สรุปเนื้อหา บทที่ 569 เธอนอนจมกลางกองเลือด – กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ โดย เมียวเมียว
บท บทที่ 569 เธอนอนจมกลางกองเลือด ของ กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย เมียวเมียว อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
แต่ในเมื่อเธอเตรียมตัวพร้อมเรียบร้อยแล้ว เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่รับประทานอาหารมื้อใหญ่นี้เหมือนกัน
เขาถอดชุดคลุมอาบน้ำออกแล้วมุดเข้าไปในผ้าห่ม โอบกอดเธอจากข้างหลัง บังเอิญ ทั้งสองทำท่างอตัวเล็กน้อยพอดี ทำให้ร่างกายแนบชิดเข้าด้วยกันได้อย่างสมบูรณ์แบบมากขึ้น
ณิชารู้สึกได้ว่าลมหายใจของเวธัสที่มาโดนข้างหูของเธอนั้นเริ่มถี่มากขึ้นเรื่อยๆ……
“จูบผม”เสียงในลำคอที่แหบแห้งของเขา พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเชิงสั่ง
ณิชาหันไปจูบที่คางของเขา
จู่ๆมือก็ถูกฝ่ามือที่ร้อนผ่าวของเขากุมเอาไว้ ตามมาด้วยหน้าอกและหน้าท้องที่แข็งแรงของเขาค่อยๆเลื่อนลงข้างล่างอย่างช้าๆ……
ภายในห้องนอนที่สลัวๆมีเพียงแค่เสียงลมหายใจถี่ๆไม่เป็นจังหวะของผู้ชายและเสียงครางด้วยความรู้สึกอึดอัดของผู้หญิง
ณิชาพยายามให้ตัวเองเพิกเฉยต่อความรู้สึกที่มือของตัวเอง แล้วก็ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร เธอรู้สึกว่ามือตัวเองแทบจะหักแล้ว แต่ผู้ชายที่อยู่ข้างหลังยังคงท่าทางวางอำนาจและหยิ่งผยองอยู่
“คุณเสร็จแล้วยัง?”
เวธัสจูบที่คอของเธอพลาง พูดขึ้นด้วยเสียงที่คลุมเครือออกมา “คุณง่วงก็นอนไปก่อน เดี๋ยวผมจัดการเองก็ได้”
“……”เป็นแบบนี้เธอจะหลับได้ยังไง?
แถมมือก็เมื่อยมากๆด้วย……
เธอมีลางสังหรณ์ว่า พรุ่งนี้น่าจะกำมือตามปกติไม่ได้แน่ๆ
“ธัสขา คุณสามี…… ”ณิชาควักท่าไม้ตายออกมา จ้องมองเขาด้วยแววตาสีดำที่เปียกชุ่ม น้ำเสียงอ่อนโยนอย่างถึงที่สุด “คุณช่วยเร็วๆหน่อยได้ไหมคะ? ฉันอยากจะนอนแล้วจริงๆนะ”
ปลายเสียงที่หน่อมแน้มน่ารักมากระทบตรงหน้าอกของเวธัสอย่างจัง ร่างกายหยุดชะงักทันที เลือดลมไหลตามแขนขาและกระดูกทั่วทั้งร่างกายพุ่งขึ้นมาที่หัว
รูปร่างที่สูงใหญ่ของผู้ชายปกคลุมลงมา เขาเอาหัวซุกเข้าไปตรงซอกคอของเธอ สูดดมอย่างรุนแรง……
……
ในที่สุดณิชาก็ถอนหายใจออกมาได้สักที
ค่ำคืนแรกหลังจากการแต่งงานนี้น่าจะถือว่าผ่านไปแล้วสินะ!
แต่ผ่านไปได้ไม่ทันไร ดูเหมือนว่าเธอจะรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่เปลี่ยนไปขึ้นมาอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้เวธัสไม่ได้ให้ณิชาทำเรื่องที่เพิ่งจะทำไปเมื่อตะกี้นี้อีกแล้ว เขาดึงผ้าห่มออกก่อนจะวิ่งตรงไปที่ห้องน้ำ
“ธัส?”ณิชาส่งเสียงเรียกออกมาด้วยความประหลาดใจไม่น้อย
“ง่วงไม่ใช่เหรอ? นอนก่อนเลย เดี๋ยวผมก็ออกไปแล้ว”เวธัสพูดจบ ก็รีบเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ตามมาด้วยเสียงน้ำไหลซ่าๆดังออกมาจากห้องอาบน้ำ
ไม่ต้องถามก็รู้ว่าเวธัสกำลังอาบน้ำเย็นอยู่
ณิชาที่เดิมทียังคิดที่จะเตือนเขาว่าอาบน้ำเย็นในช่วงฤดูหนาวแบบนี้แถมยังเป็นคืนแรกหลังจากการแต่งงานอีก มันไม่ค่อยจะดี
แต่พอคิดถึงมือที่เจ็บปวดแล้ว ก็ปิดปากไปเงียบๆจะดีกว่า
……
ตอนที่เวธัสออกมาด้วยไอเย็นที่อยู่ทั่วทั้งร่างกายนั้น ณิชาก็ง่วงจนหลับไปแล้วจริงๆ
พอเขามั่นใจแล้วว่าร่างกายอบอุ่นลงแล้วจึงได้ไปนอนใกล้ๆตัวเธอ
โอบกอดเธออย่างเงียบๆ มองเพดานสีเข้มที่อยู่บนหัว แม้ว่าร่างกายจะยังรู้สึกว่ายังไม่เต็มอิ่ม แต่ว่าในใจกลับรู้สึกโล่งอย่างถึงที่สุด
ไม่มีอะไรสงบและมั่นคงไปกว่าการที่ได้กอดเธอแล้วนอนหลับไปอีกแล้ว
วันรุ่งขึ้น
ตอนที่ณิชาตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาแปดโมงเช้า เวธัสไม่ได้อยู่ที่ห้องนอนแล้ว
บนเกาะก็มีโปรแกรมพิเศษมากมาย ณิชากะที่จะเริ่มทริปฮันนิมูนกับเวธัสที่นี่เป็นสถานีแรก
ดูเหมือนว่าคนรับใช้ก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าณิชาจะตื่นเช้าขนาดนี้ ดังนั้นก็เลยไม่มีใครมารออยู่ข้างนอกห้องหอ
เธอล้างหน้าล้างตาเสร็จก็กะที่จะลงไปเอาอาหารเช้าชั้นล่าง
ตอนที่ผ่านมุมตรงทางเดินนั้น ก็ได้ยินเหมือนกับมีคนกำลังพูดคุยกันที่ห้องบันไดสำรองตรงนั้น
ฟังเสียงแล้วเหมือนจะเป็นชายหนึ่งคนหญิงหนึ่งคน
ผู้ชายตั้งใจกดเสียงให้ต่ำที่สุด หนาและนิ่งลึก ฟังไม่ออกว่าเป็นใคร
ผู้หญิงไม่ได้ปิดบังเสียง ดูเหมือนจะเป็นน้าเล็ก
“ตึง”
โทรศัพท์ไหลลงจากฝ่ามือ ตกกระแทกพื้นอย่างจัง
ชาลีถึงตระหนักได้ว่ามีอะไรผิดแปลกไป “มีอะไรเหรอ?”
เวธัสเม้มริมฝีปากจนซีดขาว กลับหลังหัน วิ่งตรงไปยังจุดเกิดเหตุด้วยความรู้สึกทุกข์ยากลำบากใจ
ชาลีแทบจะไม่เคยเห็นท่าทางที่สูญเสียการควบคุมของเวธัสขนาดนี้มาก่อน เขาสับเท้าตามไปอย่างรวดเร็ว
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น? ณิชาเธอ……”
เวธัสไม่ได้ยินที่ชาลีพูดเลยแม้แต่นิดเดียว
ลมหนาวรอบตัวพัดโถมมาที่ใบหน้า เสื้อตัวนอกของเขาตกลงในบ้าน ใส่แค่เสื้อเชิ้ตบางๆเท่านั้น หนาวจนสั่น ใบหน้ากลับไม่มีสีหน้าอารมณ์ใดๆเลยแม้แต่นิดเดียว เต็มไปด้วยความมืดมนที่น่าตกใจกลัว
ในที่สุดเวธัสก็พุ่งมาถึงตรงประตูใหญ่ของโรงแรม พื้นที่ของเกาะไม่ใหญ่มาก ดังนั้นทีมรักษาพยาบาลก็เลยมาถึงอย่างรวดเร็วเช่นกัน
พวกเขาหามเปล กำลังที่จะพาจงกลขึ้นไปบนรถพยาบาล
รถพยาบาลขับออกไป ในหัวของเวธัสสับสนวุ่นวายไปหมด กระชากคอเสื้อของหัวหน้ายามรักษาความปลอดภัย พร้อมกับพูดถามขึ้นด้วยเสียงที่ตะโกนจนแหบแห้ง “นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่!ทำไมน้าเล็กถึงตกลงมาจากชั้นบน แล้วภรรยาของฉันล่ะ?”
“คุณ……คุณผู้ชาย สถานการณ์โดยละเอียดผมเองก็……ไม่ทราบอย่างแน่ชัดเหมือนกันครับ……”
“ธัส ฉันอยู่นี่!”หลังจากที่เสียงพูดสั่นๆของหัวหน้ายามรักษาความปลอดภัยจบลง ณิชาก็เบียดตัวออกมาจากกลุ่มคน
เวธัสสั่นไปทั่วทั้งตัว หันหน้าพุ่งตรงเข้าไปสองสามก้าว เอาณิชาเข้ามากอดเอาไว้แน่น
พอได้กลิ่นคาวเลือดที่เข้มข้น เขาก็ก้มหน้าลงมองร่างกายที่แปดเปื้อนไปด้วยเลือดของณิชา หัวใจที่เพิ่งจะผ่อนคลายลงมาได้นิดหน่อยเมื่อตะกี้นี้ก็กระวนกระวายขึ้นมาอีกครั้ง!
“เลือดพวกนี้……”
“ไม่ใช่ของฉัน นี่เป็นเลือดที่ฉันไม่ทันได้ระวังเผลอไปเปื้อนเข้าตอนที่ฉันกอดน้าเล็กเมื่อตะกี้นี้”ณิชาขอบตาแดง ส่ายหัวอย่างไม่หยุดหย่อน พูดสะเปะสะปะฟังไม่ค่อยรู้เรื่องอยู่ไม่น้อย “ขอโทษนะ เป็นเพราะฉันมันไม่ดีเอง ถ้าฉันรีบเข้าไปเร็วกว่านี้ ก็จะดึงน้าเล็กเอาไว้ได้ บางทีทุกสิ่งทุกอย่างนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น เธอก็จะไม่ตกลงมา เป็นความผิดของฉันเอง……”
ในตอนนั้นทำไมเธอถึงต้องลังเล ไม่พุ่งเข้าไปที่ห้องบันไดสำรองให้เร็วกว่านี้ด้วยนะ?
ณิชาพอนึกถึงท่าทางที่นอนจมกองเลือดหายใจแผ่วเบาของน้าเล็กแล้ว ก็เหมือนกับถูกคนมาบีบคอเอาไว้!
เห็นๆอยู่ว่าเมื่อคืนพวกเธอยังพูดคุยกันอยู่เลยแท้ๆ แถมยังบอกว่าในอนาคตจะพาเธอไปเที่ยวรอบโลกด้วยกันอีกด้วย……
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊
ตอน571-670หายไปไหนคะ ต้องทำไงถึงจะอ่านตอนที่ขาดไปได้...