กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 55

“น้องน้ำตาล เธอบอกว่าใครใจกล้าบ้าบิ่น ปลอมตัวมาเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลสนธิไชยของพวกเราหะ?! ฉันจะถลกหนังของมันออก แล้วก็ดึงเส้นเอ็นของมันออกมาซะ！”

โชนบังเอิญไปเยี่ยมลูกพี่ลูกน้องฐานภพี่โรงพยาบาลพอดี ก็ถูกบอกว่ามีคนปลอมตัวมาเป็นเวธัส กล้าดียังไง? ก็เลยรีบขับBMWมาในทันที

น้ำตาลเห็นว่าโชนมาแล้ว ก็รีบยิ้มต้อนรับทันที “พี่โชน พี่มาพอดีเลย ทุกคนในเมืองพรต่างก็รู้ ว่าคุณชายใหญ่ตระกลูสนธิไชยโอ๋แค่คุณกันญ่าเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น แต่ว่าณิชากลับกล้าให้คนปลอมมาเป็นคุณชายใหญ่กับคุณหนูตระกูลสนธิไชยและมาโอ้อวดอยู่ตรงนี้ พี่ต้องฉีกหน้าเธอให้ได้เลยนะคะ！”

“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว！”สายตาที่โชนมองไปที่น้ำตาลนั้นมันเต็มไปด้วยความลำพองใจ เขาเชิดหน้าขึ้นและมองไปยังผู้คน “ฉันอยากจะเห็นหน่อยว่าใครมันเบื่อชีวิตนัก ถึงได้รนหาที่ตายแบบนี้……”

“ฉันเอง”

พอสิ้นเสียงของโชน จู่ๆ ก็มีเสียงเย็นชาดังขึ้น

โชนยังไม่ทันได้หันหน้ไป แต่พอได้ยินเสียงนี้……

เอ้ะ เหมือนจะคุ้นหูอยู่นะ?

ทันทีที่เขาหันหน้าไปก็เห็นเวธัสอุ้มเจ้าก้อนน้อยไว้ในอ้อมแขน แล้วก็มองมาที่เขาอย่างสบายใจ เสียงที่เย็นชาของชายหนุ่มลอยเข้ามา “ได้ยินมาว่าฉันใจกล้าบ้าบิ่น รนหาที่ตายงั้นหรอ? โชน？”

“เอ๊ะ……”ตอนที่โชนเห็นเวธัสกับปัณณ์อย่างชัดเจนนั้น ขาทั้งสองข้างก็อ่อนยวบลงในทันที เกือบจะล้มลงกับพื้นอยู่แล้ว ได้แต่เรียกว่า “อา……อาเล็ก? คุณอยู่ที่นี่จริงๆ ด้วย！คือว่า……วันนี้อากาศดีมากเลยใช่ไหมล่ะ? จู่ๆ ผมก็นึกขึ้นได้ว่ามีธุระต้องไปทำ งั้นกลับก่อนนะ……”

ไม่ว่าจะยังไงโชนก็นึกไม่ถึงว่าจะได้เจอกับเวธัสที่นี่

เขาอยากจะหนีไป แต่ว่าก็ถูกเอกขวางเอาไว้

สีหน้าของน้ำตาลไม่สามารถใช้คำว่าแย่มาอธิบายได้แล้ว โชนเลวกว่าฐานภพเยอะ เขาเป็นทายาทคนรวยที่เอาแต่กิน ดื่ม เที่ยวเล่น หยิ่งยโส ไม่เคยเห็นใครอยู่ในสายตา

แต่ว่าตอนนี้……

เขากลับไม่มีความหยิ่งในศักดิ์ศรีเลยเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้ชายคนนี้

หรือว่าเขา……คือเวธัส คุณชายใหญ่ตระกลูสนธิไชยจริงๆ?

งั้นก็แสดงว่าเธอสร้างหายนะแล้วจริงๆ ！

โชนเดินเข้าไปหาเวธัสอย่างเขินอาย ลดเสียงลง รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาประจบสอพลอเป็นอย่างมาก “มันเป็นความเข้าใจผิดกัน ผมได้ยินว่ามีคนแกล้งปลอมตัวเป็นคุณก็เลยรีบมา……”

พอพูดจบเขาก็หันไปถลึงตาใส่น้ำตาลอย่างเย็นชา “น้ำตาล เธอทำอะไรของเธอ เธอเรียกตัวเองว่าเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลรุ่งโรจน์ แต่ไม่เคยเจอคุณอาเล็กอย่างนั้นหรอ? มานี่ ขอโทษอาเล็กเดี๋ยวนี้！”

น้ำตาลเก็บปวดเหมือนกลืนกินหนามเข้าไป……

เธอแม้แต่เคยคิดว่า พอรู้ตัวตนของเขาแล้ว ก็จะมัดเขาไว้กับตัวเอง ให้เขามาเป็นคนรักอย่างลับๆ ของเธอเอง แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะสูงส่งขนาดนี้！

ณิชา ปีนป่ายเขาได้……

แต่สิ่งที่ธอเกลียดมากที่สุดก็คือทำไมฐานภพไม่บอกเธอให้เร็วกว่านี้ ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังของณิชาก็คือเวธัส？ ถ้าเกิดว่าเธอรู้ เธอจะไม่มีวันทำเรื่องผิดพลาดชั้นต่ำแบบนี้หรอก！

เพราะว่าฐานภพเอาแต่ปิดปากเงียบ เธอถึงได้คิดว่าตัวตนของผู้ชายคนนี้ไม่ได้สูงส่งอะไร……

“คุณเวธัส……”น้ำตาลไม่รู้ว่าตัวเองเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเวธัสเมื่อไหร่กัน ทั่วร่างกายเหมือนเสียเลือดมากเกินไป เธอรู้สึกชาและหนาวเหน็บ “ฉัน……ฉันไม่ได้ตั้งใจ ทั้งหมดมันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันขอโทษคุณและคุณณิชาด้วย คุณอย่าทำร้ายครอบครัวของฉันเลยนะคะ……”

ริมฝีปากที่เรียวบางเวธัสเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม “คุณมะนาวบอกว่าคุณชอบผมไม่ใช่หรอ? ผิดตรงไหนอีกล่ะ? ”

“ฉัน……”น้ำตาลตาแดงขึ้นมาทันที พร้อมกับโค้งคำนับเขาด้วยความเคารพ “เพราะว่าฉันมีตาหามีแววไม่ ไม่รู้ว่าคุณมีฐานะที่สูงส่ง ขอคุณอย่าถือสาคนที่ต่ำต้อยกว่าเลยนะคะ”

“แล่นเรือไปตามลม”เจ้าตัวเล็กหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา

“คนที่ถูกคุณส่งไปสถานีตำรวจไม่ใช่ผมนะ”พูดอีกอย่างคือ ไม่ใช่ผมที่คุณต้องขอโทษ