กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 527

จนกระทั่งกลับถึงตระกูลรุ่งโรจน์ หูของณิชาก็ยังมีประโยคนั้นของสุขุมดังวนอยู่...

“ตอนนี้เขาเป็นแค่ตัวอ่อนตัวหนึ่ง ไม่นับว่าเป็นหลานพ่อด้วยซ้ำ!”

ก็เพราะว่าเขายังเป็นเพียงแค่ตัวอ่อน ดังนั้นถึงสามารถช่วงชิงสิทธิ์ในการมีชีวิตของเขาไปอย่างกำเริบเสิบสานได้อย่างนั้นหรอ

ณิชาไม่มีความอยากอาหารตลอดช่วงเย็น

เมื่อเลิกงาน เวธัสก็มาส่งของบำรุงให้ณิชา จึงได้ยินคนรับใช้พูดว่าตอนเย็นเธอไม่ได้กินอะไรเลย

เขาขึ้นไปบนชั้นสองอย่างชำนาญทาง ผลักประตูห้องนอนหลักให้เปิดออก ทันใดนั้นเงาร่างที่อยู่บนเตียงก็ขดตัวอยู่ในผ้าห่ม คล้ายกับว่ากำลังหลบหนีอะไร เวธัสเกือบจะรู้สึกถึงบรรยากาศที่ผิดปกติทันที นัยน์ตาคมกริบสีดำหรี่ลง

ตอนบ่ายเธอไปหาสุขุมไม่ใช่หรอ

ทำไมอารมณ์ถึงได้หม่นหมองขนาดนี้ หรือเธอจะรู้แล้วว่าสุขุมจงใจเปลี่ยนรายงานผลการตรวจของเธอ?

เวธัสเพิ่งจะเดินไปถึงข้างเตียง ณิชาก็ลุกขึ้นมานั่งบนเตียงเหมือนไม่มีเรื่องอะไร พลางยิ้มหวานชี้ไปที่สวนนอกหน้าต่าง “เห็นตุ๊กตาหิมะกับสไปเดอร์แมนในสวนมั้ย? ฉันกับลูกๆสองคนใช้เวลาตลอดบ่ายปั้นมันขึ้นมา!”

นัยน์ตาสีนิลของเวธัสจ้องเธอ แม้ว่าเธอจะไม่ได้ร้องไห้ แต่แววตากลับมีความเสียใจที่ยากจะอำพราง

“พ่อตาพูดอะไรกับคุณหรอ”

“...”ณิชาเงยหน้าขึ้นด้วยท่าทางประหลาดใจอยู่บ้าง “คุณ...คุณรู้ว่าฉันไปหาคุณพ่อ?”

“คุณท้องและไม่ได้ตัวคนเดียวอีกแล้ว คุณคิดว่าผมจะให้เรื่องที่พิภพลักพาตัวคุณเกิดขึ้นอีกรอบหรอ” บอดี้การ์ดที่คอยตามเธอลับๆถูกเพิ่มเป็นสามเท่าจากแต่ก่อน สามารถพูดได้ว่าป้องกันอย่างแน่นหนา

เวธัสจับมือณิชาขึ้นมา กลางฝ่ามือนั้นเย็นอย่างเห็นได้ชัด นี่ทำให้เขาไม่พอใจมาก

ณิชารีบกะพริบตา แสร้งทำเป็นนิ่ง “ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ ก็แค่พูดว่าเขาหยิบรายงานผลการตรวจที่โรงพยาบาลในครั้งที่แล้วให้ฉันผิด”

“โกหก!” เวธัสมองออกว่าเธอฝืนยิ้ม ปลายนิ้วหยาบกร้านบีบคางเธอแรงเล็กน้อย พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตรว่า “เขาซื้อตัวคุณหมอให้ปลอมแปลงรายงานผลการตรวจฉบับนั้น ถ้าหากว่าเขาบอกคุณว่าเป็นแค่อุบัติเหตุจริงๆ คุณจะหลบมาร้องไห้หรอ”

“ใครบอกว่าฉันร้องไห้” ณิชาถูตาอย่างดื้อรั้น

แต่ในตอนนี้อารมณ์ของเธอไม่สามารถทนต่อการกระตุ้นได้

แม้ว่าตอนแรกจะไม่อยากร้องไห้ สุดท้ายเมื่อถูกเวธัสกระตุ้นแบบนี้ น้ำตาก็ทะลักออกมาจากหน่วยตาอย่างไม่ได้ความจริงๆ...

ที่แท้เวธัสรู้แต่แรกแล้วว่ารายงานผลการตรวจฉบับนั้นเป็นของปลอม มีแต่เธอที่ไม่รู้!

แม้ว่าจะรู้แล้ว แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ ในใจยังคงหวังว่าจะโชคดี คิดว่าคุณพ่อจะไม่โกหกเธอ

ณิชากัดริมฝีปากแน่น รีบโน้มตัวลงปาดน้ำตาพวกนี้ แต่ยิ่งเช็ดก็ยิ่งเยอะ เธอยังไม่ทันจะเช็ดเสร็จ สายตาก็ถูกน้ำตาทำให้พร่ามัวเสียแล้ว

เวธัสเห็นเธอร้องไห้ ในใจก็เกิดความรู้สึกสงสาร จึงค่อยๆเช็ดคราบน้ำตาเหล่านั้นให้ทีละนิด

“พอแล้ว อย่าร้องไห้เลย ผมต่างหากที่เป็นพ่อของลูก นอกจากผม ไม่มีใครสามารถตัดสินใจความเป็นความตายของเขาได้!”

“ฉันไม่ได้ร้อง น้ำตามันไหลออกมาเอง” ณิชาเล่นลูกไม้ ขณะที่น้ำตายังเป็นประกาย

เวธัสจับข้อมือเธอเอาไว้ ดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด หยุดน้ำตาของเธอ “โอเค คุณไม่ได้ร้อง ล้วนเป็นความผิดของน้ำตา คุณก็ไม่ต้องสนใจความคิดของพ่อตาเกินไป อายุมากแล้ว มักจะมีช่องว่างระหว่างวัย ที่สำคัญก็คือผมกับคุณจะอยู่ด้วยกันตลอดไป”

การเอาใจของเขาทำให้อารมณ์ของณิชาคงที่ เธอซบอยู่บนไหล่เขา เอ่ยเสียงเบาว่า “ฉันไม่ได้เป็นทุกข์เพียงเพราะคุณพ่อแอบเปลี่ยนรายงานผลการตรวจของฉันเท่านั้น แต่เป็นเพราะ...เขาคิดจะถือโอกาสที่ฉันไม่ระวังตัวเอาเด็กคนนี้ออก!”

เพียงแค่คิดถึงความเป็นไปได้นี้ เธอก็ขนพองสยองเกล้าแล้ว

“ณิชา...” เวธัสขัดการระลึกถึงความทรงจำของเธอ ยื่นมือมาประคองแก้มเธอไว้ นัยน์ตาลึกล้ำเข้าสู่สายตาเธอ “ว่ากันด้วยจิตใจที่เยือกเย็น การที่ไม่ได้พบกันสี่ปี คุณมั่นใจจริงหรอว่าพ่อตายังคงเป็นคนที่คุณสนิทสนมมากที่สุดคนนั้น? บางที เขาอาจจะกลายเป็นแค่ความโหยหาของคุณ เป็นศรัทธาที่ประคับประคองให้คุณมีชีวิตต่อไปประเภทหนึ่ง”

แต่ความจริงแล้ว สรรพสิ่งยังคงเหมือนเดิม ทว่าผู้คนได้เปลี่ยนไปนานแล้ว

ปัญหาคือสุขุมไม่ได้หลอกลวงเธอธรรมดาขนาดนั้น แต่ตอนนี้เธอเป็นหญิงตั้งครรภ์ ข่าวคราวที่ไม่ดีต่อสุขุม เขาวางแผนจะไม่บอกเธอ

ณิชาสะอื้น