กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 506

เวธัสกับกกธูปเคยเจอกันในวงการสะสมก็เลยอธิบายเรียบๆ ว่า “ถ้ายังงั้นก็ถือว่าวันนี้คุณดวงดีมากเลยนะครับ เพราะว่าภาพวาดนี้ น้องสาวของภรรยาผมซื้อมาเพื่อมอบเป็นเกียรติให้กับศิริจันทร์ ว่ากันว่าราคาเป็นสิบล้านเลย”

“ภาพวาดราคาหลายสิบล้านงั้นเหรอ? ”กกธูปพยักหน้าอย่างตื่นเต้น “ภาพวาดต้นฉบับของมอริเซียนช่างคุ้มค่ากับราคานี้จริงๆ คุ้มแล้วที่ผมมาถึงที่นี่ด้วยตัวเอง”

เมื่อกี้ระหว่างรอกกธูปมาที่นี่ สายไหมก็พยายามจะคิดหาวิธีเช็ดไวน์แดงออกจากภาพวาดสีน้ำมันอยู่

แต่ว่าเธอก็ได้ลองทำทุกวิถีทางแล้ว แต่ก็ไม่สามารถทำให้แห้งได้หมด ก็เลยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยื่นให้กกธูป

กกธูปจับภาพวาดอย่างระมัดระวัง แล้วก็นำมาวางบนโต๊ะที่สะอาด พยายามสัมผัสพื้นผิวของภาพวาดอย่างโหดหา หลังจากนั้นก็ก้มหน้าลงไปดมกลิ่นบนภาพวาด สวมแว่นตาและถือแว่นขยาย พยายามวิเคราะห์อย่างละเอียดทีละนิ้ว

แต่ว่ายิ่งดู สีหน้าของเขาก็ยิ่งมืดมน

อุษาได้แต่ไล่ถามเขาไม่หยุด “ก็บอกแล้วว่ามันเป็นของจริงใช่ไหมล่ะ? ขอบคุณมากนะคะท่านกกธูปที่มาช่วยวินิจฉัย ให้ทุกคนได้รู้ ว่าสายไหมของพวกเราไม่มีทางทำเรื่องน่าอายอย่างการซื้อของปลอมหรอกค่ะ！”

ผู้หญิงคนนี้น่ารำคาญมาก ใบหน้าของกกธูปดูมืดมนลง เขาฟังจนเริ่มหมดความอดทน แล้วก็โยนแว่นขยายในมือไปด้านข้าง

“อะไรคือเรื่องหน้าไม่อาย? พวกคุณซื้อมาอย่างสบายใจมากเลยไม่ใช่เหรอ? 《ความสุข》อะไรนี่มันเป็นของปลอมโดยแท้จริงเลย！ขี้เลื่อยกินสมองหรือว่ายังไงกัน สู้เอาเงินสิบล้านไปบริจาคให้เด็กยากจนจะดีกว่านะ”

มาทำให้คนแก่ต้องเสียความรู้สึก

“อะไรนะ? เป็นของปลอมจริงๆ เหรอ? ”

“ไม่มีทาง แล้วทำไมสายไหมต้องเอาของปลอมมาโอ้อวดในที่สาธารณะด้วยล่ะ? หรือว่าท่านกกธูปกับณิชาสมรู้ร่วมคิดกัน เพราะว่าเมื่อกี้คุณเวธัสให้คนของเขาไปรับท่านกกธูปมา ไม่แน่ว่าระหว่างทางพวกเขาอาจล่อซื้อท่านกกธูปมาแล้วก็ได้……”

“ท่านกกธูปเป็นที่เคารพนับถืออย่างสูง และอยู่ในวงการภาพวาดสีน้ำมันมาหลายสิบปีแล้ว คุณสามารถใส่ร้ายผู้อื่นได้ แต่คุณไม่สามารถทำลายชื่อเสียงของที่สั่งสมมาตลอดชีวิตของท่านกกธูปได้หรอกนะ！”

สายไหมตัวสั่นเล็กน้อย และสีหน้าของอุษาก็แตกเป็นเสี่ยงๆ โดยสมบูรณ์

อุษาก้าวเข้าไปอย่างไม่อยากจะเชื่อ “มันจะเป็นของปลอมได้ยังไงกัน? ท่านกกธูปดูผิดรึเปล่าคะ? ”

สายไหมก็รีบตามมาเหมือนกัน “ท่านกกธูป ลองวิเคราะห์ดูอีกครั้งเถอะค่ะ เพราะว่ากลิ่นไวน์มันทำลายกลิ่นอื่นๆ ไปรึเปล่าคะ? เดิมกลิ่นนี้มันมีกลิ่นของยางสนอยู่ด้วยนะ……”

“ไม่ต้องดูแล้ว ผมศึกษาวิจัยเกี่ยวกับงานของมอริเซียนมาหลายปีมากแล้ว ไม่โดนหลอกง่ายๆ หรอกนะ นี่มันเป็นของปลอม！”กกธูปไม่อยากพูดถึงรูปภาพนี้อีกต่อไป เขาโบกมือด้วยความรังเกียจ ไม่แม้แต่อยากจะมองหน้าสายไหมเลยด้วยซ้ำ แล้วก็หันไปมองณิชาอย่างจริงจังแทน “สาวน้อย คุณรู้ได้ยังไงว่ารูปนี้มันเป็นของปลอม? ”

ระหว่างทางที่เอกพาเขามาที่นี่ก็ได้เล่าเรื่องราวให้เขาฟังหมดแล้ว

ว่ามีคนสงสัยว่าภาพวาดนี้เป็นของจริงหรือปลอม แล้วก็ให้เขามาช่วยตัดสิน

ตอนแรกเขาก็นึกว่าของราคาสิบล้านมันจะเป็นของจริง แต่ไม่คิดเลยว่า……มันจะปลอมซะยิ่งกว่าปลอมอีก！

ณิชาถูกปรมาจารย์แห่งวงการภาพเขียนสีน้ำมันจ้องเขม็ง ดังนั้นเธอก็เลยพูดในสิ่งที่พูดออกไปเมื่อกี้มาอีกครั้ง แล้วก็เพิ่มความคิดเห็นอีกสองสามข้อที่แยกว่ามันเป็นของจริงหรือว่าของปลอม

เธอพูดไปด้วย แล้วก็รู้สึกเก้อเขินไปด้วย

คำพูดพวกนี้ของเธอไปพูดกับคนอื่นนอกวงการยังพอฝืนไปได้ แต่พอมาอยู่ตรงหน้าของคนในวงการ ก็เหมือนกับต้องมาสอนจระเข้ว่ายน้ำ

“เธอเป็นคนช่างสังเกต สายตายอดเยี่ยม ถือว่าหาได้ยากนะครับ ถ้าเกิดว่าผมไม่ได้ศึกษาผลงานของอาจารย์มาอย่างละเอียด ก็คงไม่สามารถตัดสินได้รวดเร็วขนาดนี้หรอก ”

ณิชากลับมายิ้มอีกครั้งพร้อมกับพูดว่า “ก็เพราะว่าฉันดวงค่อนข้างดี ก็เลยเคยได้ยินพวกอาจารย์ทางด้านศิลปะท่านอื่นๆ พูดเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ครั้งสองครั้งน่ะค่ะ”

การมาถึงของท่านกกธูป ถือว่าเป็นการให้บทสรุปข้อสุดท้าย——

สายไหมใช้เงินเป็นสิบล้านเพื่อซื้อของปลอมกลับมา แถมยังเอามาเป็นของขวัญวันเกิดให้คุณย่าอีก