กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 58

ปัณณ์กลอกตา เห็นท่าทางเวธัสจะทรมานมากจริงๆ ก็ขมวดคิ้วและพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “กินเผ็ดไม่ได้แล้วจะฝืนทำไมกัน ไม่มีใครจะหัวเราะพ่อซะหน่อย”

สิ่งที่ตอบเขากลับมาคือสายตาที่เย็นชาจนไม่มีอุณหภูมิของเวธัส

ปัณณ์หดคอลง แล้วก็เชิดหน้ายืดอกขึ้นอีกครั้ง “สู้เด็กยังไม่ได้เลย เหอะ”

แววตาของเวธัสนั้นเย็นชามาก สายตามองไปที่ปัณณ์ที่ดูมีชีวิตชีวา

นิสัยคนอาจจะเปลี่ยนด้วยบางอย่างได้ แต่รสนิยมการกินนั้น……

อรัลกินเผ็ดไม่ได้จริงๆ

นี่มันเรื่องอะไรกัน？

เอกได้แจ้งทางโรงพยาบาลไว้ก่อนแล้ว เมื่อพวกเขาไปถึงโรงพยาบาล ก็ได้เคลียร์สถานที่ไว้รอเรียบร้อยแล้ว

เวธัสกินยาแก้โรคกระเพาะพร้อมกับน้ำอุ่น ความรู้สึกแสบร้อนในท้องค่อยๆ ลดลง แล้วเขาก็ดึงคอเสื้อของปัณณ์ขึ้นด้วยมือเดียว พร้อมกับโยนไปตรงหน้าคุณหมอ “ตรวจให้เขาด้วย”

“ผมไม่ได้ป่วย แล้วจะตรวจอะไร？”

ปัณณ์โมโหจนจะกระโดดขึ้นมาจากที่นั่ง

อย่างไรก็ตามเวธัสก็กดไหล่เขาเอาไว้ด้วยมือข้างเดียว

เด็กน้อยถูกตรึงบนม้านั่ง ไม่ว่าเขาจะดิ้นรนแค่ไหน เขาไม่สามารถต้านทานความแข็งแกร่งของมือของ เวธัสได้

เขาเหลือบมองเวธัสด้วยความหงุดหงิด

เวธัสไม่สนใจท่าทางของเขา ไม่นาน คุณหมอก็ได้ทำการตรวจอย่างละเอียด แล้วก็บอกเวธัสอย่างซื่อสัตย์ “คุณหนูแข็งแรงมากครับ ไม่มีตรงไหนไม่สบายเลย”

“คุณแน่ใจหรอ”เวธัสหรี่ตาเฉียบคมราวกับเหยี่ยว

คุณหมอเริ่มสั่น “...หรือว่าคุณหนู มีตรงไหนไม่สบายรึเปล่าครับ? ”

แต่ว่าปัณณ์ร่าเริงมาก ไม่ได้ดูเหมือนเจ็บปวดตรงไหนเลย

เวธัสขมวดคิ้วแน่นขึ้นกว่าเดิม แล้วก็ดึงเส้นผมของปัณณ์พร้อมกับของเขา พร้อมกับส่งให้คุณหมอ

“ตรวจDNA เอาผลให้ผมภายในอาทิตย์นี้”