กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 69

เธอสั่งให้สาวใช้สักคนนำโจ๊กไก่มาหนึ่งชาม

ด้านบนถูกโรยด้วยต้นหอมหั่นบางๆ ดูเหมือนจะเพิ่มความอยากอาหารมากขึ้น

ต่อหน้าเวธัส ไม่ว่ายังไงเธอต้องทำเป็นภรรยาและแม่ที่ดี “ถ้าอย่างนั้นน้องอรัล น้ากันญ่าจะป้อนข้าวต้มหนูดีไหมคะ”

“ดีครับ ขอบคุณคุณน้ามากครับ” ปัณณ์ยกยิ้ม เผยให้เห็นฟันที่ขาวสะอาดสองแถว แต่ไม่มีใครมองมารน้อยที่ซ่อนอยู่ในรอยยิ้มของเขาออก

กันญ่ารู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง เธอหยิบชามข้าวต้มขึ้นมา แล้วนั่งลงบนเตียงของเด็กน้อย และตักข้าวต้มหนึ่งช้อนขึ้นมา แล้วยื่นไปที่ปากของปัณณ์

ตอนที่ปัณณ์อ้าปาก เธอก็ยื่นช้อนข้าวต้มเข้าไป

หลังจากที่ป้อนข้าวต้มไปหนึ่งช้อนแล้ว ปัณณ์ก็ร้องออกมาเสียงดัง และปัดช้อนในมือของเธอทิ้ง...

ข้าวต้มที่อยู่ในช้อนราดลงบนตัวกันญ่าอีกครั้ง...

ก่อนที่กันญ่าจะสะดุ้ง ก็ได้ยินเด็กน้อยปิดปากของตัวเองไว้ ดวงตากลมโตของเขาสั่นระริก “มันร้อนมากเลยครับ คุณอยากให้ปากของผมโดนลวกเหรอครับ”

เวธัสยังคงยืนอยู่ข้าง ๆ ความกดอากาศในห้องโถงก็ต่ำลงในทันใด

กันญ่ากล่าวขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า และช่วยเช็ดมุมปากของเด็กน้อยด้วยผ้าขนหนูเปียก

“ขอโทษนะจ๊ะ น้าไม่ได้ตั้งใจ น้าจะเป่าให้เย็นก่อนแล้วค่อยป้อนให้กินนะ เจ็บมากไหมจ๊ะ?”

ปัณณ์แลบลิ้นออกมา และฟาดมือของเธออย่างต่อเนื่อง “คุณจะรู้ว่ามันเจ็บแค่ไหนถ้าคุณถูกน้ำร้อนลวกดูบ้าง”

“น้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ...” กันญ่ายิ้มอย่างกระดากอาย แต่ดวงตาของเธอฉายแววหมดความอดทนและดุร้ายอย่างสุดขีด สิ่งที่เธอเกลียดที่สุดคือเด็กเหลือขอแบบนี้ อะไรก็ไม่เข้าใจ แต่เธอก็ยังต้องเอาใจเขา

กันญ่าตักอีกช้อนหนึ่งขึ้นมา แล้ววางบนริมฝีปากของตัวเองแล้วเป่าเบา ๆ เพื่อทำให้เย็นลง

ปัณณ์เอนตัวเข้ามาใกล้ศีรษะของเธอ แล้วชี้ไปที่ละอองน้ำลายด้วยความรังเกียจ

“คุณพ่นน้ำลายใส่ข้าวต้มของผม ผมไม่อยากกินแล้ว”

“ไม่ใช่นะจ๊ะ น้าไม่ได้ตั้งใจ น้าแค่อยากเป่าให้เย็นจะได้ป้อนให้หนูกิน…” กันญ่าปิดปากของเธอโดยไม่รู้ตัว แล้วรีบอธิบาย

ดูเหมือนว่าแค่ระยะเวลาสั้นๆ เพียงครึ่งเดือน อรัลกลับเอาใจยากมากขึ้นเป็นเท่าตัวเลย

แล้วยังพูดมากขึ้นกว่าปกติ อีกทั้งยังทำให้เธอขายหน้าในที่สาธารณะอีกด้วย