กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 65

“หม่ามี๊ อย่าเชื่อข่าวในหนังสือพิมพ์เล่มนี้นะครับ มันต้องเป็นเรื่องไร้สาระแน่นอน” อรัลเห็นณิชาจ้องมองหนังสือพิมพ์ที่เขียนใส่ร้ายป้ายสีพ่อของเขา จึงรีบม้วนหนังสือพิมพ์แล้วโยนมันทิ้งลงในถังขยะ

“มีรูปออกมาแล้ว ลูกรู้ได้ไงว่าเป็นข่าวไร้สาระ”

“ก็ผมรู้นี่ครับ” อรัลนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะย้ายม้านั่งเล็กๆ มานั่งตรงข้ามณิชา และพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เขาเป็นประธานบริษัทที่อายุน้อยที่สุดของสนธิไชยกรุ๊ป เป็นลูกชายคนโตและหลานชายคนโตของตระกูลสนธิไชย ผู้ที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย รูปร่างหน้าตาหล่อเหลา มีสาวๆ หลายคนที่อยากแต่งงานกับเขา ดังนั้นรูปนี้น่าจะเป็นฝีมืออีกฝ่ายปล่อยข่าวออกมาเพื่อจงใจสร้างข่าวอื้อฉาวขึ้นมา”

“…” ณิชามองลูกชายอย่างแปลกใจ “หายากที่ลูกจะพูดชมเชยคนอื่นแบบนี้ ดูเหมือนลูกจะชอบเขามาก?”

ปกติเขาไม่ชอบพูดถึงผู้ชายคนอื่นต่อหน้าเธอ แต่วันนี้เขากลับตัวแล้วเหรอ?

“เมื่อวานตอนอยู่ที่โรงพยาบาลเขาช่วยพวกเราไว้ เราควรจะรู้จักบุญคุณคนที่เคยให้ความช่วยเหลือเรานะครับ”

เด็กน้อยพยายามหาเหตุผลที่ฟังดูดี ดวงตากลมโตคู่หนึ่งกะพริบปริบๆ ด้วยความออดอ้อนและประจบประแจง

ณิชายกยิ้ม

……

ฐานภพนอนรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลมานานกว่าครึ่งเดือนแล้ว และได้ยินเรื่องที่บริษัทอยู่ในภาวะวิกฤตอยู่ตลอด

หลังจากกลับมาถึงบ้านพัก โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง

เขากดรับสายอย่างหมดความอดทน

“เกิดอะไรขึ้นที่บริษัทอีก?”

“คุณฐานภพครับ เมื่อวานนี้เป็นเวลาที่พวกเรากับสำนักงานใหญ่ต่อสัญญาโครงการ แต่ผมไม่ได้รับการแจ้งล่วงหน้าใด ๆ อีกฝ่ายกลับมอบให้กับบริษัทญาติห่างๆ ของตระกูลสนธิไชยคุณ คุณรู้เรื่องนี้ไหม”

เสียงที่กังวลดังขึ้นมา ชายวัยกลางคนเดินวนไปวนมาอย่างร้อนใจ

บรรดาพนักงานกำลังรอคำสั่งซื้อจากสำนักงานใหญ่เพื่อหาเงินเลี้ยงชีพ

ฐานภพได้ยินข่าวร้ายมามากพอแล้ว และคิดว่าเวธัสควรจะหยุดมือได้แล้ว แต่คิดไม่ถึงว่านอกจากความเสียหายในด้านโครงการลงทุนแล้ว แม้แต่คำสั่งซื้อของโรงงานก็ยังถูกยึดด้วย!

ทั้งที่เขาเตือนอย่างชัดเจนแล้วว่าอย่ากล่าวหาณิชา…

แพรที่ถือยากับน้ำอุ่นเดินขึ้นมาชั้นบน ก็เห็นสภาพพื้นที่เกลื่อนไปด้วยเศษแก้วแตกหัก แม้แต่โทรศัพท์มือถือของฐานภพก็แตกหักอยู่บนพื้นเช่นกัน

“พระเจ้า นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะพี่ภพ” เธอเบิกตาโตด้วยความตกใจ

ฐานภพในตอนนี้กำลังอารมณ์เสียเกี่ยวกับเรื่องบริษัท พอเขาเห็นแพรสีหน้าก็ยิ่งแย่ จึงตะโกนว่า “ไม่ใช่เพราะฝีมือของเธอหรือไง ฉันจะบอกเธอไว้เลยนะ ถ้าบริษัทของเราล้มละลาย ชีวิตสุขสบายของเธอจบลงแล้ว”

แพรตกตะลึงไปสักพัก แล้วร้องไห้ออกมาอย่างน้อยใจ

“หนูทำอะไรคะ เรื่องฟ้องณิชาแล้วสร้างความไม่พอใจให้ใคร เรื่องนี้คุณแม่ก็เห็นด้วย ส่วนพี่มะนาวก็ไม่ปฏิเสธ ทำไมพี่ถึงโทษหนูอยู่คนเดียวล่ะ”

ฐานภพไม่อยากฟังเธอแก้ตัว ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างเย็นชา “ออกไปเดี๋ยวนี้ ฉันไม่อยากจะเห็นหน้าเธอ”

“นี่พี่...ออกไปก็ได้ รู้แต่ด่าว่าน้องสาวเท่านั้นแหละ แน่จริงพี่ก็จะไปหาเรื่องคนที่ทำร้ายพี่สิ หนูกับคุณแม่ต่างก็ต่อสู้เพื่อร้องขอความยุติธรรมให้พี่ แต่พี่กลับเอาแต่โทษพวกเรา หนูเองก็ไม่อยากมีพี่ชายแบบพี่เหมือนกัน” แพรยิ่งเกลียดณิชามากขึ้น เกลียดจนแทบอยากจะฉีกเธอออกเป็นชิ้นๆ