กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 61

เธอไม่สามารถมองเข้าไปในแววตาของเขาได้ และเดาความคิดของเขาไม่ได้...

เธอปล่อยมือลงอย่างน้อยใจ เพราะเข้าใจว่าเขาไม่มีเหตุผลที่จะช่วยเธอ

บางทีที่บอกว่าจะไปดูเป็นเพื่อนกับเธออาจเป็นแค่คำพูดเพื่อแสดงถึงมารยาทเท่านั้น

แต่ในขณะที่เธอกำลังจะปล่อยมือ เวธัสก็พลิกมาจับมือที่เรียวยาวของเธอไว้ นิ้วที่หยาบกร้านก็ปัดผ่านฝ่ามือของเธอ...

จากนั้น เวธัสก็หันกลับเดินไปที่ห้องน้ำ และเงาร่างของเขาก็หายไปจากสายตาของณิชา

ณิชารู้สึกว่าอุณหภูมิของฝ่ามือที่เขาสัมผัสนั้นร้อนมาก

เวธัสเห็นว่าในห้องน้ำ มีหลายคนกำลังยืนปัสสาวะอยู่หน้าโถปัสสาวะ

ขมับของเธอกระตุกขึ้นสองสามครั้ง แต่ยังดีที่หยุดการบุกรุกเข้ามาอย่างหุนหันพลันของณิชาไว้ได้

สายตาของเขาเหลือบมองไปที่ห้องที่ถูกล็อกไว้

ระยะห่างจากช่องว่างด้านล่างกับพื้นค่อนข้างสูง แค่เห็นรองเท้าและขากางเกงของคนภายในแวบเดียว มีหลายคนเห็นได้ชัดว่าเป็นผู้ใหญ่ ยกเว้นช่องสุดท้าย...

ด้านในไม่ใช่แบบนั่งยอง แต่เป็นชักโครก

รองเท้าลำลองรูปหัวเสือน่ารักคู่หนึ่งไม่สามารถเหยียบพื้นได้ และกำลังลอยอยู่กลางอากาศ เห็นได้ชัดว่าเป็นเด็กเล็ก

ตรงข้ามประตู อรัลนั่งอยู่บนโถชักโครก ประหม่าจนไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง

เขาคุ้นเคยกับแรงกดดันของเวธัสเป็นอย่างดี

เพราะการมาของเขา ทำให้ในสมองของอรัลเริ่มคิดแผนการนับไม่ถ้วนขึ้นมา

เขาจะให้เวธัสเจอตัวเขาไม่ได้

ไม่ได้เด็ดขาด!

ในเวลานี้เอง บานประตูก็ถูกเคาะ ก่อนจะมีเสียงที่เรียบนิ่งและเป็นจังหวะพูดขึ้นมา

“น้องปัณณ์?”

เวธัสยืนอยู่ที่อีกฝั่งของประตู หัวใจที่หวาดหวั่นอย่างอธิบายไม่ถูกก็กลับมาอีกครั้ง

ทำให้เขามีความรู้สึกที่อยากจะทุบประตูนี้ออกอย่างรุนแรง!