กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 68

ณิชาเองก็คิดไม่ถึงว่าแก้วน้ำจะรากใส่ร่างของกันญ่า…

แต่เป็นเธอที่อยากทำให้ตนเองเสียโฉมก่อน

พวกบอดี้การ์ดเองก็ตกตะลึง ณิชาถือโอกาสนี้เหยียบนิ้วเท้าของบอดี้การ์ดคนหนึ่ง แล้วรีบคว้าโอกาสวิ่งหนีออกไป แต่ไม่คิดว่าเท้าจะเปียกน้ำ จนลื่นล้มลงบนพื้น ศีรษะของเธอชนเข้ากับโต๊ะกาแฟ จนเป็นแผลยาว

“จับเธอไว้เดี๋ยวนี้” กันญ่าสะบัดเสื้อผ้าของเธอไปด้วย แล้วชี้ไปที่ณิชาอย่างโกรธเคืองไปด้วย

เธอไม่เคยอยากจะฉีกณิชาออกเป็นชิ้นๆ แบบนี้มาก่อนเลย!

ณิชาไม่สนใจว่าจะมีเลือดออกบนศีรษะของเธอหรือเปล่า แล้วรีบวิ่งหนีไป

เลือดไหลออกมาบริเวณหน้าผากของเธอ ทำให้การมองเห็นของเธอเริ่มเบลอเล็กน้อย แต่เธอไม่กล้าหยุดพัก สำหรับกันญ่า ตนเองเป็นแค่ผู้หญิงล้มละลาย และเธอจะทำอะไรกับตนเองก็ได้...

เท้าของณิชารีบวิ่งเร็วขึ้น พวกบอดี้การ์ดก็ตะโกนตามหลังว่า “หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

หยุดก็บ้าแล้ว! ณิชาอึดใจเดียวก็วิ่งออกจากประตูเหล็กแกะสลักขนาดใหญ่ของคฤหาสน์สนธิไชย เนื่องจากการสูญเสียเลือดบริเวณศีรษะของเธอ ทำให้เธอไม่ได้สังเกตว่าเวธัส กับปัณณ์สองพ่อลูกกำลังวิ่งกลับมาพอดี

เด็กน้อยหอบหายใจแรง ถูกเวธัสพูดว่าต้องออกกำลังกาย แต่ความจริงแล้วเขากำลังลงโทษที่ตนเองโกหกเขา

พอเวธัสเห็นว่าณิชาใช้มือข้างหนึ่งปิดหน้าผากของเธอไว้ และมีเลือดไหลออกมาระหว่างนิ้วของเธอ เขาก็ชะงักไปเล็กน้อย ส่วนปัณณ์กลับโมโหมากกว่า!

แต่วินาทีถัดมา พอนึกว่าไม่มีหน้ากากอนามัย จึงรีบเอาผ้าขนหนูมาปิดหน้ารีบวิ่งหนีไป...

“เกิดอะไรขึ้น?” เวธัสคว้าณิชาที่กำลังรีบวิ่งไปข้างหน้าไว้

ณิชาคิดไม่ถึงว่าจะได้พบกับสองพ่อลูกที่กลับมาจากการออกกำลังกายพอดี พอคิดว่ากันญ่าเป็นแฟนของเขา เธอก็รู้สึกโกรธขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล “ไปถามแฟนของคุณไป!”

พูดจบเธอก็กำลังจะวิ่งจากไป...

เวธัสขมวดคิ้วและคว้าข้อมือของเธอไว้ ณิชาสะบัดไม่หลุด จึงได้เพียงปล่อยให้เขาจับมือเธอไว้ จากนั้นเขาก็ดึงมือที่ปิดหน้าผากของเธอออก

มีคราบเลือดไหลลงมาตรงหน้าผากของเธอ และยังมีเลือดไหลอยู่...

“เกิดอะไรขึ้น?” ใบหน้าของเวธัสเคร่งขรึม และน้ำเสียงของเขาก็เย็นชามาก

ณิชามองไปที่เวธัสด้วยตาที่แดงก่ำอย่างโมโห ในเวลานี้เองบอดี้การ์ดก็วิ่งตามทันพอดี พอเห็นเวธัส พวกบอดี้การ์ดก็ก้มหน้าลงพร้อม ๆ กัน “คุณผู้ชาย”

“กลับไปกับผม ผมจะทำแผลให้” เวธัสดึงณิชาเพื่อกลับไปด้วยกัน

กลับไป?

กลับไปให้กันญ่าดูถูกเหยียดหยามเธออีกอย่างนั้นเหรอ?

ณิชาก้มหน้าลงและกัดหลังมือของเวธัสอย่างแรง เวธัสขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด และยังไม่ทันจะปล่อยมือ เขาก็ได้ยินเธอต่อว่าอย่างโกรธเคือง “ใช่สิ คุณมีคู่หมั้นแล้ว ดังนั้นฉันก็สมควรที่จะถูกดูถูกและทำให้อับอายขายหน้า แต่ฉันเคยคลอดลูกแล้ว เป็นอย่างไรบ้าง คุณอยู่ให้ห่างจากฉัน จากนี้ไปฉันจะประสานงานกับธนา ส่วนคุณช่วยอย่าปรากฏตัวต่อหน้าฉันอีก!”

เธอคำรามออกมาราวกับว่ากำลังระบายความโกรธออกมา ณิชาผลักเวธัสออกไปอย่างแรง และวิ่งหนีไป

เธอวิ่งอย่างทุลักทุเล เหมือนจะสะดุดราวกับจะล้มได้ทุกเมื่อ

ทั้งแข็งแกร่งและบอบบาง

เวธัสก้มลงมองที่เลือดในฝ่ามือของเขา ในใจเริ่มรู้สึกหงุดหงิดสุดจะพรรณนา แต่เขาไม่ได้ไล่ตามเธอไป แค่เหลือบมองไปที่บอดี้การ์ดที่ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ

เขาโทรหาลุงเต๋าที่เป็นคนขับรถ——