กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 496

เนื่องจากเธอเพิ่งเสร็จสิ้นจากการเข้าลำดับวงศ์ตระกูล คนในตระกูลสนธิไชย จึงเรียกชื่อเธอแบบเดียวกันว่าคุณนาย

ณิชาแสร้งทำเป็นผู้วางอำนาจ ทั้งยิ่งใหญ่และสง่างาม ซึ่งถือได้ว่าเป็นการสร้างภาพลักษณ์ที่น่าเชื่อถือได้

ตามกฎของตระกูลสนธิไชย ณิชาและเด็กน้องทั้งสองจะอาศัยอยู่ในบ้านเก่าคืนนี้

เด็กน้อยสองคนถูกพาไปที่ห้องนอนเด็กก่อนเวลา

ปัณณ์ก็อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้มาระยะหนึ่ง ดังนั้น ลุงพรจึงรู้ดีถึงความชอบของเขา และเอาโมเดลที่เขาชอบมาให้ แน่นอน ที่จริงแล้ว เขาคิดที่จะจากไปก่อนเอง

ณิชาตามคนรับใช้ไปที่ห้องนอนของเวธัส

ตอนนี้ทั้งในนามและทางกฎหมาย เธอและเวธัสเป็นสามีภรรยากันอยู่แล้ว ดังนั้นเธอจึงอาศัยอยู่กับเวธัสได้อย่างเป็นธรรมชาติ

ทันทีที่ณิชาเปิดประตู เธอก็ต้องตกใจกับผังห้อง

ผ้าม่านในห้องนอนสุดหรูถูกแทนที่ด้วยสีแดง ในขณะที่เตียงขนาดคิงไซส์ถูกปูด้วยกลีบกุหลาบสีแดง และตรงกลางล้อมรอบด้วยกลีบสีชมพูเพื่อสร้างความรักที่สะดุดตา เหมือนทะเลกลีบดอก...

แม้แต่ชุดนอนที่วางอยู่บนโซฟาปลายเตียงก็ยังเป็นสีไวน์แดง

ตรงหน้ามีแต่สีแดง ดูร้อนแรงไปหมด

คนใช้หน้าแดงและหยิบกล่องดำเล็กๆ ขึ้นมาแล้วยื่นให้ณิชา “คุณหญิง นี่สำหรับคุณและคุณชาย คุณต้องรอจนกว่าคุณชายจะกลับห้อง แล้วคุณค่อยเปิดมัน คืนนี้ฉันขอให้คุณมีความสุข”

ณิชาจ้องไปที่คนรับใช้ที่วิ่งหนี มองไปที่กล่องและรู้สึกสับสน

เธอพักที่นี่แค่คืนเดียว ไม่ต้องแต่งให้เหมือนห้องวิวาห์ก็ได้?

แต่เธอกับเวธัสยังไม่มีงานแต่งงานจริงๆ และพวกเขาก็รีบไปจดทะเบียน ณิชามองดูห้องนอนที่จัดวางอยู่ตรงหน้าเธอมันดูเกินจริงมาก ดูมีความคาดหวังและความสุขเล็กน้อย...

ประเสริฐตั้งใจมาก

ณิชาเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับชุดนอนอยู่ในอ้อมแขนของเธอ

ห้องน้ำก็ถูกปกคลุมไปด้วยกลีบดอกสีแดง อากาศก็อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของดอกกุหลาบ...

……

เวธัสถูกเรียกตัวไปที่ห้องหนังสือโดยประเสริฐ

โคมระย้าคริสตัลหรูหราห้อยลงมาด้วยแสงที่งดงาม เวธัสก็เห็นได้ว่าตัวอักษรภาพจีนที่อยู่บนผนังหายไป และแทนที่ด้วยภาพวาดหมึกครอบครัวของเด็กน้อย

ต่อหน้าเวธัส ประเสริฐยังคงพยายามรักษาท่าทีของผู้อาวุโส

“เมื่อไหร่แกกับณิชาจะแต่งงานกัน”

เวธัสถามช้าๆ “คุณปู่สนใจเกี่ยวกับการแต่งงานของผมกับณิชาตอนไหนกัน?”

ประเสริฐหวังว่าพวกเขาจะจัดงานแต่งงานเร็ว ๆ นี้เพื่อประกาศให้โลกรู้ แต่ท่าทีของเวธัสนั้นดูไม่ร้อนรนเลย!

เขาเร่ง “ฉันหาคนดูวันให้แล้ว แนะนำให้แต่งงานในวันที่แปดเดือนแรกตามปฏิทินจันทรคติ แกกลับไปคุยกับภรรยาของแก ถ้าไม่มีปัญหาฉันจะ จัดเลย...”

“คุณปู่ไม่ควรบอกผม คุณควรบอกคุณศิริจันทร์” เขาและณิชาทำถูกอย่างก่อนจัดงานแต่งงาน

แต่ตามกระบวนการปกติ และท่าทีของศิริจันทร์ที่รักหลานสาวของเธอ คงต้องมีข้อกำหนดมากมาย ไม่เช่นนั้นถ้ายอมให้ณิชาและเวธัสแต่งงานกันง่ายๆ มันจะทำให้ณิชาลำบากแย่!

ประเสริฐเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะเอ่ยขึ้นอย่างเงียบๆ “ถ้าเธอต้องการพบฉัน แกจะได้มาถามฉันแบบนี้ไหม?”

“...” เวธัสเอาแขนโอบหน้าอกของเขา เขาดูมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น “นี่คือสิ่งที่ปู่ก่อขึ้น มันหลีกเลี่ยงไม่ได้”

“หลานอกตัญญู ฉันเป็นปู่ของแก! แกกล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนั้น” ประเสริฐหยิบหินขึ้นมาจากบนโต๊ะด้วยความโกรธ และกำลังจะทุบที่เวธัส แต่จู่ๆ เขาก็วางหินหยกขาวอย่างๆเงียบอีกครั้ง แล้วใช้ที่เขี่ยบุหรี่แทน

เวธัสหลบหนีได้อย่างง่ายดายโดยไม่สนใจความโกรธของชายชราและพูดอย่างเฉยเมย “ธีมงานแต่งงานเป็นไปตามรูปแบบของงานแต่งงานราชวงศ์เลย ผมฉันจะเกลี้ยกล่อมคุณศิริจันทร์แทนคุณปู่เอง”

เสียงคำรามของประเสริฐกลายเป็นคำว่า “ได้”