กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 520

ตอนที่เวธัสตามมาถึงโรงพยาบาลนั้น ณิชาก็พึ่งฟื้น

ตอนที่นอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล ใบหน้าของเธอยังคงซีดผิดปกติเพราะปวดท้อง

เวธัสเดินเข้าไปถามสุขุมด้วยสายตาที่กดขี่ข่มเหง

“ทำไมจู่ๆ ณิชาถึงได้เป็นลมไปได้ล่ะครับ? ”

สุขุมปาดเหงื่อที่หน้าผาก และอธิบายอย่างรู้สึกผิด “ความจริงก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นหรอก ก็แค่ไปกินข้าวด้วยกันตอนบ่าย แล้วณิชาก็กลับตระกูลสถานนท์เป็นเพื่อนผม พอดีมีห้างสรรพสินค้าปรับปรุงมากมายใกล้วิลล่า เลยแนะนำให้ไปเดินเล่น ใครจะไปรู้ ว่าตอนเดินณิชาจู่ๆ ก็บอกว่าปวดท้องแล้วก็สลบไป……”

“แล้วรายงานผลการตรวจของหมอล่ะ” เวธัสเวธัสถามต่อด้วยน้ำเสียงเย็นชา

สุขุมส่ายหน้า ไม่กล้าสบตาเวธัส “หมอกำลังตรวจอยู่ ผลยังไม่ออกเลย”

ขณะพูด เวธัสได้เดินไปที่ขอบเตียงของณิชา และเหล่ตามองเธอ เหงื่อผุดขึ้นมาที่หน้าผากของเธอ และเอามือกุมช่องท้องส่วนล่างเพราะปวดอย่างรุนแรงใน แต่ว่าเธอก็พยายามฟันริมฝีปากเอาไว้ เพื่อไม่ให้ตัวเองร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

เวธัสรู้สึกผิดอย่างยิ่ง

เมื่อวานน่าจะให้หมอจีนตรวจชีพจรแล้ว ไม่น่าล่าช้าจนถึงตอนนี้……

“ถ้าเกิดว่าเจ็บก็ร้องออกมาเถอะ ไม่ต้องทนหรอก”เวธัสยื่นมือไปกุมมือของเธอเอาไว้

มันเย็นมาก เหมือนเลือดไปเลี้ยงไม่เพียงพอ

ณิชาไม่ได้ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่มองเขาด้วยความแข็งแกร่งและกังวล “ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น อยู่ดีๆ แขนขาก็ไม่มีแรง แล้วก็รู้สึกปวดท้องมาก ก่อนหน้านี้ฉันน่าจะยอมไปตรวจตามที่คุณบอก……”

“ไม่ต้องคิดมาก ผลตรวจ สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับคุณตอนนี้คือพักผ่อนให้เพียงพอ”

“จะเป็นโรคร้ายแรงรึเปล่า? ”ณิชาตัวแข็ง เธอรู้สึกกังวลและถามด้วยความหมายกลัว

เวธัสจับมือเธอแน่นขึ้นและจุมพิตริมฝีปากของเธอเพื่อให้กำลังใจ “เป็นเด็กดี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ แต่ผลยังไม่ออกมา อย่าทำตัวให้เครียดมากเกินไปหน่อยเลย”

ยิ่งเขาปลอบ ณิชายิ่งกลัว

โดยเฉพาะยิ่งนึกถึงตอนที่ลองชุดแต่งงานเมื่อกี้นี้……

เธอจะสวมชุดแต่งงานเพื่อแต่งงานกับเขาหลังจากผ่านมาหลานปี และเด็กน้อยทั้งสองจะเป็นเด็กถือดอกไม้ของพวกเขา เธอไม่อยากตาย เธอยังไม่อยากตายจริงๆ!

สุขุมออกไปเงียบๆ เพื่อรอรายงานของแพทย์

เวธัสไม่อนุญาตให้ ณิชาคิดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป เขาบังคับให้เธอหลับตาและพักผ่อน เอามือประสานกันและวางไว้ที่หน้าท้องของเธอเพื่อให้ความอบอุ่น

แต่ว่าณิชานอนไม่หลับเลย

หลังจากนั้นประมาณยี่สิบนาที ในที่สุดผลตรวจก็ออกมา

สุขุมถือผลตรวจมา แล้วก็นึกว่าณิชานอนอยู่ก็เลยเรียกให้เวธัสออกไปด้วย ตอนที่เวธัสกำลังจะดึงมือกลับไปนั้น ณิชาที่แกล้งหลับอยู่บนเตียงนั้นก็ลืมตาขึ้นมาทันที

เธอจับมือเขาและอ้อนวอน “อย่าปิดบังฉัน!ฉันเป็นคนที่เกี่ยวข้อง แล้วฉันก็จะดูผลตรวจนั้นด้วย……”

เวธัสสบตาที่ดื้อรั้นของเธอ ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่มองไปที่สุขุม

สุขุมกระตุกมุมปาก โบกกระดาษรายงานในมือ พยายามทำให้บรรยากาศผ่อนคลาย และพูดติดตลกว่า “อย่าซีเรียสนัก มันทำให้พ่อตื่นตระหนกไปด้วย! โชคดีที่รายงานระบุว่าณิชาเป็นลมแค่เพราะว่าปวดท้องเท่านั้น ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”

“ปวดท้องงั้นเหรอ? ”พอณิชาได้ยินคำตอบนี้ ก็ไม่ได้รู้สึกสบายใจ แถมยังสงสัยมากกว่าเดิม

เธอมีอาการปวดท้องน้อย ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่อาการป่วยในทางเดินอาหารเลยนะ……

แต่ว่าหมอไม่ได้มีความจำเป็นต้องปลอมผมตรวจนี่

“ตอนเที่ยงกินอะไรไป” เวธัสขมวดคิ้วอย่างกะทันหัน