กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 62

.....Trrrrrrrrrr....

ในเวลานี้เอง เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือก็หยุดการเคลื่อนไหวของเวธัสไปทันที

พอเห็นหมายเลขผู้โทรเข้าที่ปรากฏขึ้นมา เวธัสก็ขมวดคิ้วขึ้นมา

……

ตรงประตูห้องน้ำชาย.

ณิชารออยู่นานแต่ก็ไม่เห็นเวธัสออกมาพร้อมกับเจ้าตัวเล็ก

เพราะความเป็นห่วง เธอยังคงเดินไปมาอยู่ตรงทางเดินหน้าประตูห้องน้ำ

ทันใดนั้นเอง เธอก็เห็นกลุ่มผู้ชายทยอยกันเดินออกจากห้องน้ำมาทีละคน

จนกระทั่งไม่กี่วินาทีต่อมา เวธัสเองก็ปรากฏตัวตรงหน้าเธอเช่นกัน

เวธัสวางป้ายสีเหลืองที่เขียนไว้ว่ากำลังบำรุงซ่อมแซมไว้ห่างจากหน้าห้องน้ำชายครึ่งเมตร

“น้องปัณณ์อยู่ข้างใน เขาไม่ยอมออกมา อาจจะปวดท้อง และกลัวที่จะไปหาหมอ ผมไล่คนข้างในออกมาหมดแล้ว ตอนนี้คุณเข้าไปข้างในได้แล้ว” เขาขมวดคิ้ว

ณิชาถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วมองไปทางเวธัสอย่างรู้สึกขอบคุณ “ขอบคุณค่ะ แล้วคุณ...”

“ลูกชายของผมตกบันได ผมต้องรีบกลับไปดู”

เวธัสอธิบายสั้น ๆ สองสามคำ แล้วหันหลังเดินจากไปโดยไม่ลังเล

ณิชาตกตะลึงไปสักพัก พอคิดว่าอรัลตกลงมาจากบันไดจริงๆ ความเป็นห่วงก็ผุดขึ้นมาในหัวใจของเธอ

แต่พอคิดว่าจะถามคำถามอีกสองสามข้อ เวธัสก็เดินไปไกลแล้ว...

เธอจึงได้แต่รีบเข้าไปหาปัณณ์

ณิชากังวลว่าลูกชายของเธอจะมีอาการท้องร่วงเหมือนที่เวธัสพูดไว้ แต่ใครจะรู้ว่าพอเดินเข้าไป เธอก็เห็นศีรษะเล็ก ๆ โผล่ออกมาจากประตูห้องน้ำ แล้วมองไปรอบ ๆ อย่างสังเกตการณ์

หลังจากไม่เห็นใคร เขาก็ถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก

“ปัณณ์?” ณิชารีบเข้าไปนั่งยองๆ ตรงหน้าเด็กน้อย แล้วเอามือลูบท้องของลูกน้อย “ท้องยังเจ็บอยู่ไหม แม่จ่ายเงินไปแล้ว ไปกันเถอะ ไปให้คุณหมอตรวจอีกครั้ง.. .”