กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 533

ผ่านไปครู่หนึ่ง ชาลีก็ผิวปากอย่างไม่แคร์ “ผมสนแค่ผลลัพธ์ ไม่อยากรู้กระบวนการ นอกจากนี้ ผมจะบอกคุณว่า ผมแต่งงานแล้ว คุณคงจะไม่ได้นึกว่าผมรอคุณอยู่หรอกนะ”

แต่ง…แต่งงานแล้ว?

อันนาตาเบิกกว้างทันที

“คุณ…คุณแค่อยากจะบีบให้ฉันถอย จึงจงใจแต่งเรื่องโกหกแบบนี้ใช่มั้ย ปาปารัสซี่จับจ้องคุณมากมายขนาดนั้น ถ้าหากคุณแต่งงาน ทำไมถึงไม่มีข่าวคราวอะไรเลย?” เธอไม่เชื่อหรอก!

ชาลีหัวเราะเหอะๆ เต็มไปด้วยกลิ่นอายความเป็นอันธพาล “แล้วแต่คุณจะคิดแล้วกัน สรุปว่าผมมีภรรยาแล้ว”

“นั่นจะต้องเป็นการแต่งงานเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลใช่มั้ย” น้ำเสียงของ อันนาเเฝงความเสียใจและจนปัญญาหลายส่วน “ล้วนเป็นความผิดของฉัน ฉันไม่ควรจะไปจากคุณ แต่ว่าฉันหมดหนทางแล้ว คุณพ่อคุณมาหาฉัน เขาใช้โรคหัวใจของคุณแม่ฉันมาข่มขู่ฉัน ถ้าหากฉันไม่ยอมเลิกกับคุณ คุณแม่ฉันก็ต้องตาย! ชาลี ฉันรักคุณจริงๆนะ เหตุการณ์ที่คุณเห็นในห้องชุดนั้นล้วนเป็นเรื่องโกหก ฉันจ้างคนมาแสดงให้คุณดู…”

มือที่วางอยู่บนโต๊ะของชาลีกำหมัดแน่น

เป็นฝีมือพ่อเขา?

เขายิ้มเย็น “ในเมื่อเป็นการแสดง ทำไมไม่แสดงจนถึงที่สุดล่ะ ตอนนี้คุณกลับมาทำอะไร”

เมื่อมีการหักหลังครั้งหนึ่ง ครั้งที่สองก็ไม่ต้องสงสัยเลย

ถ้าหากว่าเธอถูกพสิษฐ์บีบบังคับจริง เธอควรจะมาหาเขา หรือไม่ก็ทิ้งคำบอกใบ้ไว้ให้เขาตั้งแต่ห้าปีก่อน ไม่ใช่เหมือนกับตอนนี้ที่ผ่านไปห้าปีแล้ว…

ตอนที่ทั้งหมดไร้หนทางในการกอบกู้คืนมา เธอเพิ่งจะมาเอ่ยถึงเรื่องในอดีตที่ผ่านมาแล้ว!

“คุณแม่ของฉัน…เป็นมะเร็งในเดือนที่แล้ว อาจจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน เธอพูดให้กำลังใจฉันว่าอย่าให้ตัวเองมีเรื่องเสียใจในภายหลัง ชาลี ฉันขอร้องคุณล่ะ จ้างฉันเถอะนะ ฉันต้องการงานนี้จริงๆ ความจริงแล้วฉันไม่ได้ปิดบังคุณ ฉันก่อเรื่องที่ต่างประเทศนิดหน่อย เซ็นจูรี่เป็นบริษัทบันเทิงที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ ถ้าหากว่ากระทั่ง เซ็นจูรี่ก็ปฏิเสธฉัน ฉันก็ไม่เหลือเส้นทางให้เดินแล้ว!”

น้ำเสียงของชาลียังคงชั่วร้าย ฟังไม่ออกถึงความยินดีหรือโมโห ทว่าคล้ายกับรักและทะนุถนอม “ภรรยาผมอารมณ์รุนแรง ถ้าหากเธอรู้ว่าผมรับคุณเข้าทำงาน จะต้องอารมณ์ไม่ดีแน่นอน”

“…ฉันรับประกันว่าจะไม่ให้ภรรยาของคุณรู้ความสัมพันธ์ของพวกเรา ฉันขอร้องคุณจริงๆ เห็นแก่ที่พวกเราเคยคบกันมาก่อน คุณช่วยฉันเถอะนะ?”

…

ตอนที่ณิชาตื่นขึ้นมาก็กลางดึกแล้ว

เวธัสเฝ้าอยู่ข้างเตียงเธอตลอด เมื่อเห็นเธอได้สติก็รีบก้าวเข้ามาดูด้วยความเป็นห่วง และเหน็บมุมผ้าห่มให้เธอด้วยความระมัดระวัง พลางเอ่ยถามว่าตอนนี้เธอรู้สึกอย่างไรบ้าง

ได้ยินเขาถามไถ่ทุกข์สุข จู่ๆน้ำตาของณิชาก็อยากจะรินไหลออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

เขาวางแผนเอาเด็กออกด้วยความใจดำด้านหนึ่งแล้วอีกด้านหนึ่งก็เป็นกังวลต่อสุขภาพของเธอได้อย่างไร

เวธัสนึกว่าเธอเสียใจเพราะลูกได้จากโลกใบนี้ไป จึงหยิบทิชชู่มาซับน้ำตาให้เธอ โค้งตัวลงไปจุมพิตริมฝีปากแห้งผากสีเชอรี่ของเธอ “อย่าร้อง พวกเราจะยังมีลูกกันอีก”

ไม่มีแล้ว!

ณิชาตะโกนเสียงดังในใจ กลั้นเสียงสะอื้นอย่างหมดหนทาง

ในเมื่อเขาไม่ต้องการลูกคนนี้ เธอก็จะคลอดเขาเอง!

เวธัสซับน้ำตาเธอไม่หมด กล้ามเนื้อเกร็งเขม็ง นัยน์ตาดำล้ำลึกแฝงไปด้วยความเสียใจที่ยังปล่อยวางไม่ได้

เดิมณิชาควรจะพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ถึงอย่างไรก็เพิ่งจะผ่าตัดเสร็จ แต่เธออาศัยเหตุผลว่าไม่อยากอยู่ที่โรงพยาบาล ฝืนออกมา ยิ่งอยู่นานก็ยิ่งถูกเปิดโปงได้ง่าย

เวธัสใจไม่แข็งพอที่จะปฏิเสธ จึงพาเธอกลับไปส่งที่คฤหาสน์ตระกูลรุ่งโรจน์ในตอนกลางคืน

สำหรับเรื่องที่ณิชา “ทำแท้ง” เขาบอกเเค่ชาลี