กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 66

เรื่องที่อรัลตกบันไดยังคงวนเวียนอยู่ในสมองของณิชา

เธออยากจะไปเยี่ยมอรัลจริงๆ

ถึงแม้จะลังเลเรื่องปัญหาความสัมพันธ์ที่วุ่นวายของเวธัส แต่ในเมื่อเขากับดาราสาวคนนั้นคบกันแล้ว ช่วงเวลาของเธอคงจะหมดลงแล้วสินะ

พอคิดแบบนี้ ณิชาก็ซื้อดอกคาร์เนชั่น และพับนกกระดาษหนึ่งกล่องใหญ่ด้วยมือของเธอเอง ตั้งใจจะมอบให้อรัลเป็นของขวัญตอบแทน

หวังว่าเขาจะไม่รังเกียจ

ไม่รู้ว่าอรัลรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลไหน ณิชาจึงติดต่อหาลุงชัยเป็นครั้งแรก

ถนนลาดยางที่ทอดยาวมีต้นไม้สูงและตั้งตรงปลูกอยู่ทั้งสองด้าน และสุดสายตามีบ้านพักสไตล์ยุโรปซึ่งมีประตูเหล็กที่แกะสลักสง่างามกั้นอยู่ มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยืนเฝ้าอยู่ที่หน้าประตู

หลังจากที่ณิชาเดินเข้าไปในคฤหาสน์สนธิไชยถึงได้รู้ ที่แท้เด็กน้อยก็ไม่ได้ตกบันไดจนขาหัก มันเป็นเพียงแค่คำโกหกที่หลอกเวธัสเท่านั้น!

“…” ณิชาพูดไม่ออกไปทันที

เด็กน้อยดูไม่เหมือนคนโกหกนี่นา

“คุณณิชา นั่งรอสักครู่นะครับ คุณผู้ชายพาคุณหนูไปออกกำลังกาย พวกเขาน่าจะกลับมาในไม่ช้านี้ครับ” ลุงชัยสั่งคนใช้ให้เสิร์ฟชาให้กับณิชา

ในเมื่อเด็กน้อยไม่เป็นอะไร ณิชาก็ไม่อยากอยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว เธอจึงมอบดอกคาร์เนชั่นกับกล่องใส่นกกระดาษพันตัวให้ลุงชัย และขอให้เขาช่วยมอบให้กับเด็กน้อย

“วันหลังฉันจะมาหาคุณหนูใหม่ค่ะ ขอบคุณสำหรับการต้อนรับนะคะ”

“คุณณิชาครับ คุณจะไปตอนนี้เลยเหรอครับ” ในตอนแรกลุงชัยเองก็ไม่ค่อยชอบณิชา รู้สึกว่าเธอดูจงใจเข้าหาคุณหนูมากเกินไป

แต่หลังจากทำความรู้จักกันมากขึ้น จึงรู้สึกว่าเธอจริงใจกับคุณหนู แน่นอนว่าคุณหนูเองก็ชอบเธอมากเช่นกัน

ดังนั้นลุงชัยจึงอยากจะรั้งตัวณิชาไว้

ไม่รู้ว่านึกถึงเรื่องอะไร สายตาที่เธอมองณิชาก็เต็มไปด้วยความรังเกียจ ราวกับว่าณิชาเป็นของสกปรก

“ฉันได้ยินมาว่าเธอมีชีวิตที่น่าสังเวชมากหลังจากถูกฐานภพทิ้งไป แต่ตอนนี้เธอตกต่ำถึงขนาดนี้เลยเหรอ?”

ณิชาไม่เข้าใจความหมายในของคำพูดของเธออยู่สักพัก

“เธอหน้าตาคล้ายกับฉันก็จริง แต่เวธัสไม่ใช่คนแบบที่เธอคิด ถ้าเธอคิดจะยั่วยวนเขาเพื่อจะได้มีฐานะที่ดีขึ้น เธอควรจะตายใจให้เร็วที่สุด” กันญ่ายิ้มเยาะเย้ย ก่อนจะทำท่าทีเหมือนเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ “แต่ว่าเห็นแก่ที่พวกเราเป็นคนตระกูลสถานนท์เหมือนกัน บอกมาเถอะ เธออยากได้เงินเท่าไหร่”

จนถึงตอนนี้ณิชาถึงได้คิดตามทัน เธอคิดว่าตนเองจงใจมาที่นี่เพื่อยั่วยวนเวธัสอย่างนั้นเหรอ?

“รบกวนคุณหลีกทางด้วยค่ะ ฉันจะกลับแล้ว”

“กลับ กลับไปไหน ตั้งใจจะไปหาเวธัสแล้วแสร้งทำเป็นเจอกันโดยบังเอิญอีกหรือไง” กันญ่ายกยิ้มเยาะ ดวงตาที่ยกขึ้นของเธอหรี่ตาลงเล็กน้อย “ผู้หญิงแบบเธอฉันเจอมาเยอะแล้ว มาหาถึงที่บ้านมีแต่จะทำให้เวธัสรังเกียจเปล่าๆ เขาชอบแต่สาวพรหมจรรย์ เธอ... คงจะไม่ใช่นานแล้วสินะ”