กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 526

ณิชานึกได้ว่าตัวเองท้องแล้ว ในภายหลังเวลาที่จะเล่นเป็นเพื่อนลูกชายก็จะลดลงไป จึงรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปที่สวนเป็นเพื่อนลูกๆ

สามแม่ลูกรวมแรงกันปั้นตุ๊กตาหิมะตัวใหญ่ที่สูงกว่าคนตัวหนึ่ง โดยใช้แครอท กระดุม กิ่งไม้แห้งมาทำเป็นจมูก ปาก และ

แน่นอนว่าตอนนี้ณิชาไม่สามารถถูกความเย็นได้ ดังนั้นเธอจึงเตรียมอุปกรณ์เสียเป็นส่วนใหญ่ ขั้นตอนที่เหลือก็มีเด็กชายทั้งสองคนเป็นผู้ทำสำเร็จด้วยตัวเอง...

รอจนปั้นตุ๊กตาหิมะเสร็จแล้ว ณิชาก็เอาผ้าพันคอเธอพันเข้าที่รอบคอตุ๊กตาหิมะ คุณลุงหยิบถังน้ำมาถังหนึ่ง และคว่ำลงบนหัวของตุ๊กตาหิมะ

“เป็นตุ๊กตาหิมะที่เท่ห์มาก ผมจะไปหยิบกล้องมาถ่าย...” ปัณณ์กระโดดอยู่ที่เดิม และวิ่งเข้าไปในห้องรับแขกอย่างมีความสุข

“วิ่งช้าหน่อยลูก ระวังอย่าหกล้มล่ะ!” ณิชาตะโกนอยู่ด้านหลังเขา

อรัลที่เห็นเหตุการณ์ ก็รีบไปกวาดหิมะ เขาคิดจะปั้นสไปเดอร์แมนต่อ นี่ทำให้ณิชาลำบากใจ เธอปั้นตุ๊กตาหิมะมาไม่น้อย แต่ระดับสไปเดอร์แมนนั้นมีความยากมาก

เธอเข้าอินเทอร์เน็ตค้นหาแบบเรียน และให้คนไปซื้อสีเพ้นท์มาโดยเฉพาะ ถึงอย่างไรก็เป็นการเล่นเป็นเพื่อนพวกเขา เช่นนั้นก็ไม่รังเกียจที่จะบ้าคลั่งสักหน่อย

ผลลัพธ์จากการเล่นอย่างบ้าคลั่งก็คือ แก้มของณิชาเย็นจนแดงก่ำ

แต่อาการแพ้ท้องของเธอกลับบรรเทาลงอย่างคาดไม่ถึง นี่ทำให้ณิชาอดเดาไม่ได้ว่าควรจะออกกำลังกายให้มากหน่อยใช่มั้ย?

ในเวลาเดียวกันนั้นเธอก็คิดถึงอีกปัญหาหนึ่ง

ถ้าหากว่าการอาเจียนของเธอไม่ได้เกิดจากโรคกระเพาะแต่เป็นเพราะการตั้งครรภ์ ตอนที่ตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลในตอนนั้น ทำไมคุณหมอถึงได้ให้รายงานผลการตรวจที่ผิดพลาดกับเธอ

คุณพ่อเป็นคนถือรายงานผลการตรวจฉบับนั้นกลับมา!

สรุปว่าคุณพ่อหยิบรายงานผลการตรวจผิดหรือว่าคุณหมอวินิจฉัยผิดกันแน่?

ตอนบ่ายณิชาเรียกรถกลับไปคฤหาสน์ตระกูลสถานนท์

เกือบจะห้าโมงแล้ว คนรับใช้ล้วนยุ่งวุ่นวาย คนสวนกับพ่อครัวล้วนไม่อยู่ มีเพียงแค่ป้าแม่บ้านทำความสะอาดที่กำลังถูพื้น เมื่อเห็นณิชากลับมา ก็รีบโค้งคำนับทักทายเธอ “สวัสดีค่ะคุณหนู”

“คุณพ่ออยู่บ้านมั้ยคะ”

ป้าแม่บ้านทำความสะอาดชี้ไปที่ชั้นสอง “คุณท่านเคลียร์งานอยู่ที่ห้องหนังสือค่ะ ฉันจะไปเรียกท่านให้คุณหนูนะคะ”

“ไม่ต้องหรอก คุณป้าทำงานของคุณป้าไปเถอะ ฉันไปเองก็ได้ค่ะ” ณิชาหยุดป้าแม่บ้านทำความสะอาด ประจวบกับอยากเซอร์ไพร์สคุณพ่อ จู่ๆเธอกลับมา เขาน่าจะดีใจมากใช่มั้ยนะ?

ชั้นสอง ระเบียงทางเดินนอกห้องหนังสือปูพรมนุ่ม เมื่อเหยียบอยู่บนนั้นก็เบามาก ปราศจากสุ้มเสียงใดๆ

พรมพวกนี้ก็เป็นเวธัสที่ให้คนซื้อในภายหลัง

เขาปรับปรุงตกแต่งภายในคฤหาสน์ใหม่ให้เป็นแบบเดียวกันหมด

ณิชากำลังจะเคาะประตูห้องหนังสือ แต่กลับพบว่าประตูไม่ได้ล็อค เธอผลักเข้าไปเบาๆ คาดว่าคุณพ่อคงจะคิดไม่ถึงว่าจะมีคนมาหาเขาในตอนนี้สินะ?

ใครจะรู้ว่าเพิ่งจะเข้าประตูไปก็ได้ยินสุขุมกำลังคุยโทรศัพท์อยู่

ตอนที่เห็นการมาถึงของณิชา สุขุมก็ลนลานเก็บเอกสารที่กองอยู่ตรงหน้าขึ้น และยัดเข้าไปในลิ้นชักทางขวามือ จากนั้นก็เอ่ยกับคนในสายว่า “ทางผมมีธุระนิดหน่อย ค่อยคุยกันครั้งหน้า”

ต่อมาเขาก็วางสาย และจ้องณิชาอย่างไม่สบอารมณ์เล็กน้อย “ทำไมลูกไม่เคาะประตูตอนจะเข้ามา”

“ประตูปิดไม่สนิท ครั้งหน้าหนูจะระวังค่ะ” ณิชาคิดไม่ถึงว่าสุขุมจะเข้มงวดขึ้นมากะทันหัน สีหน้าจึงแข็งค้างไปเล็กน้อย ขณะกวาดตามองลิ้นชักทางขวามือของสุขุม “พ่อคะ เมื่อครู่พ่อคุยโทรศัพท์กับใครหรอ”

เธอเข้ามาปุ๊บ คุณพ่อก็เก็บเอกสารเข้าลิ้นชัก ให้เธอเห็นไม่ได้หรอ?

เป็นเอกสารอะไรนะ?

หรือว่าที่เธอถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรคกระเพาะจะเป็นแค่เรื่องผิดพลาด?

“ก็แค่เพื่อนเก่าคนหนึ่ง เขารู้ว่าพ่อกลับมาแล้ว จึงคิดจะเชิญพ่อไปเป็นแขกที่บ้านเขา” สุขุมฟื้นคืนสีหน้ายิ้มแย้มและอ่อนโยนที่มีมาตลอดทันที