กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 565

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ชั่วพริบตาก็มาถึงวันงานแต่งงานแล้ว

สถานที่จัดงานแต่งงานเลือกเอาไว้ก่อนแล้ว เป็นเกาะอโฟรที่มนุษย์สร้างขึ้น ตั้งชื่อให้เหมือนกับเทพีอโฟรไดท์ เป็นเทพีแห่งความรักและความงามในตำนานของเทพเจ้ากรีกโบราณ

อิงตามกฎระเบียบแล้ว คืนก่อนวันแต่งงานห้ามไม่ให้เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวเจอหน้ากัน

ณิชาเนื่องจากตั้งท้องจึงไม่อยากวิ่งแจ้นไปมาให้วุ่นวาย ก็เลยไปที่เกาะอโฟรก่อนคืนงานแต่งงาน เกาะที่มนุษย์สร้างขึ้นแห่งนี้ถูกเวธัสทุ่มเงินเหมามาเรียบร้อยแล้ว ทั้งเกาะรองรับแค่แขกของตระกูลสนธิไชยกับตระกูลรุ่งโรจน์แค่สองตระกูลเท่านั้น

ช่างภาพกับนักข่าวจำนวนนับไม่ถ้วนต่างก็รอคอยอย่างใจจดใจจ่อ ต้องการที่จะถ่ายงานแต่งงานที่สุดแสนจะโรแมนติกแห่งศตวรรษนี้ให้ได้！

กานต์รวีแม่แท้ๆของณิชาจากโลกใบนี้ไปแล้ว ดังนั้นบทบาทผู้ใหญ่ก็เลยต้องให้ศิริจันทร์มารับหน้าที่แทน ก่อนงานแต่งงานก็พูดคุยเรื่องการปฏิบัติตัวในการเป็นภรรยาและแม่กับเธออยู่ตลอดเวลา

ณิชานั่งเปิดอกคุยกับคุณท่าน ทั้งรู้สึกซาบซึ้งใจและอาลัยอาวรณ์ วันต่อมาก็ถูกบังคับให้ลุกจากเตียงขึ้นมาเปลี่ยนเป็นชุดพิธีการและทำผมตั้งแต่เช้า

เธอตั้งท้องอยู่เวธัสก็ไม่อนุญาตให้เธอแต่งหน้า ณิชาพูดบ่นออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ว่าตัวเองเป็นเจ้าสาวที่น่าเกลียดที่สุดในประวัติศาสตร์！

ในฐานะที่เป็นหนึ่งในกลุ่มเพื่อนเจ้าสาวอลิสาก็หัวเราะเหอะๆอย่างชั่วร้าย “คุณเวธัสจะต้องเป็นกังวลว่าวันนี้เธอสวยเกินไปแล้วเดี๋ยวจะไปยั่วยวนเหล่าบรรดาผู้ชายเข้าแน่ๆ ก็เลยห้ามไม่ให้เธอแต่งหน้า……”

“เธอช่วยฉันดูหน่อยตรงนี้มีสิวขึ้นมาหนึ่งเม็ดแล้วใช่ไหม? บีบมันออกดีไหม ไม่อย่างนั้นก็แต่งหน้าสักหน่อยดีไหม?”ณิชาชี้ไปที่บริเวณจมูกทางด้านขวา พร้อมกับพูดถามขึ้นด้วยความกังวล

เจนนี่รีบกดมือที่กะจะหยิบเครื่องสำอางของเธอเอาไว้ “ไม่ต้องๆ แค่สิวเม็ดเล็กๆเม็ดเดียวเท่านั้นเอง ถ้าเกิดไม่ได้มีตาทิพย์ ก็มองไม่เห็นแน่นอน……”

เธอมาเข้าร่วมงานแต่งงานในฐานะของแขกที่ถูกเชื้อเชิญมาด้วยความพยายามอย่างหนัก

พสิษฐ์อยากที่จะไล่เธอออกไป แต่ศิริจันทร์พูดกล่าวเอาไว้แล้ว เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ แถมเจ้าภาพในวันนี้ก็คือตระกูลสนธิไชยด้วย เขาจะมาแย่งบทบาทเจ้าภาพในที่ของคนอื่นไม่ได้

ณิชาจึงได้แต่ถอนหายใจออกมายาวๆ “มองไม่เห็นก็ดี……”

“จริงๆแล้วต่อให้เธอสิวเต็มหน้า คุณเวธัสก็รักแค่เธอคนเดียวเท่านั้น！”เจนนี่มองณิชา จู่ๆก็เข้าไปกอดเธอฟอดใหญ่อย่างอดกลั้นไว้ไม่อยู่ “ต่อไปพวกเธอจะต้องมีความสุขแน่นอน”

“ยังมีฉันด้วยนะ！ฉันก็อยากกอดด้วยเหมือนกัน ขอถูๆตัวรับความสุขด้วยคนสิ……”อลิสาก็เข้ามาร่วมด้วย

ทั้งสามคนกอดกันแน่น ณิชาตบไหล่ของเจนนี่และอลิสา สูดลมหายใจ ก่อนจะพูดให้กำลังใจ “พวกเธอเองก็จะต้องหาความสุขของตัวเองเจอได้อย่างแน่นอน”

ช่างแต่งหน้าที่อยู่ข้างๆพอเห็นตาของณิชาดูเหมือนจะมีน้ำตาไหลออกมา ก็รีบพูดเตือนขึ้นมาทันที “คุณผู้หญิงวันนี้เป็นวันมงคล ห้ามร้องเป็นอันขาดนะคะ”

“เอ้า ณิชาเธอร้องไห้แล้วเหรอ? ถ้ารู้แบบนี้ฉันก็ไม่น่ากระตุ้นอารมณ์ความรู้สึกขนาดนี้เลย”เจนนี่แลบลิ้นออกมาด้วยความรู้สึกอาย

ณิชารีบกะพริบตาอยู่หลายที ให้น้ำตามันกระจายหายไป ต่อมาช่างแต่งหน้าก็เข้ามาอีกครั้งอย่างรวดเร็ว ช่วยจัดระเบียบชายกระโปรงที่ยับเล็กน้อยให้กับณิชา

ก๊อกๆ……

จู่ก็มีคนมาเคาะประตู

“เข้ามาสิ”เจนนี่ตอบสนองกลับมาอย่างมีเงื่อนไขพูดตะโกนไปที่ประตู

“คุณผู้หญิง คุณเจนนี่ คุณหนูกับท่านประเสริฐมาครับ”

ยามรักษาความปลอดภัยเป็นคนที่ตระกูลรุ่งโรจน์คัดเลือกมา รับผิดชอบความปลอดภัยของทั้งเกาะ หลังจากที่มั่นใจแล้วว่าไม่มีอันตรายก็ปล่อยให้คนเข้ามา

ช่วงนี้เด็กๆทั้งสองคนอยู่กับท่านประเสริฐที่คฤหาสน์ตระกูลสนธิไชยมาโดยตลอด

ท่านประเสริฐเหลือบตามองมาข้างในห้องพักเจ้าสาว สั่งกำชับให้เธอระมัดระวังเรื่องการพักผ่อน เขาไม่ได้เข้ามาก่อนจะจากไปทันที

วันนี้ปัณณ์กับน้องอรัลก็เปลี่ยนเป็นชุดสูทสีขาวตัวเล็กๆที่หล่อดูดีเช่นกัน ที่เท้าสวมรองเท้าหนังสีดำแวววับ ผมก็ใส่แว็กซ์เซ็ตผม ดูสง่าสุขุมถอดแบบมาจากเวธัส！

“หมามี๊ หม่ามี๊……ปัณณ์กลับมาแล้ว！”

ปัณณ์วิ่งสับขาสั้นๆตรงเข้ามา

คิดอยากที่จะกอดขาของณิชาทำตัวออดอ้อน แต่ผลที่ได้ชุดเจ้าสาวมันทับซ้อนหลายชั้นเกินไป เขากอดอยู่นานสองนานก็กอดไม่ได้ จึงตัดสินใจยื่นมือสั้นๆออกมายกชายกระโปรงขึ้น กะที่จะมุดเข้าไปกอด……