กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 568

พนักงานนำทั้งสองคนขึ้นไปชั้นบน

แนะนำบริการพิเศษของโรงแรม แล้วก็ภูมิทัศน์ที่เป็นเอกลักษณ์ของเกาะอย่างกระตือรือร้น

เปิดประตูห้องนอน ผ้าม่านหน้าต่างทั่วทั้งห้องถูกดึงปิดเอาไว้ เดิมทีแสงไฟที่ส่องสว่างก็ถูกเปลี่ยนเป็นแสงสีส้มที่สลัวๆ ทำให้รู้สึกคลุมเครือมากขึ้นไม่น้อย

บนเตียงขนาดใหญ่มีกลีบกุหลาบจัดวางเอาไว้เป็นรูปหัวใจ

บนผนังก็ติดลูกโป่งเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษคำว่า Happy wedding……

ทั้งหมดมันเป็นความฝันที่แสนวิเศษและสวยงามอย่างถึงที่สุด！

พนักงานเห็นท่าทางที่ประหลาดใจของณิชาแล้ว ก็พูดอธิบายขึ้นอย่างยิ้มแย้ม “ของตกแต่งพวกนี้คุณเวธัสกับคุณชาลีเป็นคนเลือกมาทั้งนั้นเลยค่ะ แล้วก็หวังว่านายหญิงของตระกูลสนธิไชยจะพอใจนะคะ！”

คิ้วของจงกลก็ยกโค้งอย่างอดไม่ได้ “ธัสเริ่มเอาใจใส่เธอมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว ณิชา เธอชอบไหม?”

“……ชอบค่ะ”แต่ทำไมยังต้องไปปรึกษากับพี่ด้วยนะ?！

พนักงานดูเหมือนจะมองออกว่าณิชารู้สึกอึดอัดไม่เป็นตัวเอง จึงพูดขึ้นอย่างจริงจัง “ธรรมชาติของผู้ชายก็เป็นแบบนี้เหมือนกันทุกคนนั่นแหละค่ะ ยิ่งไปกว่านั้นความสัมพันธ์ของคุณชาลีกับคุณเวธัสก็ดีมากด้วย คุณชาลีก็เป็นพี่ของคุณ ที่เสนอความคิดเห็นเยอะแยะมากมายขนาดนั้น ก็เพราะอยากให้คุณกับคุณเวธัสได้มีคืนแรกของการแต่งงานที่มีความสุขยังไงล่ะคะ……”

ณิชา “……”

พนักงานเรียกให้คนมาส่งของกินเล่น ก่อนที่จะจากออกไปก็แอบบอกให้ณิชาพักผ่อนให้เต็มที่ เก็บเรี่ยวแรงเอาไว้ เพราะว่าคืนนี้เจ้าบ่าวอาจจะกลายร่างเป็นหมาป่าก็ได้

ณิชาแทบจะสำลักอีกครั้ง ดื่มน้ำไปหลายอึกอย่างทันที

ผลที่ได้ไม่ทันได้ระวังสำลักน้ำจนได้……

จงกลตบลงที่หลังของณิชาเบาๆให้เธอหายใจคล่อง ก่อนจะพูดหยอกล้อขึ้นมา “ตั้งตาตั้งตารอคอยคืนแรกของการแต่งงานกับธัสขนาดนี้เชียวเหรอ? ขนาดดื่มน้ำก็ยังรอแทบไม่ไหวแล้ว”

“น้าเล็ก หนูไม่ได้……”ณิชาเงยหน้าที่แดงเนื่องจากสำลักน้ำของตัวเองขึ้นมา ท่ามกลางแสงไฟสลัวๆ แม้ว่าจะไม่แต่งหน้าแต่ก็ดูกระจ่างใส ราวกับผลไม้ที่รอคนมาเก็บเกี่ยว

จงกลยิ่งมองเธอก็ยิ่งคิดถึงกานต์รวีมากขึ้น

ไม่แปลกที่ตอนนั้นศิริจันทร์สติหลุดไปเพราะว่าเห็นเธอ ดูจากหลายๆมุมแล้ว เธอเหมือนกับกานต์รวีมากจริงๆ

จงกลเหม่อมองจนจิตใจเลื่อนลอยไปทันที

ณิชาจ้องมองจงกลด้วยความสงสัย พูดเรียกออกมาเบาๆ “น้าเล็ก เป็นอะไรไปคะ?”

“……”ความคิดของจงกลหยุดชะงักกะทันหัน จ้องมองณิชาอย่างอึ้งตะลึง “ณิชา ก่อนหน้านี้เธอถามฉันว่าเคยเห็นผู้ชายที่ทำร้ายแม่ของเธอที่ไหนมาก่อนหรือเปล่าใช่ไหม?”

แววตาของณิชาเผยให้เห็นถึงความประหลาดใจ “คุณนึกออกแล้วเหรอคะ?”

“อื้อ ตอนนั้นเขาน่าจะกำลังเดินชอปปิ้งเป็นเพื่อนแม่ของเธออยู่ ทั้งสองคนดูมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมากๆ แถมไม่ใช่แค่พวกเขาสองคนเท่านั้น ยังมีอีกคนหนึ่งด้วย……”

ความอยากรู้ของณิชาถูกฉุดกระชากขึ้นมาทันที พูดเค้นถามต่อ “ยังมีคนที่อยู่ด้วยอีกคน? หนูรู้จักไหม ถ้าหาตัวเขาเจอก็จะได้รู้ว่าผู้ชายที่ชอบล้อเล่นกับความรู้สึกของผู้หญิงคนนั้นเป็นใครแล้วใช่ไหมคะ?”

จงกลกุมมือของณิชา ไม่อยากที่จะพูดต่อ

“รองานแต่งงานของเธอกับธัสจบลงก่อน ฉันค่อยบอกเรื่องที่นึกขึ้นมาได้กับเธอจนหมดเปลือกอีกทีเธอ ตอนนี้เธอทำหน้าที่เจ้าสาวของเธออย่างสบายใจไปก่อนเถอะนะ ถ้าทำร้ายอารมณ์ความรู้สึกของเธอขึ้นมา ธัสจะต้องตัดความสัมพันธ์กับฉันที่เป็นน้าเล็กของเขาลงแน่ๆ”

ถึงยังไงก็รอมานานมากแล้ว ไม่รังเกียจที่จะรอต่อไปอีกสักคืน ณิชาพูดออดอ้อนขึ้นมา “ไม่หรอกค่ะ ที่ธัสใส่ใจที่สุดก็คือคุณที่เป็นน้าเล็กนะคะ จนบางครั้งหนูยังรู้สึกหึงเลยค่ะ！”

“แหม แม่หนูน้อยคนนี้นี่”จงกลยิ้มอย่างอ่อนโยน “แต่ว่ามีเธออยู่ข้างกายของเขา ต่อให้ในอนาคตฉันไม่อยู่แล้วก็วางใจลงได้……”

“ น้าเล็กจะอายุยืนเป็นร้อยๆปีแน่นอนค่ะ แถมยังต้องช่วยพวกเราลี้ยงลูกด้วยนะคะ……”

……

ประตูเปิดแง้มเอาไว้ มีแสงสว่างส่องลอดผ่านร่องออกมา

มีเงาคนหนึ่งเงาปรากฏขึ้นมาแล้วก็หายไป ดูไม่เข้ากับความอบอุ่นและความกลมกลืนในห้องพัก บรรยากาศในห้องกดต่ำลงจนน่ากลัว

ชั้นล่าง

ดื่มฉลองไปรอบแล้วรอบเล่า ชาลีก็จงใจมอมเหล้าเวธัส เวธัสดื่มจนเมาเล็กน้อย

สีของท้องฟ้าจากตอนเที่ยงก็ค่อยๆมืดครึ้มลง

ท่านประเสริฐพอเห็นว่าในที่สุดหลานของตัวเองก็ได้แต่งงานกับหลานสาวของจันทร์สักที ก็ดีใจเป็นอย่างมาก ยกแก้วไวน์แอบไปหาศิริจันทร์เพื่อพูดเล่าความในใจ

ศิริจันทร์อยู่ต่อหน้าของบรรดาแขกนับไม่ถ้วน ไม่อยากทำลายความปิติยินดีของวันแต่งงาน ก็เลยฝืนดื่มน้ำผลไม้ที่ท่านประเสริฐยื่นมาให้

ท่านประเสริฐรู้สึกดีใจเหมือนกับเด็ก เล่าความหลังไปเรื่อยอย่างไม่รู้จบ เดี๋ยวก็พูดเล่าเรื่องตอนเด็กของพวกเขา เดี๋ยวก็เล่าว่าช่วงหลายปีมานี้ของเธอมันไม่ง่ายเลย……

ศิริจันทร์ทั้งสุขทั้งทุกข์ ตาแดงอย่างไม่ได้เห็นบ่อยๆ

เวธัสดื่มจนถึงที่สุดแล้วก็แสร้งทำเป็นเมาถึงได้สลัดตัวหลุดออกมาจากชาลีได้ ให้โทนี่กับเอกแบ่งกันไปรับแขกแทน ส่วนตัวเขาก็แสร้งทำเป็นว่าเดินโซซัดโซเซ ให้คนรับใช้ช่วยประคองขึ้นมาชั้นบน

มีพนักงานของโรงแรมทักทายถามสารทุกข์สุกดิบกับเขาอย่างไม่หยุดไม่หย่อน

เวธัสไม่ได้ตอบกลับไปเลยแม้แต่นิดเดียว

มีเพียงแค่ผู้หญิงที่กำลังนั่งรอเขาอยู่ในห้องหอคนนั้นเท่านั้น ที่ให้ความอบอุ่นของครอบครัวกับเขาได้……

ภายในห้องนอน จงกลออกไปตั้งนานแล้ว ณิชากินของกินเสร็จรู้สึกง่วงกำลังนอนหลับอยู่ พอได้ยินเสียงเปิดประตู ก็รีบลุกขึ้นมานั่งบนเตียงทันที พอได้กลิ่นเหล้าที่แสบจมูกสีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

“คุณดื่มไปเท่าไรเนี่ย……”เห็นได้ชัดว่าณิชาไม่ได้หลับสนิท ขมวดคิ้วพูดขึ้น

ถึงจะบ่น แต่เธอก็ยังช่วยถอดเสื้อตัวนอกให้กับเขาอยู่ดี

เวธัสกลัวว่าจะกระตุ้นจนทำให้เธอแพ้ท้อง จึงเว้นระยะห่างจากเธออยู่หลายเมตร ถอดเสื้อตัวนอกที่คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นเหล้าออกมา ทิ้งเข้าไปในตะกร้าผ้าใช้แล้วที่อยู่ในห้องน้ำ ก่อนจะพูดขึ้น “อันนี้ก็ต้องไปถามพี่ชายตัวดีของคุณล่ะนะ ว่าเขามอมเหล้าผมไปเท่าไร”

ณิชาได้ยินแบบนั้นก็หลุดขำออกมา “พวกคุณนี่บางครั้งก็ตีกันตลอดแต่ก็รักกันไม่น้อยเลยนะ”

“ตัดคำพูดส่วนหลังทิ้งไปซะ”เวธัสพูดแก้ไขให้ถูกต้อง

ณิชายิ้มอย่างสุขใจมากขึ้น จากนั้นก็เห็นเวธัสหยิบเสื้อที่ซักรีดเรียบแล้วออกมาจากตู้เสื้อผ้า ยืนอยู่ตรงตำแหน่งที่ห่างจากเตียงสองเมตร จ้องมองณิชาตาไม่กะพริบ

แสงไฟอบอุ่น ค่ำคืนมืดมิด ห้องนอนที่เดิมทีเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะก็เงียบสงบลงทันที

ณิชาถูกเวธัสใช้สายตาที่เร่าร้อนจ้องมองอยู่แบบนั้น ขยับไปริมๆด้วยความรู้สึกอึดอัดไม่เป็นตัวเอง สายตาจ้องมองเพดานด้วยความรู้สึกผิด เหมือนกับมีเปลวไฟกำลังลุกโชนอยู่ภายในตัว รู้สึกประหม่าจนเหงื่อไหลตามฝ่ามือ

นี่มันคืนแรกของการแต่งงานแล้วเหรอ?

อีกเดี๋ยวจะเกิดอะไรขึ้น?

“ฉันตั้งท้องอยู่ หมอบอกว่าไม่ได้”รู้สึกตื่นตระหนกไม่น้อย ณิชารีบชิงพูดก่อนที่เวธัสจะเปิดปากพูดขึ้น จากนั้นก็หยุดไป ก่อนจะเม้มปากพูดขึ้นต่อ “แต่ว่า ถึงยังไงคืนนี้ก็เป็นคืนแรกหลังจากการแต่งงานของพวกเรา ถ้าคุณทนไม่ไหว ฉันสามารถช่วยคุณด้วยวิธีอื่นได้”

เวธัสแววตาประหลาดใจและเป็นประกายขึ้นมา พูดด้วยเสียงแหบแห้งในลำคอ “ผมไปอาบน้ำก่อน”

ณิชาม้วนผ้าห่มกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง……

ไม่อยากจะเชื่อว่าคำพูดเมื่อตะกี้ออกมาจากปากของเธอ！

แต่นี่ก็เป็นเรื่องปกติระหว่างสามีภรรยานี่นา มีอะไรที่น่าอายกันล่ะ?

……

เวธัสอาบน้ำเสร็จออกมา ณิชาก็นอนอยู่ในผ้าห่มอย่างเชื่อฟังเรียบร้อยแล้ว โผล่ออกมาแค่ผมสีดำขลับที่ถูกแสงไฟสลัวๆย้อมจนเปลี่ยนสีไปเท่านั้น

ตอนที่สายตาหันมองไปยังชุดนอนที่กระจัดกระจายอยู่ข้างๆนั้น แววตาของเวธัสก็ยิ่งดูมืดมนมากขึ้น

ณิชาสังเกตเห็นถึงแววตาของเวธัส กัดริมฝีปาก

เขาจะต้องคิดไม่ถึงว่าคืนนี้เธอจะเชื่อฟังขนาดนี้สินะ?

ลูบท้องเบาๆ ตั้งแต่ตั้งท้องมาเด็กในท้องก็มักจะเชื่อฟังอยู่ตลอดเวลา คืนนี้ก็น่าจะเป็นเหมือนกันสินะ

เวธัสคิดไม่ถึงว่าณิชาจะเชื่อฟังขนาดนี้จริงๆ ปกติแล้วเห็นเธอกล้าหาญแบบนี้แต่ความเป็นจริงแล้วเขินอายกับเรื่องระหว่างชายหญิงแบบนี้มากๆ แต่นี่ก็เชื่อฟังจนเกินไปเหมือนกัน……

ชุดพิธีการของเธอ เขาอยากที่จะฉีกกระชากด้วยมือของเขาเอง！

####บทที่ 569 เธอนอนจมกลางกองเลือด

แต่ในเมื่อเธอเตรียมตัวพร้อมเรียบร้อยแล้ว เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่รับประทานอาหารมื้อใหญ่นี้เหมือนกัน

เขาถอดชุดคลุมอาบน้ำออกแล้วมุดเข้าไปในผ้าห่ม โอบกอดเธอจากข้างหลัง บังเอิญ ทั้งสองทำท่างอตัวเล็กน้อยพอดี ทำให้ร่างกายแนบชิดเข้าด้วยกันได้อย่างสมบูรณ์แบบมากขึ้น

ณิชารู้สึกได้ว่าลมหายใจของเวธัสที่มาโดนข้างหูของเธอนั้นเริ่มถี่มากขึ้นเรื่อยๆ……

“จูบผม”เสียงในลำคอที่แหบแห้งของเขา พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเชิงสั่ง

ณิชาหันไปจูบที่คางของเขา

จู่ๆมือก็ถูกฝ่ามือที่ร้อนผ่าวของเขากุมเอาไว้ ตามมาด้วยหน้าอกและหน้าท้องที่แข็งแรงของเขาค่อยๆเลื่อนลงข้างล่างอย่างช้าๆ……