กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 521

“ไม่มีอะไร ผมแค่คิดว่าถึงอย่างไรคุณก็แยกกับเขามาสี่ปีแล้ว ระหว่างนั้นอาจจะเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นโดยที่คุณไม่มีทางรู้เลย…”

“ฉันจำเป็นต้องรู้แค่เรื่องเดียวก็พอแล้ว”

“อะไรหรอ”

“คุณพ่อรักฉันมาก ฉันก็เชื่อเขามากเช่นกัน” นัยน์ตาดำของณิชาเป็นประกายความไว้วางใจทั้งกายและใจ

วาจาบอกใบ้ที่มาถึงริมฝีปากของเวธัสถูกกลืนลงไป ก่อนจะมีหลักฐานที่พิสูจน์ให้เห็นว่าสุขุมมีเจตนาแอบแฝงอย่างแท้จริง คาดว่าพูดอะไรกับเธอไปก็ไม่มีประโยชน์ ไม่แน่ว่าจะถูกเธอเข้าใจว่าไม่พอใจในตัวสุขุมแทน

หลายวันต่อมา ณิชาพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลตลอด เวธัสก็เอางานมาทำที่โรงพยาบาลเช่นกัน

ตอนที่เธอพักผ่อน เขาก็ทำงานอยู่ที่ห้องรับแขก

ภายในห้องพักผู้ป่วยที่เงียบสงัด ได้ยินเพียงแค่เสียงลมหายใจสม่ำเสมอและเสียงเคาะแป้นพิมพ์ของเขา เมื่อต้องโทรศัพท์ก็จะไปที่ระเบียงทางเดิน จะได้ไม่ส่งผลกระทบต่อการพักผ่อนยามปกติของณิชา

ศิริจันทร์มักจะให้คนใช้เคี่ยวโจ๊กสมุนไพรที่บำรุงทางเดินอาหารมาให้เป็นประจำ เพื่อให้ณิชาบำรุงสุขภาพให้ดี ขณะเดียวกัน เจนนี่กับสิดาก็มาอยู่เป็นเพื่อนเธอบ่อยๆ ภายใต้การดูแลอย่างกระตือรือร้นของผู้คนมากมายขนาดนี้ ณิชาก็ดีขึ้นอย่างรวดเร็ว เช้าวันที่สี่ คุณหมอก็อนุญาตให้เธอออกจากโรงพยาบาลได้

เธอแอบถามคุณหมอเกี่ยวกับปัญหาประจำเดือนมาไม่ปกติ

หลังจากคุณหมอผู้หญิงสอบถามเรียบร้อยแล้ว ก็ปลอบเธอว่า มาไม่ปกติ 1-2 เดือนในบางครั้ง ไม่ได้เป็นโรคอะไร

ถ้าหากว่ามาไม่ปกติเกิน 3 เดือน นั่นถึงจะต้องเพิ่มความระแวดระวัง

“คุณณิชา จากที่ฉันทราบมา คุณเตรียมจัดงานแต่งงานกับคุณเวธัสหลังเทศกาลปีใหม่ใช่มั้ยคะ” คุณหมอผู้หญิงที่สวมแว่นกรอบสีดำ รู้ฐานะของณิชา ดังนั้นจึงให้ความสนใจและอ่อนโยนเป็นพิเศษ มุมปากแต่งแต้มรอยยิ้มพินอบพิเทาบางๆ

ณิชายอมรับอย่างตรงไปตรงมา “ใช่ค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นก่อนหน้านี้เพิ่งจะสิ้นเปลืองความคิดไปกับงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของคุณศิริจันทร์ไปใช่มั้ยคะ”

“สองอย่างนี้เกี่ยวข้องอะไรกันหรอคะ” ณิชาจ้องคุณหมอผู้หญิงอย่างไม่เข้าใจ

“แน่นอนว่ามีค่ะ คุณเพิ่งจะจัดงานเลี้ยงฉลองเสร็จ ต่อมาก็ต้องเตรียมงานแต่งงาน และยังต้องจัดการงานด้วย กำหนดการในแต่ละวันจะต้องยุ่งมากแน่นอน ในขณะเดียวกันนั้นก็ทำให้เกิดความเครียด ความกดดัน หรือสภาพจิตใจได้รับการกระตุ้นมากเกินไป สิ่งเหล่านี้ล้วนสะท้อนออกมาทางประจำเดือน เพศหญิงค่อนข้างรับรู้ได้ง่ายจากการที่ระยะเวลาการมาของประจำเดือนไม่ปกติ”

“ดังนั้นความหมายของคุณหมอก็คือฉันควรจะผ่อนคลายจิตใจอย่างเหมาะสมหรอคะ?”

คุณหมอผู้หญิงพยักหน้าจริงจัง เอ่ยปลอบโยนว่า “จะเข้าใจแบบนั้นก็ได้ค่ะ คุณผ่อนคลายจิตใจ อย่ากดดันตัวเองหรือแบกรับความคาดหวัง อารมณ์ต่างๆจากบุคคลภายนอกมากเกินไป ประจำเดือนก็จะมาปกติเองค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นฉันต้องกินยามั้ยคะ”

“ตอนนี้ยังไม่จำเป็นค่ะ จะได้ไม่ขัดกับคุณสมบัติของยาที่ใช้บำรุงทางเดินอาหารพวกนั้นค่ะ”

คำพูดของคุณหมอปลอบโยนอารมณ์ของณิชาได้ในบางมุม ดีร้ายยังไงก็ทำให้เธอได้รู้ว่าอาการของเธอล้วนปกติ ไม่ได้มีโรคแทรกซ้อนวุ่นวายอะไร

ดังนั้นตอนที่เวธัสมารับเธอ เธอก็ขึ้นรถไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกับฮัมเพลงสองเพลง

เวธัสเห็นท่าทางมีชีวิตชีวาของเธอแล้ว ความรู้สึกหนักอึ้งในใจถึงได้จางหายไป

เพียงแต่ขณะที่รถยนต์ค่อยๆเคลื่อนตัวห่างจากโรงพยาบาลไป ในตอนที่ผ่านสี่แยกไฟแดงหนึ่งก็เจอเข้ากับรถที่ติดหนัก รถเดี๋ยวขยับเดี๋ยวหยุดนิ่ง วนไปมาแบบนี้อยู่หลายครั้ง ณิชาที่ได้กลิ่นฉุนของน้ำมันเบนซิน ก็เกิดความรู้สึกคลื่นไส้ในกระเพาะอย่างรุนแรง เหมือนกับมีอะไรติดอยู่ในคอ ทำให้เธอคลื่นไส้จนอยากจะอาเจียนไปชั่วขณะ

เวธัสเห็นอาการของเธอแล้ว ก็ตัดสินใจจอดรถนิ่ง และขมวดคิ้วพลางเอ่ยว่า “ยังรู้สึกไม่สบายอยู่หรอ”

“อยากอ้วกนิดหน่อย…” ณิชารีบงอตัวปิดปากเอาไว้ กลัวว่าหากไม่ระวังตัวเองจะอ้วกออกมาจริงๆแล้วทำให้รถสกปรก

เวธัสถอดเข็มขัดนิรภัย และยื่นมือไปวัดอุณหภูมิร่างกายเธอ เมื่อมั่นใจแล้วว่าไม่มีไข้ ก็เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “หลายวันมานี้กระเพาะอาหารและลำไส้ของคุณไม่สบายมาตลอด ผมไม่ควรเชื่อคำพูดของคุณหมอที่ให้คุณออกจากโรงพยาบาล...”

ระหว่างที่พูด เขาก็มีความคิดชั่ววูบที่จะส่งณิชากลับไปที่โรงพยาบาล

ณิชาแทบจะเข้าใจความคิดของผู้ชายคนนี้ในทันที