุดท้ายเขาก็เป็นลูกชายแท้ๆของฉัน วันที่แกคลอดออกมา ฉันก็ไปดูแกที่โรงพยาบาล แถมยังมอบกุญแจอายุยืนให้อีกด้วย”ประเสริฐตอบกลับมาอย่างไม่สบอารมณ์

เขาก็กำลังคิดอยู่ว่าเวธัสมาหาดึกดื่นๆแบบนี้จะถามคำถามอะไร แต่กลับกลายเป็นคำถามที่เลอะเทอะแบบนี้ซะอย่างนั้น