กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 569

แต่ในเมื่อเธอเตรียมตัวพร้อมเรียบร้อยแล้ว เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่รับประทานอาหารมื้อใหญ่นี้เหมือนกัน

เขาถอดชุดคลุมอาบน้ำออกแล้วมุดเข้าไปในผ้าห่ม โอบกอดเธอจากข้างหลัง บังเอิญ ทั้งสองทำท่างอตัวเล็กน้อยพอดี ทำให้ร่างกายแนบชิดเข้าด้วยกันได้อย่างสมบูรณ์แบบมากขึ้น

ณิชารู้สึกได้ว่าลมหายใจของเวธัสที่มาโดนข้างหูของเธอนั้นเริ่มถี่มากขึ้นเรื่อยๆ……

“จูบผม”เสียงในลำคอที่แหบแห้งของเขา พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเชิงสั่ง

ณิชาหันไปจูบที่คางของเขา

จู่ๆมือก็ถูกฝ่ามือที่ร้อนผ่าวของเขากุมเอาไว้ ตามมาด้วยหน้าอกและหน้าท้องที่แข็งแรงของเขาค่อยๆเลื่อนลงข้างล่างอย่างช้าๆ……

ภายในห้องนอนที่สลัวๆมีเพียงแค่เสียงลมหายใจถี่ๆไม่เป็นจังหวะของผู้ชายและเสียงครางด้วยความรู้สึกอึดอัดของผู้หญิง

ณิชาพยายามให้ตัวเองเพิกเฉยต่อความรู้สึกที่มือของตัวเอง แล้วก็ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร เธอรู้สึกว่ามือตัวเองแทบจะหักแล้ว แต่ผู้ชายที่อยู่ข้างหลังยังคงท่าทางวางอำนาจและหยิ่งผยองอยู่

“คุณเสร็จแล้วยัง?”

เวธัสจูบที่คอของเธอพลาง พูดขึ้นด้วยเสียงที่คลุมเครือออกมา “คุณง่วงก็นอนไปก่อน เดี๋ยวผมจัดการเองก็ได้”

“……”เป็นแบบนี้เธอจะหลับได้ยังไง?

แถมมือก็เมื่อยมากๆด้วย……

เธอมีลางสังหรณ์ว่า พรุ่งนี้น่าจะกำมือตามปกติไม่ได้แน่ๆ

“ธัสขา คุณสามี…… ”ณิชาควักท่าไม้ตายออกมา จ้องมองเขาด้วยแววตาสีดำที่เปียกชุ่ม น้ำเสียงอ่อนโยนอย่างถึงที่สุด “คุณช่วยเร็วๆหน่อยได้ไหมคะ? ฉันอยากจะนอนแล้วจริงๆนะ”

ปลายเสียงที่หน่อมแน้มน่ารักมากระทบตรงหน้าอกของเวธัสอย่างจัง ร่างกายหยุดชะงักทันที เลือดลมไหลตามแขนขาและกระดูกทั่วทั้งร่างกายพุ่งขึ้นมาที่หัว

รูปร่างที่สูงใหญ่ของผู้ชายปกคลุมลงมา เขาเอาหัวซุกเข้าไปตรงซอกคอของเธอ สูดดมอย่างรุนแรง……

……

ในที่สุดณิชาก็ถอนหายใจออกมาได้สักที

ค่ำคืนแรกหลังจากการแต่งงานนี้น่าจะถือว่าผ่านไปแล้วสินะ！

แต่ผ่านไปได้ไม่ทันไร ดูเหมือนว่าเธอจะรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่เปลี่ยนไปขึ้นมาอีกครั้ง

แต่ครั้งนี้เวธัสไม่ได้ให้ณิชาทำเรื่องที่เพิ่งจะทำไปเมื่อตะกี้นี้อีกแล้ว เขาดึงผ้าห่มออกก่อนจะวิ่งตรงไปที่ห้องน้ำ

“ธัส?”ณิชาส่งเสียงเรียกออกมาด้วยความประหลาดใจไม่น้อย

“ง่วงไม่ใช่เหรอ? นอนก่อนเลย เดี๋ยวผมก็ออกไปแล้ว”เวธัสพูดจบ ก็รีบเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ตามมาด้วยเสียงน้ำไหลซ่าๆดังออกมาจากห้องอาบน้ำ

ไม่ต้องถามก็รู้ว่าเวธัสกำลังอาบน้ำเย็นอยู่

ณิชาที่เดิมทียังคิดที่จะเตือนเขาว่าอาบน้ำเย็นในช่วงฤดูหนาวแบบนี้แถมยังเป็นคืนแรกหลังจากการแต่งงานอีก มันไม่ค่อยจะดี

แต่พอคิดถึงมือที่เจ็บปวดแล้ว ก็ปิดปากไปเงียบๆจะดีกว่า

……

ตอนที่เวธัสออกมาด้วยไอเย็นที่อยู่ทั่วทั้งร่างกายนั้น ณิชาก็ง่วงจนหลับไปแล้วจริงๆ

พอเขามั่นใจแล้วว่าร่างกายอบอุ่นลงแล้วจึงได้ไปนอนใกล้ๆตัวเธอ

โอบกอดเธออย่างเงียบๆ มองเพดานสีเข้มที่อยู่บนหัว แม้ว่าร่างกายจะยังรู้สึกว่ายังไม่เต็มอิ่ม แต่ว่าในใจกลับรู้สึกโล่งอย่างถึงที่สุด

ไม่มีอะไรสงบและมั่นคงไปกว่าการที่ได้กอดเธอแล้วนอนหลับไปอีกแล้ว

วันรุ่งขึ้น

ตอนที่ณิชาตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาแปดโมงเช้า เวธัสไม่ได้อยู่ที่ห้องนอนแล้ว

บนเกาะก็มีโปรแกรมพิเศษมากมาย ณิชากะที่จะเริ่มทริปฮันนิมูนกับเวธัสที่นี่เป็นสถานีแรก

ดูเหมือนว่าคนรับใช้ก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าณิชาจะตื่นเช้าขนาดนี้ ดังนั้นก็เลยไม่มีใครมารออยู่ข้างนอกห้องหอ

เธอล้างหน้าล้างตาเสร็จก็กะที่จะลงไปเอาอาหารเช้าชั้นล่าง

ตอนที่ผ่านมุมตรงทางเดินนั้น ก็ได้ยินเหมือนกับมีคนกำลังพูดคุยกันที่ห้องบันไดสำรองตรงนั้น

ฟังเสียงแล้วเหมือนจะเป็นชายหนึ่งคนหญิงหนึ่งคน

ผู้ชายตั้งใจกดเสียงให้ต่ำที่สุด หนาและนิ่งลึก ฟังไม่ออกว่าเป็นใคร

ผู้หญิงไม่ได้ปิดบังเสียง ดูเหมือนจะเป็นน้าเล็ก